آیه‌ای که به یکی از چهار برکت نازل شده الهی اشاره دارد + صوت

تفسیر قرآن؛
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند.
از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم می‌پرداختند.
ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ۖ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ
همانا ما پیمبران خود را با ادلّه و معجزات فرستادیم و با ایشان کتاب و میزان عدل نازل کردیم تا مردم به راستی و عدالت گرایند، و آهن (و دیگر فلزات) را که در آن هم سختی (جنگ و کارزار) و هم منافع بسیار بر مردم است (نیز برای حفظ عدالت) آفریدیم، و تا معلوم شود که خدا و رسلش را با ایمان قلبی که یاری خواهد کرد؟
(هر چند) که خدا بسیار قوی و مقتدر (و از یاری خلق بی‌نیاز) است.
فایل صوتی تلاوت آیه ۲۵ سوره حدید
تفسیر آیه ۲۵ سوره حدید
پیامبر (ص) می‌فرمایند: همانا خداوند عزّوجلّ چهار برکت را از آسمان به زمین نازل کرد: آهن، آتش، آب، نمک.
مراد از «البینات»، معجزاتِ روشنگر است که حجّت را بر مردم تمام می‌کند و مراد از «الْکِتابَ»، وحی آسمانی است که باید مکتوب شود و کتاب گردد.
مراد از «میزان»، یا همین ترازوی مورد استفاده در داد و ستدهاست که نماد قسط و عدالت است و یا قوانین شریعت که معیار سنجش حق از باطل است و یا عقلِ بشر، که میزان شناخت نیک از بد است.
بیشتر بخوانید
مراد از انزال آهن در «أَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ»، شبیه انزال چهارپایان در «أَنْزَلَ لَکُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِیَهَ أَزْواجٍ» می‌باشد.
زیرا بر اساس آیه‌ی «وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلاّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ»؛ منشأ وجودی هر چیز نزد خداوند است و او هر موجودی را پس از تعیین حدود وجودیش، به این عالم می‌آورد، که این خود نوعی نزول است.
مراد از «یَنْصُرُهُ ...
بِالْغَیْبِ» آن است که خدای نادیده و رسولان او را بی آنکه دیده باشند یاری کنند و روشن است که مراد از یاری خدا، یاری دین اوست که توسط رسولان به مردم ابلاغ شده است.
بهره گیری از آهن، بار‌ها در قرآن مطرح شده است.
ذوالقرنین برای ساختن سد معروف خود، از مردم، آهن تقاضا کرد.
نرم شدن آهن در دست حضرت داود، یکی از نعمت‌های ویژه خداوند به اوست، «أَلَنّا لَهُ الْحَدِیدَ» در این آیه نیز برای آهن کلمه منافع به کار رفته است، در قیامت نیز برخی ابزار عذاب مجرمان از آهن است.
«وَ لَهُمْ مَقامِعُ مِنْ حَدِیدٍ»
پیام‌های آیه ۲۵ سوره حدید
۱- در مدیریّت به هر کس مسئولیّت می‌دهیم باید ابزار کار او را در اختیارش قرار دهیم.
«أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ ...
اَلْکِتابَ وَ الْمِیزانَ»
۲- در مدیریّت صحیح، راهنمایی از مدیر، و عمل از مردم است.
أَرْسَلْنا ...
اَلْکِتابَ وَ الْمِیزانَ ...
لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ»
۳- عدالت واقعی در سایه قانون و رهبر الهی است.
«رُسُلَنا ...
اَلْکِتابَ ...
لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ»
۴- فلسفه نبوّت، ایجاد عدالت است.
«أَرْسَلْنا رُسُلَنا ...
لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ»
۵-بعد از اتمام حجّت از طرف خداوند، مسئولیّت با مردم است که برای عمل و اجرا بپاخیزند.
«أَرْسَلْنا ...
أَنْزَلْنا ...
لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ»
۶- عدالت در تمام ابعاد مطلوب است.
«بِالْقِسْطِ» مطلق آمده که شامل همه چیز می‌شود.
«لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ»
۷- تمام انبیا، یک هدف دارند.
«أَرْسَلْنا رُسُلَنا ...
لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ»
۸-مردم باید حکومت و تشکیلات داشته باشند تا بتوانند برای قسط بپاخیزند و جلو طغیانگران را بگیرند.
«لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ»
۹- اول کار فرهنگی و تربیتی، بعد اعمال قدرت و تنبیه.
«أَنْزَلْنا ...
اَلْکِتابَ وَ الْمِیزانَ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ»
۱۰- جامعه به سه قوه نیاز دارد:مقنّنه، «الْکِتابَ»، قضائیّه «الْمِیزانَ لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ» و مجریّه.
«أَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ»
۱۱- با موانع گسترش عدالت، باید برخورد شدید کرد.
«لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ»
۱۲- پذیرش دعوت انبیا در حقیقت نصرت خداست.
«وَ لِیَعْلَمَ اللّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ»
۱۳- حمایت از دین و اولیای خدا، زمانی ارزش دارد که از باطن دل و طیب نفس باشد.
«مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیْبِ»
۱۴- گمان نکنیم خداوند به نصرت ما محتاج است.
«لِیَعْلَمَ اللّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ ...
إِنَّ اللّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ»
انتهای پیام/