از بچه های آلپ تا ازدواج در پیست؛ اسکی زندگی ما است

زوج ملی‌پوش اسکی ایران با حضور در خبرگزاری فارس، از شرایط خود و حال و هوای اسکی گفتند.
بهاره محمدی - به گزارش خبرگزاری فارس، مرجان کلهر و پوریا ساوه‌شمشکی زوج اسکی‌بازی هستند که در میادین مختلف از نونهالی تا بزرگسالی مدال‌های رنگارنگی کسب کرده و بارها پرچم کشورمان را بالا برده‌اند.
این زوج ورزشکار که تمایل دارند همچنان در دنیای قهرمانی اسکی کنند، اخیرا در مسابقات جهانی سوئد حضور داشتند.
اگرچه در این مسابقات برای ایران مدالی کسب نشد اما اتفاقی افتاد که تا مدت‌ها در اذهان باقی خواهد ماند و آن کار اخلاقی است که مرجان کلهر انجام داد.
این بانوی ورزشکار کشورمان در حالی که در این مسابقات خطا داشت و اوت کرده بود، با وجود اینکه داوران متوجه نشده بودند و این ورزشکار شانس حضور در مانش دوم را داشت، اما از حضور در مانش دوم انصراف داد تا بدون تقلب از این مسابقات خداحافظی کند.
اگرچه این اقدام اخلاقی کلهر از نگاه ورزشکاران خارجی دور نماند و بازتاب زیادی در داخل و خارج از کشور داشت.
مرجان کلهر به همراه همسرش پوریا ساوه‌شمشکی میهمان فارس بودند.
گفت‌وگوی این زوج را در زیر می‌خوانید:
فارس: خانم کلهر از شما شروع کنیم.
از 4 سالگی اسکی را شروع کردی و در 11 سالگی اولین مدال‌تان کسب شد.
در این باره صحبت کن...
کل دنیا اکثر کسانی که نزدیک پیست‌های اسکی زندگی می‌کنند جزو ورزشکاران برتر همان رشته می‌شوند.
اگر لیست ورزشکاران اسکی همه کشورهای دنیا را ببینید تشابه فامیلی زیاد است اما در ایران این موضوع بد جا افتاده است.
ما سه پیست خوب در ایران داریم که به سه فامیلی محدود شده است.
یعنی کلهر، شمشکی و دربندسری.
در خانواده من پدرم اسکی می‌کرد، برادر و عموهایم اسکی‌باز بودند.
نزدیک پیست هم زندگی می‌کردیم به همین دلیل از بچگی اسکی‌باز شدم.
به صورت حرفه‌ای اولین بار در سن 11 سالگی در مسابقات بین‌المللی شرکت کردم.
سال بعد از آن وقتی دیدم مقام زیادی آوردم به صورت حرفه‌ای اسکی را دنبال کردم.
فارس: رشته دیگری را پیگیری نمی‌کنی؟
کلهر: ورزش حرفه‌ای خیر اما در زمان دانشجویی عضو تیم هندبال بودم.
فارس: اگر به گذشته برگردی دوباره همین رشته را دنبال می‌کنی؟
کلهر: حتما اسکی را دنبال می‌کنم.
من واقعا عاشق برف هستم.
کشورهای دیگر که می‌رویم مخصوصا کشورهای اروپایی چیزی شبیه رویای بچگی من است.
کارتن بچه های آلپ را که در بچگی می‌دیدم الان به یک کشور خارجی می‌روم این رویایم محقق شده است.
در بچگی دوست داشتم با اسکی به سوپرمارکت بروم و خرید کنم الان هم این کشورها همینطوری هستند.
فارس: فصل اسکی در ایران نسبت به کشورهای اروپایی بسیار کم است.
در مقایسه با این کشورها وقتی وضعیت مدال‌آوری مطرح می‌شود این موضوع شما را ناراحت نمی‌کند؟
کلهر:‌ در بحث مدال‌آوری ما خیلی از مدال دور هستیم.
فقط برف نیست که ما را از مدال دور کرده است.
حرف شما درست است.
فصل ما محدود است.
البته کشورهای دیگر مثل ژاپن هم شرایطی مثل ما دارند اما در کشورهای دیگر تمرین می‌کنند.
برای ما این شرایط فراهم نیست.
بنابراین بحث تمرین و زیرساخت‌ها شرایط مدال‌آوری را برای ما سخت می‌کند.
مثلا اگر می‌خواهید از اینجا به شمشک بروید دلتان هزار راه می‌رود که آیا جاده ایمن است؟
بهمن نیامده و موارد دیگر.
ما هم اندازه بضاعت کشورمان خوب تمرین می‌کنیم.
ما متاسفانه سه ماه مفید در اسکی داریم.
امسال شرایط برف خوب بود اما سال قبل اصلا فصلی نداشتیم.
اگر بخواهیم به مدال فکر کنیم باید شرایط‌مان مثل کشورهای اروپایی شود که در این صورت می‌توانیم مثل آنها مدال بگیریم.
فارس: همیشه یکی از نکاتی که از ورزش قهرمانی به ذهن می‌آید، مدال است.
از این مدال‌هاست که ورزشکار پاداش می‌گیرد.
اما در اسکی بحث مدال‌آوری را نداریم.
برای شما در این رشته بحث مدال‌آوری مطرح بوده یا فقط صرفا اسکی را دوست داشتید؟
کلهر: حرف شما درست است.
در رشته‌های دیگر که نمی‌خواهم مقایسه کنم شاید ورزشکار چند سال زحمت بکشد و مدال بگیرد اما در اسکی اینطور نیست.
به مدال فکر می‌کنیم اما در سطح آسیا.
اصلا نمی‌توان به مدال جهانی فکر کرد.
حتی حضورمان در مسابقات جهانی، دو ثانیه رکورد را ارتقاء دادن و 4 پله صعود کردن خودش حکم کسب مدال را دارد.
اگر بخواهیم به مدال فکر کنیم از امروز شرایط‌مان مثل کشورهای اروپایی شود 50 سال آینده یا شاید بیشتر می‌توان نتیجه گرفت.
فارس: آقای ساوه‌شمشکی شما اسکی را از چه زمانی شروع کردی.
برای شما هم بحث خانوادگی مطرح بود؟
ساوه‌شمشکی: از 4 سالگی اسکی را شروع کردم چون خانواده‌ام همه اسکی‌باز بودند من هم به خاطر نزدیکی به پیست این رشته را انتخاب کردم.
فارس: اولین حضورتان در مسابقات بین‌المللی چه زمانی بود؟
ساوه‌شمشکی: دقیقا به خاطر ندارم اما اولین مدال آسیایی را برای ایران در رده سنی نونهالان سال 78 کسب کردم.
بعد از آن 8-9 مدال دیگر در رده سنی نونهالان تا جوانان برای ایران کسب کردم.
فارس: المپیک هم بوده‌اید؟
ساوه‌شمشکی: بله همراه با همسرم هر دو در المپیک 2010 ونکوور حضور داشتیم.
فارس: خانم کلهر شما نخستین بانویی بودید که در رشته اسکی به المپیک راه پیدا کردید...
کلهر: بله من در این دوره پرچمدار هم بودم.
از این قضیه خوشحالم چون اولین خانمی بودم که به المپیک رفتم.
من حرفه‌ای اسکی را دنبال می‌کردم اما تا آن زمان باور اینکه یک خانم بتواند در المپیک حضور داشته باشد سخت بود.
من توانستم در دو رشته شرکت کنم.
خوشحالم که این انگیزه را برای رقیبانم ایجاد کردم که بعد از من دو دوره فروغ عباسی در المپیک شرکت داشت.
اینکه می‌گوییم حضورمان مدال است یا اینکه در المپیک می‌توانیم مجوز حضور داشته باشیم خیلی سخت است.
به خاطر می‌آورم در حال درست کردن اسکی‌هایم بودم که با من تماس گرفتند و گفتند تو پرچمدار هستی.
آن زمان بچه‌تر بودم و احساس خوشحالی می‌کردم اما اگر الان بود به گونه‌ای دیگر خوشحالی می‌کردم.
با توجه به اینکه اولین بار به دهکده المپیک می‌رفتم هر روز خبرنگاران خارجی با من مصاحبه می‌کردند.و از طرفی نام من در بین 15 اسکی‌باز برتر خانم در دهکده ثبت شده بود یعنی همه مرا مانند دیگر اسکی‌بازان می‌شناختند.
این موضوع فوق‌العاده بود.
هر زمان که به آن فکر می‌کنم احساساتی می‌شوم.
فارس: سهمیه را چطور کسب کردی؟
کلهر: باید پوئن ما زیر 140 باشد یعنی هر چه به صفر نزدیک‌تر باشیم بهتر است.
مثلا اگر 141 باشیم نمی‌توانیم در المپیک شرکت کنیم.
کسب امتیاز 140 هم بسیار سخت است.
اولین پوئن را من در مارپیچ بزرگ در ترکیه گرفتم که این هم برای من افتخار محسوب می‌شد.
چون در کشوری دیگر امتیاز زیر 140 را کسب کردم و المپیکی شدم.
برای حفظ این پوئن و نزدیک شدن به صفر باید در مسابقات مختلفی شرکت کرد.
فارس: تنها حضورتان در المپیک فقط در سال 2010 بود؟
کلهر: متاسفانه بله چون بعد از آن آسیب دیدم.
یعنی افتتاحیه بازی‌های المپیک 2014 را در بیمارستان نگاه می‌کردم.
یک سال و نیم سخت برایم گذشت و نمی‌توانستم اسکی کنم.
خوشبختانه برگشتم.
ساوه‌شمشکی: بله 2014 رزرو المپیک بودم، 2018 هم به دلیل تغییر قانون فدراسیون جهانی سهمیه ما از 2 به یک نماینده کاهش پیدا کرد.
چون باید در مسابقات بیشتری شرکت می‌کردیم که این اتفاق نیفتاد.
فارس: سال 2018 هم در المپیک پیونگ چانگ حضور نداشتی.
کلهر: خیر، برای ما مهم است در مسابقات مختلف شرکت کنیم.
فروغ عباسی بهتر اسکی می‌کرد به همین دلیل توانست پوئن خودش را حفظ کند.
اگر ما هم اسکی می‌کردیم نمی‌توانستیم پوئنی بهتر از او بگیریم.
چون مسابقات ما محدود به ایران بود.
باید در مسابقات بهتر شرکت می‌کردیم تا امتیاز می‌گرفتیم.
فارس:مگر فدراسیون خودش ورزشکاران را به مسابقات مختلف اعزام نمی‌کرد؟
کلهر: ما را فقط به لبنان اعزام کردند.
چند مسابقه با هزینه شخصی رفتیم.
بعد هم به ترکیه رفتیم که فروغ توانست امتیازش را حفظ کند.برای فدراسیون سخت است که بخواهد همه هزینه‌ها را در همه مسابقات تقبل کند همین که اسامی ما را معرفی می‌کند، خوب است.
فارس:چه سالی ازدواج کردید؟
کلهر: ما همیشه همدیگر را در پیست می‌دیدیم چون هم تیمی بودیم.
از سال 2009 -2010 بحث احساسی هم پیش آمد.
2011 صحبت ازدواج را کردیم اوایل 2013 نامزد کردیم.
یعنی اردیبهشت 92 عقد کردیم.
قرار بود زودتر عقد کنیم اما پدرم فوت کرد و مسائل زیادی پیش آمد.
فارس:ازدواج ورزشی سخت نیست؟
کلهر: اتفاقا خیلی بهتر است.
از این جهت که همدیگر را درک می‌کنیم.
فارس: چون از یک رشته هستید فکر می‌کنم بهتر است؟
کلهر: بله چون همیشه با هم اسکی می‌کنیم و می‌توانیم بیشتر به هم انگیزه بدهیم اما فکر می‌کنم این کار را نمی‌کنیم و می‌توانیم پیشتر از این به یکدیگر انگیزه بدهیم.
فارس: رقیب هم هستید؟
کلهر: پوریا خیلی با من رقابت می‌کند البته نه از نظر اسکی چون در این رشته از من بهتر است.
اما همیشه با هم کری داریم.
البته در رشته شنا خیلی به هم نزدیک هستیم.
فارس: به نظر می‌رسد افرادی که از نظر جغرافیایی نزدیک پیست هستند بیشتر به این رشته جذب می‌شوند.بنابراین عکس آن هم صادق است یعنی افرادی که در این نزدیکی هستند به جز اسکی رشته دیگری را دنبال نمی‌کنند.
ساوه‌شمشکی: به خاطر موقعیت جغرافیایی مردم نزدیک پیست بیشتر اسکی می‌کنند حتی اگر این رشته حرفه‌ای دنبال نکنند تفریحی آن را انجام می‌دهند.
از همان راه اسکی درآمد هم دارند.
80 درصد مردم پیست 3-4 ماه کار می‌کنند کل سال را می‌گذرانند.
خیلی کم به دنبال ورزش دیگر هستند اما علاقه زیادی هم به والیبال، کوهنوردی و دوچرخه سواری دارند.
فارس: بنابراین به نظر می‌رسد اسکی برای شما فقط ورزش نیست زندگی است.
ساوه‌شمشکی: دقیقا.
ما که حرفه‌ای اسکی می‌کنیم هیچ اما مردم دیگر بیشتر زندگی‌شان را از همین راه می‌گذرانند.
فارس: شده تا به حال فکر کنید ای کاش اسکی را دنبال نمی‌کردید و دنبال رشته یا شغل دیگری بودید؟
ساوه‌شمشکی: به این صورت نیست که مردم نزدیک پیست فقط 4 ماه از سال را به دنبال اسکی باشند اما زندگی‌شان از این راه می‌گذرد.
من هم به رشته یا کار دیگری فکر نمی‌کنم اما وقتی به خارج از کشور می‌رویم حسرت این را می‌خورم که ای کاش در ایران امکانات بهتری بود که می‌توانستیم بهتر استفاده کنیم چون همه مردم ایران این توانایی را دارند.
حسرت می‌خوریم ای کاش این فاصله بین ما و ورزشکاران کشورهای دیگر نبود اما از انتخاب‌مان راضی هستیم.
فارس: اسکی به واسطه شرایط اقلیمی کشورمان در ایران نیمه وقت است اما شاهد هستیم در رشته های دیگر ورزشکاران در طول سال درگیر هستند، فضای دیگری در ایران نیست که بتوان این رشته را 2-3 ماه بیشتر ادامه داد؟
ساوه شمشکی: چرا برف هست که می توان استفاده کرد اما برف هم باید شرایط مناسب داشته باشد.
این برف باید زیرساخت داشته باشد.
مثلا در ایران 2-3 ماه تمرین کردیم و بعد از آن به مسابقات جهانی سوئد رفتیم اما جنس برف آن متفاوت بود و نتوانستیم آن چه را که می‌خواهیم انجام دهیم.
فارس:به خاطر شرایط دما؟
ساوه‌شمشکی: دما یک بحث است اما جنس برف خیلی فرق دارد.
فارس: مگر جنس برف چقدر مهم است؟
ساوه‌شمشکی: خیلی زیاد.
چون ما در ایران در برف طبیعی اسکی می‌کنیم اما برف مسابقات خارجی مثل شیشه سفت است.
3-4 سال ورزشکاران ما خیلی خوب بودند و امتیازات جهانی خوبی هم داشتند.مثلا در آسیا مقابل کشورهایی مثل خودمان حرفی برای گفتن داشتیم چون 3-4 اردوی پشت سر هم نزدیک فصل اسکی برگزار می‌کردیم.
با این شرایط اقتصادی الان واقعا سخت است که در کشورهای دیگر اردو برگزار کنیم.
مثلا چند سال پیش با 2 هزار یورو یک ماه در اتریش می‌ماندیم.
مشکلی نبود اما الان خیلی سخت است.
فارس: به نظر می‌رسد اسکی یکی از رشته‌هایی است که اسپانسرها روی آن سرمایه‌گذاری می‌کنند می‌توانیم در ایران از حامیان مالی استفاده کنیم؟
ساوه‌شمشکی: می‌توان این کار را انجام داد.
5-6 سال پیش لیگ داشتیم که این خوب بود.
با این پولی که از باشگاه می‌گرفتیم می‌توانستیم خودمان به اردوی برون مرزی برویم.
اما 3-4 سال است لیگ‌مان تعطیل شده است.
فارس: چرا؟
مشکل چیست؟
ساوه‌شمشکی: نمی‌دانم.
کلهر: فکر می‌کنم به خاطر پوشش تصویری بود که در ایران نداشتیم.
مثلا اگر یک شرکت سرمایه‌گذاری می‌کرد مگر اسکی چقدر مخاطب داشت که آن را تماشا کنند.
البته فکر می‌کنم الان اسکی بیشتر رسانه‌ای شده است.
مثلا سال قبل پخش مستقیم داشت.
الان می‌توان از این فضا استفاده کرد تا اسپانسر جذب کنیم.خیلی هم از باشگاه پول نمی‌گرفتیم در این حد که بتوانیم اسکی بخریم یا کمپ داشته باشیم.
فارس: پخش تلویزیونی مطالبه 90 درصد رشته‌هاست.
فکر نمی‌کنید به این موضوع باید ساختاری نگاه کرد.
مثلا کمیته ملی المپیک مذاکره کند.
ما بارها دیده‌ایم رشته‌هایی مثل کبدی و شنا پخش تلویزیونی داشتند اسکی که رشته خاص است و جذابیت بصری هم دارد...
کلهر: خودم به شخصه پیش از این دو ماه وقت گذاشتم تا اسپانسر پیدا کرده و اردوی خارج از کشور داشته باشم.
چون همه رقبایم تمرین می‌کردند و تنها کسی که تمرین نمی‌کرد،‌ من بودم اما پیدا نکردم.
حتی بزرگترین ارگان‌ها که 20-30 میلیون تومان برایشان پولی نیست قبول نکردند و شاید من نتوانستم رزومه بدهم.
من به شخصه از فدراسیون نخواستم فضای پخش تلویزیونی را فراهم کند.
ساوه‌شمشکی: شبکه ورزش مسابقه جهانی اسکی را نشان داده است اگر خرج بیشتری کند می‌تواند مسابقه ما را هم پخش کند.
یعنی این علاقه وجود دارد فقط باید به آنها فشار وارد شود.
اسپانسرها بیشتر تمایل دارند در اسکی مسابقه برگزار کنند نه تیم‌داری.
مثلا امسال من و همسرم یک تیم گرفته‌ایم (باشگاه خیریه سیدالشهدا) اما باز هم آنها تمایل داشتند مسابقه هم برگزار شود.
آنها فکر می‌کنند با مسابقه برگزار کردن بیشتر شهرت کسب می‌کنند.
این باشگاه یک مسابقه برگزار کرد که 120 کودک همراه خانواده‌هایشان حضور داشتند.
این شاید برای اسپانسر بیشتر کسب درآمد داشته باشد تا اینکه تیم‌داری کند و در نهایت بعد از چند مسابقه یک زیرنویس خبری از ما درج شود.
فارس: شغل دیگری به جز اسکی دارید؟
ساوه‌شمشکی: بعد از اسکی دامداری می‌کنم.
کلهر: در باشگاهی در لواسان مربی بدنساز هستم.
فارس: بنابراین به نظر می‌رسد با نداشتن تیم شرایط مالی هم خیلی خوب نباشد.
کلهر: در ادامه صحبت‌های پوریا فکر می‌کنم ما جزو کسانی هستیم که اصلا درآمد کسب نمی‌کنیم.
چون همه وقت‌مان برای مسابقه و تمرین می‌گذرد و به همین دلیل وقت نداریم شاگرد بگیریم.
فقط یک سال توانستیم شاگرد بگیریم که از نظر درآمدی خوب بود.ما هر درآمدی داریم برای اسکی هزینه می‌کنیم چون واقعا عاشق اسکی هستیم.
فکر می‌کنم اگر هر کسی غیر از ما بود این کار را نمی‌کرد.
فارس: به نظر می‌رسد اسکی رشته پرهزینه‌ای باشد.
کلهر: یکی از تفاوت‌های ما با کشورهای دیگر در تجهیزات است.
مثلا چند سال پیش اسکی را 800-900 یورو می‌خریدیم الان هم همان مقدار است.
این کجا و آن کجا.شاید به سختی بتوانیم یک یا دو جفت اسکی بخریم.
اما در کشورهای دیگر این طور نیست.
مثلا در مسابقات جهانی سوئد، چین که الان خیلی پیشرفت کرده در رشته آلپاین ورزشکاران‌شان 5-6 اسکی داشتند.
ما در نهایت بتوانیم سالی یک اسکی بخریم البته من هنوز از اسکی دو سال پیشم استفاده می‌کنم.
اما در کشورهای دیگر به ازای هر رشته لوازم زیادی دارند چون اسکی مصرفی است و بعد از هر بار استفاده باید لبه آن را تراشید.
ساوه‌شمشکی: ورزشکاران چین 11 نفر بودند، 5 مربی داشتند، 2 اسکی‌من و 2 فیزیوتراپ.
فارس: از هر اسکی چقدر می‌توان استفاده کرد؟
ساوه‌شمشکی: نهایتا یک فصل
فارس:پس هزینه زیادی هم دارد؟
ساوه‌شمشکی: بله اما ما طوری استفاده می‌کنیم تا دو فصل کافی باشد.
کلهر: البته با این اسکی هم مسابقه می‌دهیم هم تمرین می‌کنیم.
فارس: یعنی اگر کسی بخواهد اسکی را آغاز کند باید هزینه زیادی داشته باشد؟
ساوه‌شمشکی: برای قهرمانی بله اما برای تفریح نه خیلی.
یک اسکی خوب یک فصل عمر می‌کند.
فارس: پس وقتی می‌گویند اسکی ورزش لاکچری است یک بخشی از آن به همین موضوع مربوط می‌شود؟
ساوه‌شمشکی: فکر می‌کنم بد جا افتاده است.
شما می‌توانید یک اسکی بگیرید 400 یورو که از آن 8-9 سال استفاده کنید.
لزومی ندارد شما که به عنوان توریست به پیست می‌روید اسکی را عوض کنید چون هر روز که اسکی نمی‌کنید.
می‌توانید یک دست کاپشن و شلوار بگیرید به مبلغ 5-6 میلیون اما از آن 5-6 سال استفاده کنید.
فکر نمی‌کنم اینقدر که جا افتاده هزینه زیادی داشته باشد.
مثلا استخر خوب الان 50 تومان هزینه دارد اما می‌توانید پیست دربندسر بروید از صبح تا عصر تفریح کنید 120 تومان بدهید.
از همه امکانات هم می‌توانید استفاده کنید.
کلهر: البته اسکی به نسبت رشته‌های دیگر لاکچری محسوب می‌شود.
حد وسط نداریم فکر می‌کنیم خیلی ورزش گرانی است اما آنقدر که جا افتاده نه.
فارس: از مسابقات جهانی سوئد صحبت کنید.
سطح رقابت‌ها چطور بود؟
در باره آن خطایی صحبت کنید که باعث شد شما خودتان موضوع را اعلام کرده و از حضور در مانش دوم محروم شوید.
کلهر: مسابقات جهانی سخت است.
همه نفرات برتر حضور دارند تا ما که تقریبا نفرات آخر هستیم.
ما نمی‌رویم که با نفر اول رقابت کنیم بلکه با کسانی رقابت می‌کنیم که مانند خودمان هستند.
مثلا وقتی استارت لیست را به ما می‌دهند نگاه نمی‌کنم که نفر اول چگونه است.
به نفر قبلی یا چند نفر قبل از او توجه می‌کنم.برف این مسابقات هم زمین تا آسمان با برف ما فرق داشت.به همین دلیل فرار از لبه‌ها بسیار سخت است.
بنابراین گویی شما با 40 درصد خودتان در این مسابقات حاضر می‌شوید.
فارس: این شرایط که می‌گویید فقط برای ورزشکاران ایرانی است؟
کلهر: برای ورزشکارانی است که در یخ تمرین نکرده باشند.
مثلا ممکن است برای ورزشکاران لبنان هم به این صورت باشد.
حالا نمی‌دانم آنها در یخ تمرین کردند یا نه.
این کشور را مثال می‌زنم چون از نظر سطح اسکی به هم نزدیک هستیم.
نفرات برتر دنیا همیشه روی این برف تمرین می‌کنند یعنی اگر روزی این برف نباشد مربی حاضر است ورزشکارش را برای بدنسازی به باشگاه بفرستد.
رقابت بسیار سخت است.
دو سال است برای بانوان قانونی گذاشته‌اند که باید قبل از مسابقه اصلی در یک رقابت مقدماتی شرکت کنیم.
برای اینکه معلوم شود چه کسی می‌تواند جزو 25 نفر باشد و به فینال صعود کند.
امسال شرایط فراهم شد به دلیل تعداد کم شرکت‌کنندگان مستقیم راهی فینال شویم.
من در مارپیچ کوچک شرکت کردم چون در ایران در این ماده تمرین می‌کردم.
هم طول پیست زیاد بود و هم یخ سخت.
واقعا ورزشکار خسته می‌شود.
ما فقط دوست داشتیم سالم به انتها برسیم که متاسفانه برای من آن اتفاق افتاد.
برای اولین بار بود که بانوان می‌توانستند به مانش دوم راه پیدا کنند چون اگر جزو 60 نفر اول قرار می‌گرفتیم می‌توانستیم در مانش دوم شرکت کنیم.
عاطفه احمدی در رده 54 قرار گرفت، فروغ عباسی در رده 56 و من 58 اما من اوت شده بودم و نتوانستم در مانش دوم شرکت کنم.
فارس: چطور شد که خودتان خطا را اعلام کردید.
کلهر: به مربی و دوستان هم گفتم اوت کردم و به مرحله دوم نمی‌روم چون تقلب را دوست نداشتم.
به داوران اعلام نکردم چون اسکی مثل رشته‌های دیگر نیست که یک یا دو داور داشته باشد.
به ازای هر داور ممکن است دو داور یا بیشتر بگذارند.
من اصلا داور آن دروازه‌ام را ندیدم که بخواهم به او بگویم.
فقط در مانش دوم شرکت نکردم.
فارس: یعنی کسی متوجه نشد شما خطا کرده‌اید؟
کلهر: فقط می‌دانم کشورهای دیگر این موضوع را رسانه‌ای کردند.
فکر می‌کنم بعدا متوجه شدند.
فارس: چطور ممکن است در این سطح از مسابقات جهانی داور خطا را نبیند.
این خیلی عجیب است.
ساوه‌شمشکی: (با خنده ) مثل پنالتی بازی استقلال که داور ندید.برای دروازه‌ها علاوه بر داور دوربین هم کار گذاشته شده است.
یعنی دوربین کل مسیر را می‌گیرد.
ما خودمان مسابقه مقدماتی داشتیم اما از شبکه ورزش در گوشی‌هایمان مسابقه بانوان را می‌دیدیم.
من شک کردم و گفتم مرجان اوت کرده است که بعد او با من تماس گرفت و گفت اوت کرده است.
یعنی بسیار نامحسوس بود اما تنها کسی که متوجه می‌شود خودِ ورزشکار است.
فارس: شما که این ورزش حرفه‌ای را دنبال می‌کنید تا کنون اتفاق افتاده خطایی صورت گرفته باشد که داور ندیده باشد؟
ساوه‌شمشکی: دو سال پیش قهرمان دنیا اوت کرد یک هفته بعد دوربین اعلام کرد این ورزشکار اوت کرده است.
خودش به خاطر جایگاهی که داشت لو نداد اما دوربین مچ او را گرفت.
فیلم را بازبینی می‌کنند یا ممکن است با درخواست یک مربی این موضوع مورد بررسی قرار گیرد نمی‌دانم چه شد که بعد از یک هفته دوربین نشان داد این ورزشکار اوت کرد.
فارس: اگر خطا اعلام شود ورزشکار هم مدال بگیرد چه اتفاقی می‌افتد؟
ساوه‌شمشکی: مدال را از او پس می‌گیرند.جریمه هم می‌کنند چون ورزشکار اعلام نکرده است.
کلهر: من خودم در مسابقات جهانی هم مدال نمی‌گرفتم چون سطح اسکی ما همین است.
اولین بار بود که این شانس را داشتیم تا در مانش دوم حضور داشته باشیم.
این تصمیم را برای من سخت کرده بود.
بحث دیگر اینکه هنوز برای ادامه ورزش قهرمانی حداقل تا دو سال دیگر تصمیمی نگرفتم.
نمی‌دانم تا دو سال آینده بتوانم باز هم در مسابقات جهانی شرکت کنم یا نه.
چون هر چه سن بالا می‌رود شرایط سخت‌تر می‌شود.
تصمیم گرفتن سخت بود.
بعد از اوت کردن خیلی گریه کردم شاید بقیه بگویند مدال که نمی‌گرفتی بحث فقط مدال نیست.
در قهرمانی جهان صد ورزشکار در بخش دختران حضور داشتند اگر قرار باشد همه به مدال فکر کنند در این صورت اتریش یا آمریکا باید فقط دو نفر را بفرستند.
فقط ما هستیم که به مدال فکر می‌کنیم.
شما باید عملکرد ورزشکار را در چند سال بسنجید.
فارس: فکر می‌کردی این موضوع این قدر پررنگ شود؟
کلهر: خیر.
انتظار نداشتم این موضوع اینقدر رسانه‌ای شود.
در ابتدا از این که مانش دوم را از دست دادم ناراحت بودم اما وقتی به هتل رفتم خوشحال بودم چون مطمئن بودم سرم را راحت روی بالش می‌گذارم ومی‌خوابم.
صبح روز بعد از مسابقه بود که دیدم خبرگزاری‌ها روی این موضوع کار کردند.
نمی‌گویم اگر هر کسی بود این کار را می‌کرد اما آنقدر تقلب زیاد شده که چنین کاری بازتاب زیادی داشت.
واقعا به بازتاب این موضوع فکر نمی‌کردم و دلی این کار را انجام دادم.
فارس: عمر اسکی تا چند سالگی است؟
ساوه‌شمشکی: بستگی به این دارد که چقدر بدن‌تان را آماده نگه دارید.
مثلا در سال 2014 کسی که مدال طلا گرفت 36 سال داشت.
یا همین الان یک ورزشکار فرانسوی اسکی می‌کند که 39 سال دارد.
فارس: در ایران چطور؟
ساوه‌شمشکی: تا 32 سالگی.
فارس: به خداحافظی فکر می‌کنید؟
ساوه‌شمشکی: خیلی دوست داشتم یک اتفاقی بیفتد، یک جوان 18-19 ساله جایگاه من را بگیرد تا من خداحافظی کنم.
فارس: یعنی کسی را نداریم؟
ساوه‌شمشکی: خیلی سخت است.
جوانان ما پیشرفت خوبی نداشتند.
الان تردید دارم خداحافظی کنم یا خیر.
چون هنوز فاصله‌ام با جوانان زیاد است.
فارس: فکر نمی‌کنید به این خاطر باشد روی جوانان سرمایه‌گذاری نمی‌شود؟
ساوه‌شمشکی: دو سال است که فدراسیون استعدادیابی می‌کند.
کمیته‌ای هم شکل گرفته و بسیار فعال است.
یک مربی فرانسوی که 4-5 سال مربی ما بود مدیر فنی استعدادیابی شده و کار می‌کند.
کار خوبی است چون ورزشکاران 10-12 ساله را جذب کرده و روی آنها کار می‌کنند.
اگر می‌خواهیم حرفی برای گفتن داشته باشیم باید مسیر استعدادیابی ادامه داشته باشد.
کلهر: ما استعدادهای زیادی داریم اما اگر روی آنها سرمایه‌گذاری نشود همه چیز هدر خواهد رفت.
وقتی ورزشکار نتواند کمپ اتریش برود یا فرانسه به چه درد می‌خورد؟
این موضوع یک پروسه بلندمدت است.
امیدوارم در دوران‌های بعدی ریاست فدراسیون این راه ادامه پیدا کند.
در این صورت است که می‌توانیم نتیجه خوب بگیریم.
فارس: به مربیگری فکر می‌کنید؟
کلهر: من در شرایط فعلی دوست ندارم مربی شوم.
دوست دارم شرایطی باشد که ورزشکارم را راضی و خوشحال نگه دارم.
اینکه ورزشکارم منتظر یک جفت اسکی باشد این من را ناراحت می‌کند.
یا اینکه اگر نتوانم تمرین خوب بگذارم، ناراحت می‌شوم.
در حال حاضر دوست دارم اسکی کنم.
1.5- دو سالی که اسکی نکردم واقعا اذیت شدم.
فکر می‌کنم تا 50 سالگی مسابقه بدهم!
فارس: بزرگترین اشتباه ورزشی‌تان چیست؟
کلهر: نمی‌دانم تا حالا به این موضوع فکر نکردم چون فرد مثبتی هستم.
فکر می‌کنم دود لجبازی به چشم خود فرد می‌رود شاید زمان‌هایی لجبازی کردم.
اگر لجبازی نمی‌کردم یکی دو مدال می‌گرفتم.
ساوه‌شمشکی: المپیک ونکوور فکر می‌کردم چون خیلی خوب اسکی می‌کردم شانس حضور دوباره در المپیک را دارم.
به همین دلیل مارپیچ کوچک را زیاد جدی نگرفتم.
با ترس در مسابقه شرکت کردم و نتوانستم این مسابقه را به خط پایان برسانم.
این حسرت همیشه در دل من باقی مانده است.
فارس: سخت‌ترین ناکامی زندگی‌تان چیست؟
کلهر: سال 2011 به بازی‌های آسیایی رفتیم.
در آن سال خوب اسکی می‌کردم.
یک روز قبل از مسابقه انتخابی برگزار کردم که من را هم در انتخابی گذاشتند.
به همین دلیل خسته شدم و در کمتر از یک ثانیه مدال بازی‌های آسیایی را از دست دادم.
این برایم دردناک بود اما دردناک‌تر این بود که دو سه هفته بعد از این بازی‌ها در ایران رقابتی برگزار شد همان ورزشکاری که مرا برده بود 3-4 ثانیه از او پیش افتادم.
هیچ وقت یادم نمی‌رود در تله کابین نشسته بودم و گریه می‌کردم.
فکر می‌کنم شاید دیگر در تاریخ اسکی ایران اتفاق نیفتد که بتوانم مدال بازی‌های آسیایی را بگیرم.
متاسفانه کمتر از یک ثانیه مدال را از دست دادم.
این بزرگترین ناکامی زندگی من است.
فارس: اگر قرار باشد یک نفر را در دنیا حذف کنید آن کیست؟
کلهر: من هیچ کسی را حذف نمی‌کنم چون از همه آدم‌ها درس گرفته‌ام.هر کسی که وارد زندگی ما می‌شود دلیل دارد.
من سعی می‌کنم حد را رعایت کنم و از آدم‌ها درس بگیرم.
ساوه‌شمشکی: اخلاق من هم مانند همسرم هست.
شاید از کسی ناراحت شوم اما فکر نمی‌کنم کسی باشد که بخواهم حذف کنم.
فارس: رابطه‌تان با کتاب چطور است؟
کلهر: کتاب دوست دارم و زیاد می‌خوانم.
کتاب نخوانده زیاد دارم.
قبل از رفتن به سوئد کتابی از پائولوکوئیلو را شروع کردم و 20 صفحه از آن را خواندم.
کتاب همیشه همراهم است.
شمشک هم پارکی دارد که تابستان می‌نشینم و می‌خوانم.
ساوه‌شمشکی: من تلاش می‌کنم کتاب‌های مرجان را جمع کنم تا او نخواند!
من اصلا کتاب نمی‌خوانم.
روزنامه هم فقط سرتیترها را می‌خوانم.
فارس: موسیقی چطور؟
کلهر: خیلی دوست دارم.
فکر می‌کنم اگر بچه بودم و شرایطی بود که پدر و مادرم مرا کلاس می‌فرستادند ممکن بود موزیسین خوبی شوم.
هیچ نتی نمی‌دانم اما امکان ندارد آهنگ گوش نکنم.
از هندزفری استفاده نمی‌کنم چون اگر به محیط اطرافم توجه نداشته باشم استرس می‌گیرم.
گاهی اوقات ممکن است استفاده کنم.
ساوه‌شمشکی: 6 سال است دوست دارم (مجبورم) در ماشین هم به اجبار گوش می‌کنم.
فارس: ممکن است یک روز اسکی را کنار بگذاری و دنبال موسیقی بروی؟
کلهر: خودباوری ندارم از الان در سن 30 سالگی نت‌ها را یاد بگیرم اما ممکن است یاد بگیرم، نمی‌دانم.
فارس: اهل سینما چطور؟
کلهر: فیلم خیلی دوست دارم.
اگر وقت کنیم در خانه نگاه می‌کنیم.
آخرین فیلمی که دیدم ممنوعه بود و احضار (خارجی).
از این جهت با مرجان تفاهم داریم.
فارس: یک دعا کنید...
کلهر: اگر بخواهم برای اسکی‌بازان دعا کنم دوست دارم بحث استعدادیابی ادامه‌دار باشد و بتوانیم چند سال دیگر آینده اسکی ایران را روشن ببینیم.
دیگر اینکه دوست دارم دل همه آدمها شاد باشد.
شادی از درون است.
ممکن است فردی میلیاردها تومان داشته باشد اما شاد نباشد اما ممکن است از یک پرتقال و سیب لذت ببرند.
دوست دارم دید آدمها به گونه‌ای باشد که از همه چیز لذت ببرند.
چون خودم همین طور هستم و کودک درونم همیشه بیدار است.
ساوه‌شمشکی: دوست داشتم یک سوال از من بپرسید که نپرسیدید...
یک کار ناتمام دارم که در حال انجام آن هستم.
یکی از افتخارات بزرگ این است که در سن 17 سالگی عضو تیم ملی شدم.
در این کار باقر کلهر و علیداد ساوه‌شمشکی در عضو تیم ملی بودند و الگوی خوبی برای جوانان به شمار می‌رفتند.
آنها سکوی پرتاب خوبی برای من شدند که توانستم خودم را خوب نگه دارم.
دوست دارم وقتی خداحافظی می‌کنم بتوانم مثل آنها الگوی خوب باشم و 2-3 نفر جوان جای خودم بگذارم بعد از اسکی بروم.
مثل خودم باشند یا بهتر از من.
2 سال است تلاش می‌کنم اما جواب نداد...
شاید راهی که من می‌روم اشتباه است.
دوست دارم الگوی خوبی باشم.
نکته دیگر اینکه دوست دارم دل همه مردم شاد باشد.
فارس: حرف پایانی؟
کلهر: از فدراسیون اسکی تشکر می‌کنم که در این شرایط اقتصادی ما را به مسابقات اعزام کردند تا یک تجربه دیگر به تجربه‌های ما اضافه شود.
انتهای پیام/س