کارگرانی که انقلابی شدند

ایسنا/البرز صبح روز ۹ آذر ۱۳۹۹ حجت الاسلام والمسلمین سید محمدعلی شهیدی محلاتی معاون سابق رییس جمهور و رییس پیشین بنیاد شهید و امور ایثارگران پس از یک دوره بیماری در سن ۷۱ سالگی درگذشت.
نمایندگی سومین دوره مجلس شورای اسلامی، معاون کنسولی و امور مجلس وزارت امور خارجه، مشاور رییس جمهور در امور روحانیت، معاون حقوقی و پارلمانی وزارت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و دبیر شورای عالی ترویج و توسعه فرهنگ ایثار و شهادت از مسئولیت های او پس از پیروزی انقلاب اسلامی است.
شهیدی محلاتی در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در یکی از شهرهای استان البرز به تبلیغ و فعالیت های سیاسی مشغول بود.
در این باره گزارش حسین عسکری (نویسنده و البرزپژوه) را بخوانید.
حجت الاسلام والمسلمین سید محمدعلی شهیدی محلاتی امام جماعت مبارز مسجد غدیریه نظرآباد در استان البرز بود که یک سال مانده به پیروزی انقلاب اسلامی و به توصیه آیت الله شهید مرتضی مطهری جهت ساماندهی امور مذهبی و اجتماعی به شهر نظرآباد آمد.
شهیدی محلاتی طی دیدار با اهالی نظرآباد در ۲۲ خرداد ۱۳۹۳ می گوید: «در آن دوران که طلبه جوانی بودم چند سال در مسجد غدیریه نظرآباد حضور یافته و به انجام وظیفه در راستای آگاه سازی مردم منطقه [ساوجبلاغ] پرداخته و خاطرات خوش بسیاری از نظرآباد دارم.
در همان زمان نیز مردم نظرآباد انسان های شریف، مؤمن، ولایی و پیرو نهضت امام خمینی بوده و در راه مبارزه علیه رژیم طاغوت با جان و دل تلاش می کردند.
جوانانی که آن زمان فعالیت های دینی و مذهبی و سیاسی انجام می دادند یا در دوران هشت سال دفاع مقدس به درجه رفیع شهادت و جانبازی نایل شده و یا همچنان در مسیر ولایت حرکت می کنند.
این روحیه شهادت طلبی و ولایت مداری مهمترین ویژگی مردم نظرآباد است.»
حجت الاسلام والمسلمین سید محمدعلی شهیدی
مسجد غدیریه نظرآباد در استان البرز
شهیدی محلاتی درباره ارتباط خود با چهره های انقلابی در منطقه ساوجبلاغ می گوید: «در تابستان ۱۳۵۶ شهید بزرگوار آیت الله مطهری به من گفتند برو به منطقه ای کارگری به نام نظرآباد در ساوجبلاغ که کارخانجات مقدم در آنجاست، روحانی قبلی رفته است.
منطقه حدود ۳۰ هزار نفر جمعیت دارد و محیط کارگری است و نیاز است یک روحانی به آنجا برود و کارش را شروع کند.
ایشان مرا به صورت موقت و برای سه ماه به آنجا اعزام کردند.
در آنجا با عده ای از افراد از جمله برخی مهندسان کارخانه [نساجی مقدم]، فعالیت های خود را شروع کردیم.
در آن موقع رییس کارخانه مقدم، آقای مهندس علی نقی خاموشی (۱) بود که قبلاً رییس اتاق بازرگانی بودند.
مهندس [منوچهر] سالور (۲) هم بود که در سیمان آبیک فعالیت می کرد.
به هر حال، ما کارمان را با چند روحانی دیگر در آنجا شروع کردیم.
ایجاد تغییر و تحول در محیط کارگری کار آسانی نیست.
ضمن اینکه آخرالامر، محدودیت هایی هم برای من به وجود آوردند.
یکی دوبار ما را دستگیر و آزاد کردند ولی کارمان را انجام دادیم و موقعیت هایی هم داشتیم.
در نهایت آن محیط به گونه ای شکل یافت که منطقه ای که کارگری بود، تبدبل به یک منطقه انقلابی شد!
در همان زمان در کرج حکومت نظامی برقرار شده بود و من هم دستگیر شدم.»
مهندس علی نقی خاموشی (نفر اول از سمت چپ) از چهره های انقلابی متمایل به جمعیت موتلفه اسلامی.
او در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، مدیرعامل کارخانجات نساجی مقدم بود.
مهندس منوچهر سالور پدر صنعت سیمان ایران و بنیانگذار کارخانه سیمان آبیک
خسرو فلاحتداری (متولد ۱۳۳۲) که در روزهای مبارزه از جوانان علاقه مند به شهیدی محلاتی بود می گوید: «وقتی از کارخانه سیمان آبیک بیرون آمدم، ارتباطم با آقای شهیدی بیشتر شد.
ایشان سخنران هایی به مسجد غدیریه نظرآباد می آورد که خیلی زیرکانه و ظریف از حکومت پهلوی و شاه انتقاد می کردند.
البته برخی مواقع، مردم عادی این پیام های دوپهلو را دریافت نمی کردند.
من به منزل آقای شهیدی محلاتی هم رفت و آمد می کردم.
خانه اش پشت مغازه قنادی شیرین منش بود.
همان خانه ای که [عبدالله] مقدم برای روحانی نظرآباد ساخته بود.
آقای شهیدی محلاتی یک پیکان سفید رنگ داشت و اعلامیه های امام را در صندوق عقب آن می گذاشت و بخشی از آن را در اختیار من و دوستانم قرار می داد تا آنها را پخش کنیم.
ما آن اعلامیه ها را می بردیم و در مغازه نانوایی بربری یکی از نظرآبادی ها قرار می دادیم تا به مرور آنها را توزیع کنیم.
یادم می آید مداحی که در کارخانه مقدّم کار می کرد ایام محرم به غدیریه می آمد و آخر روضه هایش برای شاه دعا می کرد.
به همین دلیل با چند نفر از دوستان رفتیم منزل آقای شهیدی محلاتی و خواستیم تا به آن مداح تذکر دهد.
آقای شهیدی محلاتی هم به آن مداح تذکر داد به طوری که از آن پس، دیگر برای شاه دعا نمی کرد.»
علی عسکری (متولد ۱۳۴۵) که در روزهای مبارزه، دانش آموز بود، درباره دستگیری شهید محلاتی می گوید: «وقتی در بهمن یا دی ۱۳۵۷ ساواک ایشان را دستگیر کرد، مدارس نظرآباد تعطیل شد.
دانش آموزان دبیرستانی آمدند جلوی مدرسه ما و شعار دادند، مدرسه ما هم تعطیل شد و به آنها پیوستیم.
آمدیم سمت مدرسه دخترانه که آنجا را هم تعطیل کردند.
این جمعیت آمد سمت مسجد غدیریه و رفتیم به سوی منزل آقای شهیدی محلاتی که نزدیک قنادی شیرین منش بود.
آقای جعفر کریمی اصل (۳) در مقابل منزل آقای شهیدی محلاتی شعارهای تندی داد و خواهان آزادی این روحانی مبارز شد.
مأموران ژاندارمری نظرآباد هم آمدند و ار دور مراقب جمعیّت بودند اما کاری نمی کردند.»
_____________________
۱.
مهندس علی نقی خاموشی (متولد ۱۳۱۸) از چهره های انقلابی متمایل به جمعیت موتلفه اسلامی است که در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، مدیرعامل کارخانجات نساجی مقدم بود.
ریاست اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران، ریاست هیئت مدیره شرکت سرمایه گذاری ایران، رییس هیئت مدیره شرکت های ریسندگی و بافندگی مطهری و پوشاک جامعه، مدیر تولید کارخانه نساجی ممتاز و عضو شورای پول و اعتبار وابسته به بانک مرکزی ایران و ریاست بنیاد مستضعفان از مسئولیت های او است.
۲.
مهندس منوچهر سالور (درگذشت ۱۳۸۹) پدر صنعت سیمان ایران و بنیانگذار کارخانه سیمان آبیک در شهرستان نظرآباد است.
دوره تحصیلات متوسطه را در دبیرستان صنعتی ایران و آلمان به پایان رساند سپس در هنرسرای عالی در رشته برق مشغول تحصیل شد.
در سال ۱۳۱۷ تحصیلات دانشگاهی را در رشته مهندسی برق و ماشین آلات در دانشکده صنعتی (علم و صنعت کنونی) به پایان رساند و کار خود را در کارخانه سیمان ری - که در سال ۱۳۱۲ به وسیله یک شرکت آلمانی راه اندازی شده بود - آغاز کرد.
کوشش های فراوان او برای جبران خرابی و عقب ماندگی های ناشی از پیامدهای جنگ جهانی دوم باعث شد که حتی شب ها را نیز در کارخانه سپری کند.
ایجاد کارخانه سیمان آبیک از جمله اقدامات مهندس سالور است.
واحد نخست این کارخانه در سال ۱۳۵۲ش با ظرفیت ۳۵۰۰ تُن در روز و واحد دوم آن در سال ۱۳۵۷ با ظرفیت ۴۰۰۰ تن سیمان پرتلند راه اندازی گردید.
این کارخانه در روز سه شنبه هفتم آبان ۱۳۵۳ با حضور محمدرضا شاه پهلوی افتتاح شد.
ریاست انجمن اسلامی مهندسین، مدیرعامل و رییس هئیت مدیره کارخانه قند مرودشت، مدیرعامل شرکت سهامی عام سیمان فارس و خوزستان، سرپرست بنیاد علوی در سال ۱۳۵۷، مهندس برجسته ایران در سال ۱۳۷۶ش و راه اندازی شرکت سهامی شیراز، کارخانه های سیمان شیراز، دورود و بهبهان، کارخانه های قند پارس، قهستان و فسا در استان های فارس، خراسان و کرمان، هنرستان کارآموزی نارمک تهران و معدن پنبه سوز در اطراف بیرجند از جمله فعالیت های عمرانی و اجتماعی او به شمار می رود.
«خاطرات و خدمات» در دو جلد، «ارمغان حجاز» و «مناجات فرزانگان» از آثار مکتوب او است.
او با روحانیون مبارز روزگار خود از جمله آیت الله شهید سید عبدالحسین دستغیب شیرازی، آیت الله شهید سید اسدالله مدنی، آیت الله شیخ بهاالدین محلاتی و آیت الله سید محمود طالقانی در ارتباط بود.
سالور همچنین از دوستان صمیمی مهندس مهدی بازرگان بود.
۳.
جعفر کریمی اصل (درگذشت ۱۳۷۶) از فرهنگیان شناخته شده شهر نظرآباد است که در برپایی تظاهرات های مردمی علیه حکومت پهلوی نقش مؤثری داشت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عهده دار معاونت آموزش و پرورش شهرستان ساوجبلاغ و ریاست این اداره در منطقه طالقان شد.
او به هنگام مرگ، شهردار ملارد از توابع استان تهران بود که به دلیل عارضه قلبی درگذشت.
منابع: حسین عسکری، بیداری دشت کهن، ص ۲۷۲؛ پایگاه اطلاع رسانی فرمانداری شهرستان نظرآباد، ۲۳ خرداد ۱۳۹۳؛ روزنامه جوان، ش ۵۰۲۹، ص ۹؛ گفت و گو با خسرو فلاحتداری، ۲۸ خرداد ۱۳۹۵؛ گفت و گو با علی عسکری، ۲۵ تیر ۱۳۹۵.
انتهای پیام