حجت‌الاسلام ریاضت: 17 عهد در زیارت عاشورا ما را به همراهی حقیقی می‌رساند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام محمود ریاضت، مدرس حوزه علمیه و کارشناس دینی در برنامه تلویزیونی «روبه راه» گفت: خروجی اربعین حسینی باید رسیدن به آرزویی باشد که در پایان زیارت عاشورا گفته می‌شود.
این معیت هم در قالب درخواست و هم در قالب آرزو مطرح شده است؛ چرا که در زیارت اربعین می‌گوییم فمعکم معکم.
نمی‌گوییم درخواست و آرزو است.
می‌گوییم رسیدیم.
این رسیدن از طریق ایجاد تشابه با کسانی است که به این جایگاه رسیده‌اند.
وی تصریح کرد: سیدالشهداء یک آیه قرآن کنار بدن هر شهیدی تلاوت می‌کرد که شما قرآن را به فعلیت رساندید.
دو ویژگی مهم صداقت و وفای به عهد و پیمان نشکستن باعث می‌شود که انسان در معیت امام زمانش قرار بگیرد و به فوز عظیمی که آن‌ها رسیدند، برسد.
زیارت باید با تعریف اهل‌بیت باشد.
در زیارت عاشورا 17 عهد با سیدالشهداء می‌بندیم.
اگر در چله حسینی تمرین کنیم که این عهدها وفا شود معیت حاصل می‌شود.
کارشناس دینی افزود: اربعین پروسه‌ای است که باید کل روزها و شب‌های من را به معیت برساند.
نه اینکه فقط در این روز بگویم فمعکم معکم و بعد دوباره فاصله ایجاد شود.
این معیت باید مداوم باشد.
اگر کسی از پیغمبر(ص)و خداوند تبعیت کند این معیت حاصل می‌شود.
اگر کسی می‌خواهد همنشین با پیامبر(ص)، علی (ع) و فاطمه زهرا(س) و امام مجتبی(ع) و سیدالشهدا(ع) داشته باشد باید زیارت امام حسین(ع) را ترک نکند.
یعنی زیارت امام حسین(ع) یک خروجی دارد.
من را به خدا نزدیک می‌کند.
باید تقرب و معیت حاصل شود و این معیت دائمی خواهد بود.
وی خاطرنشان کرد: امام سجاد(ع) در یکی از مناجات‌های خمسه عشر، می‌فرماید خدایا چه کسی است که لذت و گوارایی لقمه معیت با تو را بچشد و بعد لقمه دیگری به دهنش مزه کند.
چه کسی است که به معیت با سیدالشهدا و دیگر اهل‌بیت مشرف شود و بعد دنبال چیز دیگری برود.
اصلاً چنین چیزی نیست.
این کارشناس دینی همچنین درباره اینکه چه کنیم به معیت دائمی برسیم، بیان کرد: ویژگی‌هایی که در زیارت حضرت عباس(ع) مطرح است اگر در ما ایجاد شود به معیت می‌رسیم.
عباس رشادت و غیرت را از امیرالمومنین (ع) دارد.
او مطیع خداوند و رسولش و حسن(ع) و حسین(ع) بوده است.
این عبودیت صالحانه از بصیرت، معرفت، شناخت و آگاهی می‌آید.
ما چقدر از علم اهل‌بیت استفاده می‌کنیم.
چقدر از خودمان درباره اهل‌بیت حرف می‌زنیم چقدر از اهل‌بیت حرف می‌زنیم درباره اهل‌بیت.
ما اگر بخواهیم عالمانه درباره اهل‌بیت حرف بزنیم باید از کلام معصوم حرف بزنیم.
اما معمولاً در برنامه‌های رسانه‌ای و مؤسسات فرهنگی می‌بینیم که هیچ‌وقت این مسابقه را نمی‌گذارند که امام حسین(ع) را از زبان پیامبر تعریف کنید.
می‌گویند دلنوشته بنویسید.
یعنی هرکس خودش تعریف کند.
ریاضت تصریح کرد: ما علم و معرفت‌مان ناقص است.
برای تعریف کسی باید یا هم رده‌اش باشیم یا بالاتر از او باشیم.
اطاعت یعنی دین را با تعریف پیامبر(ص) تعریف کردن!
مشکلی که امروز داریم این است که هرکسی براساس سلیقه خودش دین را تعریف می‌کند.
تعاریف ما از امام حسین(ع) غیرعالمانه است.
چون هرکسی برای خودش تعریفی دارد.
به ما امام حسین (ع) و امام رضا (ع) داده شده تا دل‌هایمان حسینی، فاطمی، علوی، رضوی و مهدوی شود.
اتفاقی افتاده و برعکس شده است؛ مهدی، حسین،فاطمه و رضای ما دلی شده است.
این خیلی فرق می‌کند.
این مدرس حوزه علمیه یادآور شد: اگر تعریف ما با تعریف اهل‌بیت یکی باشد معیت را حاصل می‌کند اما اگر با تعریف اهل‌بیت نباشد اصلاً اتصالی در کار نیست.
توهم است!
در روایت داریم که ابلیس به حضرت داوود(ع) گفت بگو لااله الا الله .
حضرت داوود فرمود بلند شو برو.
ابلیس گفت می‌دانم تو پیامبری و من را شناختی.
اما من تو را به گناه دعوت نکردم.
من تو را به کلمه اخلاص دعوت کردم.
گفتن کلمه لااله الا الله درختی در بهشت است.
حضرت داوود فرمود: لااله الا الله زمانی اخلاص است که اطاعت خداوند باشد.
الان اطاعت شیطان است.
او تأکید کرد: مراقب باشیم مسیر کربلا حجاب رسیدن به سیدالشهداء نشود.
اگر من با تعریف اهل‌بیت جلو آمدم هیچ مشکلی پیش نمی آید.
عبودیت اگر با تعریف صاحب دین باشد عبادت است.
عبودیت یعنی با تعریف صاحب دین جلو بیاییم.
قدمی که ما باید برداریم تا معیت حاصل شود اگر برداشته شود دعاهایمان سریع اجابت می‌شود.
اگربخواهیم بیماران شفا بگیرند باید گام عملی هم جهت رسیدن به خواسته برداشته شود.
اگر واقعاً دنبال معیتیم دعایمان مستجاب می‌شود.
امام زمان(عج) به ما التماس دعا دارند.
حضرت اباعبدالله وقتی روی گودال قتلگاه افتاد همه کسانی که به دردش می‌خورند را دوباره صدا زد.
همه کسانی که معیت و عبودیت داشتند و پای ایشان ایستادند را صدا می‌زند.
همچنین در ادامه برنامه سیداحمد علوی، مداح و شاعر آیینی، مهمان این برنامه تلویزیونی شد و گفت: او گفت: پدرو مادرم را در کودکی و نوجوانی از دست دادم.
تا زمانی که مادرم زنده بود تا 30، 40 سال هر هفته یک روز صبح‌های پنجشنبه در منزل ما روضه‌خوانی بود.
این روضه‌خوانی فقط متعلق به امام حسن مجتبی(ع) بود.
زمان‌هایی می‌شد که این پنجشنبه صبح روضه‌خوانی با روز عاشورا همزمان می‌شد.
وی افزود: روضه‌خوان منبری می‌گفت مادر اجازه هست امروز برای امام حسین(ع) روضه بخوانم.
می‌گفت نه شما امروز هم برای امام حسن(ع) بخوان.
چون امام حسن(ع) روضه‌خوان ندارد.
شهادت او را پشت سرگذاشته‌ایم و حضرت زهرا(س) گریه کردن برای حسن را خیلی دوست دارد.
این شاعر آیینی در پایان از سروده‌های خود در وصف امام حسن(ع) و حضرت عباس (ع) خواند.
«رو به راه» کاری از گروه علوم قرآنی شبکه قرآن و معارف سیما است که تا اربعین هر شب ساعت 24 تقدیم ارادتمندان به ساحت اهل‌بیت می‌شود.
انتهای پیام/