شیدایی؛ اختلالی روانی در مقابل افسردگی
یک روانشناس گفت: این حالت با دوره مشخصی از حالات سرخوشی، خوشحالی و تحریکپذیری و افزایش فعالیت و انرژی خود را نشان میدهد و گاهی اوقات این دورههای شیدایی با احساس پریشانی، تحریک پذیری و اعتماد به نفس بیشاز حد مشخص میشوند.

ایسنا/لرستان یک روانشناس گفت: این حالت با دوره مشخصی از حالات سرخوشی، خوشحالی و تحریکپذیری و افزایش فعالیت و انرژی خود را نشان میدهد و گاهی اوقات این دورههای شیدایی با احساس پریشانی، تحریک پذیری و اعتماد به نفس بیشاز حد مشخص میشوند.
سهیل دهقان در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: اختلال افسردگی - شیدایی همان بیماری یا به بیان بهتر، اختلال دوقطبی است که این روزها خیلی افراد از آن رنج میبرند و خُلق و خوی آنها مدام از حالتی به حالت دیگر تغییر میکند.
وی افزود: در این اختلال ذهنی و راونی، فرد بیمار دو مرحله افسردگی و شیدایی را در زندگی خود تجربه میکند.
دهقان با اشاره به اینکه این اختلالها در صورتی که درمان نشوند کیفیت زندگی فرد را بشدت کاهش میدهند، بیان کرد: ممکن است ورود به هر فاز اختلال افسردگی ـ شیدایی یا دوقطبی هفتهها تا ماهها طول بکشد، این افراد دچار نوسانات خُلقی در دو دوره هستند که کاملاً متضاد یکدیگرند.
این روانشناس بالینی با بیان اینکه تشخیص اختلال دوقطبی فقط به عهده پزشک بوده، چون ممکن است درجاتی خفیف از چند اختلال در هریک از ما وجود داشته باشد که این به منزله بیماری نیست، عنوان کرد: معمولاً کسانی که دچار یکیاز اختلالهای شخصیتی هستند در زندگی معمولی خود مشکل دارند و حتی مزاحمتهای زیادی را ممکن است برای اطرافیان بهوجود آورندو
وی در بیان تفاوت افسردگی و شیدایی تصریح کرد: دوره افسردگی با علائمی مانند کِرِختی، بیحوصلگی، عدم تمایل ایجاد ارتباط با دیگران، کنارهگیری از جامعه و گریز از جمع، ناامیدی و عدم لذت و شادی از زندگی شروع میشود، این افراد به تدریج دچار اختلال در خواب شده و بعضی از آنها نیز دچار کمخوری یا پرخوری عصبی میشوند، همچنین کمخوابی یا پُرخوابی نیز در آنها مشهود است.
دهقان با اشاره به اینکه افرادی که دچار افسردگیاند افکار خودکشی را در سر میپرورانند و گاهی نیز افکار قوت گرفته و اقدام به خودکشی میکنند، تصریح کرد: این افراد بینش کاملاً منفی دارند و همه موفقیتهای زندگیشان را به شانس نسبت داده و خود را انسان نالایق و بیکفایتی میدانند، اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند و معمولاً کلمات را آرام بیان میکنند و تمایلی برای ورود به بحثهای بین فردی یا گروهی ندارند.
این روانشناس بالینی با اشاره به اینکه افسردگی انواع مختلفی دارد، افزود: این اختلال به چند مرحله تقسیم میشود، گاهی دارای علائم خفیف است و فرد یا اطرافیان او متوجه وجود این اختلال نمیشوند، ولی در افسردگیهای شدید علائم آنقدر بارز است که شاید یک فرد عادی هم متوجه آن بشود.
وی با بان اینکه افسردگی را به دو گروه حاد و مزمن نیز تقسیم میکنند، ادامه داد: افسردگی حاد، ناگهانی بروز میکند ولی نوع مزمن آن ریشه در گذشته بیمار دارد؛ یعنی فرد دورهای از افسردگی را تجربه کرده باشد و دوباره بهدلیل اتفاقی در زندگی افسردگی آغاز شود.
دهقان بیان کرد: افسردگی حاد همانطور که از نامش پیداست در اثر اتفاق ناگهانی مانند تصادف، فوت بستگان نزدیک، شکست شغلی، شکست عشقی و...
بهوجود میآید.
این روانشناس بالینی با اشاره به اینکه در دوره شیدایی همانطور که از نامش پیداست، اثری از غم، کسالت و ناامیدی در فرد دیده نمیشود، عنوان کرد: این افراد انرژی بسیار زیادی دارند، شاد هستند و در پوست خود نمیگنجند، فعالیت فیزیکی زیادی دارند و از راهرفتن، پیادهروی و دویدن خسته نمیشوند، نمیتوانند یکجا بنشینند، مدام حرف میزنند و از این شاخه به آن شاخه میپرند.
وی افزود: افراد مانیک خوشبینیهای افراطی کذایی نسبت به خود، دیگران و آیندهشان دارند که این نوع از خوشبینی افراط گونه باعث میشود فرد نتواند تعریفی از واقعیت داشته و در زندگی خسارتهای زیادی را متقبل شود.
دهقان ادامه داد: این افراد دنیا را سیاه و سفید میبینند؛ یا همه چیز خوب است یا بد، مثلاً یک نفر را در حد تقدس دوست دارند یا از یک نفر بشدت متنفرند، در عین حال آستانه خُلقشان سریع تغییر میکند یعنی در عین اینکه بسیار خوشحال و پرهیجانند به طرز عجیبی تغییر خُلق داده و شروع به گریه میکنند.
این روانشناس بالینی با اشاره به اینکه این افراد وقتی بیماریشان شدید میشود معمولاً به سر و وضع خودشان رسیدگی نمیکنند، بیان کرد: آنها ممکن است حمام نروند یا لباسهای کثیفی به تن کنند، اختلال در تکلم و خوردنشان فقط به شکل پرحرفی و پرخوری است، بعضی از آنها نیز خودبزرگ بینی شدید دارند؛ مثلاً فکر میکنند انسان بسیار مهمی هستند، اعتماد به نفس بالا و آستانه تحمل بسیار پایینی دارند و خیلی تحریکپذیرند و در مقابل شرایط نامتعادل از خود پرخاشگری نشان میدهند.
وی افزود: درمان این افراد نیز شامل دارو درمانی، رواندرمانی و مشاوره و کمک گرفتن از خانواده است، داروهای تجویزی برای این افراد معمولاً از نوع تثبیتکننده خُلق است.
انتهای پیام