«خیررسانی» پیشه «بانو فقیه»/ از تقدیم دو پسر به وطن تا دفاع از دین

مرحومه سیده سکینه فقیه مادر شهیدان جلال و جمال عنایتی در سن ۸۰ سالگی به دلیل ابتلا به کرونا دار فانی را وداع گفت و بر صورت فرزندان شهیدش بوسه زد، او صبورانه در غم از دست دادن اولاد سوخت اما خم به ابرو نیاورد و تنها دلخوشی روزهای بی قراری را انجام امور خیریه می‌دانست.
خبرگزاری فارس- همدان، به قول شهید مرتضی آوینی شهادت پایان نیست، آغاز است؛ تولدی دیگر است؛ تولد ستاره است که پرتو نورش عرصه زمان را در می نوردد و زمین را به نور ربّ الارباب، اشراق می‌بخشد.
صخره‌ها راه بسته‌اند تا صبر ما را بیازمایند.
جاذبه خاک تن را به پایین می کشد و جاذبه آسمان روح را به بالا و انسان در حیرت میان این دو جاذبه، راه خود را به سوی حق باز می شناسد.
مرحومه سیده سکینه فقیه مادر شهیدان جلال و جمال عنایتی در سن ۸۰ سالگی به دلیل ابتلا به کرونا دار فانی را وداع گفت و بر صورت فرزندان شهیدش بوسه زد، این بانوی انقلابی و خیر در یک خانواده مذهبی همدانی دیده بر جهان گشوده و تمام سال‌های عمر خود را برای ادای دین به انقلاب صرف کرد.
این بانوی مومنه دارای ۶ فرزند بود که دو تن از فرزندان برومندش در جبهه‌های جنگ تحمیلی به درجه رفیع شهادت نائل آمده‌اند، پسر ارشد او جلال عنایتی در سال ۶۰ و فرزند دیگرش جمال در سال ۶۴ شهید شدند.
این مادر شهید در خانواده مذهبی و فرهنگی رشد یافته بود از همین رو تربیت مذهبی و اسلامی را سرلوحه تربیت فرزندانش قرار داد، از طرفی حضور مستمر جلسات هفتگی قرآن و محافل مذهبی از اوجب واجباب این مرحومه بود که تحت هیچ عنوانی تا پایان عمر ترک نشد.
ناگفته نماند این مادر شهید ثابت قدم در انجام امور خیریه بود به طوری که در زمان حیاتش مادام وقت خود را برای انجام این امور سپری می‌کرد و یقینا گذشت بارزترین ویژگی این مادر شهید بود که ناشی از ایمان و تقوای مثال‌زدنی اوست.
او در مواجهه با شهادت فرزندانش یکی از پس از دیگری همانند اسوه صبر در غم از دست دادن اولاد سوخت اما خم به ابرو نیاورد و دلتنگ‌هایی مادرانه را به جان خرید، در حقیقت این بانوی انقلابی معتقد بود که شهادت پسرانش نثار مادر سادات، نثار لبان تشنه حسین(ع) باشد.
روحیه ایثار در او باعث شد در عنفوان جوانی و بحبوحه جنگ در چند حادثه نقش‌آفرینی کند به طوری که روز بمباران استادیوم قدس همدان در سال ۶۱ با همراهی تعدادی از بانوان در استادیوم حاضر می‌شوند و اجسادی که اغلب با آسیب‌های جدی تکه تکه شده‌اند را جمع‌آوری می‌کنند.
گویی اراده قوی، صبر و شکیبایی این بانوی سادات در انجام امور دشوار منحصر به فرد بود.
گفتنی است مرحومه فقیه در دوران جنگ تحمیلی در پشت جبهه‌ها حضور فعالانه داشت اگرچه در برهه‌ای هم به همراه تعدادی از بانوان در دزفول حضور فیزیکی داشته‌اند و در حقیقت در وسع خودش با ایثار و فداکاری جنگ را پشتیبانی می‌کرد.
شجاعت و بردباری این بانوی مومن مثال‌زدنی است چراکه برای حفظ اعتقاداتش از هیچ اقدامی فروگذار نبود و مقتدرانه با جان و دل در تمام سال‌های جنگ نسبت به رزمندگان اسلام ادای دین کرد.
ناگفته نماند او پا به پای همسرش امور زندگی را می‌چرخاند و همدم و همراه خوبی برای خانواده بود، البته کمک به امور خیریه و کارهای خداپسندانه دلخوشی او برای روزهای بیقراری بود تا مرهمی باشد بر زخم‌های دلش حتی در روزهای واپسین عمرش در کمک‌های مومنانه شرکت کرد تا کلام مقام معظم رهبری محقق شود.
در تهیه و تامین اقلام بهداشتی و سبد غذایی کمک‌های مومنانه دوران کرونا نقش بسزایی ایفا کرد اگرچه به علت کهولت سن و عارضه قلبی ناتوان از توزیع اقلام بود اما با تمام توان به منظور تحقق سخن رهبری پای کار ایستاد.
از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا دین خود را به نظام و رهبری ادا کند و جمله همیشگی این مادر شهید تاکید بر انجام امور خیر بود به طوری که با رضایت تمام بذل و بخشش می‌کرد.
اما طومار زندگی این بانوی انقلابی پس از گذران ناملایمات روزگار با ابتلا به بیماری کرونا بسته شده و به دیار باقی شتافت.
اگرچه خاطرات خوب و مهربانی مادرانه این بانو هرگز از یادها نخواهد رفت.
این بانوی انقلابی در تمام عمر در تلاش بود اخلاق مدار باشد و خلق و خوی نیکویش زبانزد خاص و عام است.
انتهای پیام/89033/خ