واکنش صحابی پیامبر درباره جسارت به سر مطهر امام حسین(ع)
راوی می‌گوید سر حسین (ع) پیش روى ابن زیاد قرار گرفت و با چوبدستى به بین دندانهاى مىزند. وقتى زید بن ارقم (یکی از صحابه پیامبر) آن صحنه را دید، نتوانست از چوبدستى زدن ابن زیاد [به دندانهاى حسین] بگذرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، واقعه‌ی عاشورا و ماجرای شهادت امام حسین (ع) با اصحابشان به دیده‌ی ظاهر حاصل عداوت یزید و یزیدیان با خاندان عترت علیهم السلام بود، اما از منظری الهی، جریانی بود که صدها و بلکه هزاران سال قبل خبر آن در بین انبیاء و رسولان الهی وجود داشت، به گونه‌ای که خداوند گذر آن بزرگواران را به کربلا رساند تا با ماجرای حسینی و تربیت‌های حسینی آشنا شوند.
در این باره روایات فراوانی در کتب حدیثی شیعه دیده می‌شود.
در واقع آنچه در لایه‌های اصلی و باطنی ماجرای کاروان حسینی دیده می‌شود، کلاسی تربیتی است که امام حسین علیه‌السلام برای امتی چند صد نفره از مدینه تا کربلا قرار داد و آنها را تا بالاترین ارتفاعات عالم رشد داد و به اذن الله با رقم زدن ماجرای شهادت برای خود و اصحاب بزرگوارشان، به طور کامل از قید مادیات رها شدند و در جوار رحمت الهی قرار گرفتند تا به این ترتیب به حیاتی طیّبه دست یابند؛ حیاتی که تمام پاک‌طینتان عالم در تمام زمان‌ها و مکان‌ها را از انوار خود سیراب می‌کند، آنها را به سمت اهداف الهی و برپایی حکومت حقه خداوند سوق می‌دهد.
بنابراین اگر درد و رنجی در ماجرای عاشورا و وقایع پس از آن می‌بینیم، باید به سنت‌های خداوند برای برترین خوبان خود در تمام دوران‌ها پی ببریم؛ همان سنتی که برای ابراهیم، نوح و موسی و سایر خوبان عالم جاری بود و آنها را در کوران حوادث و آتش نمرودیان و فرعونیان رشد داد و این بار در ماجرای عاشورا فتنه‌ای عظیم‌تر از تمام دوران انبیاء و رسولان برای معلم انبیاء و پنجمین نور مقدس و پنجمینِ از برترین خوبان بشر یعنی امام حسین (ع) قرار داد و پس از شهادت ایشان این آزمون‌ها برای امام سجاد (ع) به گونه‌ای دیگر قرار داده شد.
