تحریف مبانی دینی، دستاویز مفتیان درباری حکام عرب برای توجیه سازش با اسرائیل

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ، شکی نیست که اعتقادات دینی نقش ویژه ای در افکار عمومی ملت‌های منطقه دارد، به همین علت است که کشورهای سازشکار از پتانسیل روحانیون دینی وابسته به رژیم های استبدادی عربی برای تبلیغ مواضع خود در عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی استفاده می‌کنند.
با مطرح شدن سازش برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی، گفتمان دینی برخی روحانیون وابسته به خاندان های پادشاهی تغییر کرد تا بتواند با تفسیر به رأی مبانی دینی رویکردی مشروع به سازش با اسرائیل بدهد.
این روحانیون با مقایسه اصطلاح «عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی» با برخی از اصطلاحات دینی از قبیل صلح، آرامش و معاهده تلاش کردند با بازی کلمات تفسیرهای مورد نظر خود را به افکار عمومی القا کنند.
در این زمینه باید گفت که اصطلاح صلح و آتش‌بس و معاهده شرایط خاص خود را دارد و تنها در صورتی مجاز است که در راستای منافع مسلمانان باشد، علاوه بر اینکه صلح دائم و همراه با دوستی و مودت با دشمنان خداوند در نص قرآن و سنت پیامبر (ص)مردود است.
مفتیان درباری سعی کردند از برخی حوادث تاریخی زمان پیامبر در مدیریت درگیری‌ها با مشرکان مکه یا یهودیان مدینه برای توجیه عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی استفاده کنند.
از جمله این اتفاقات صلح حدیبیه و توافق پیامبر با یهودیان مدینه است.
در این زمینه توجه به چند نکته لازم به نظر می‌رسد:
کاربرد اصطلاحی عادی سازی
درست است که عادی سازی یک اصطلاح رایج در علوم سیاسی است و به این ترتیب جایی برای بررسی این اصطلاح و صدور حکم مستقیم در مورد آن در آیات و روایات وجود ندارد، اما ملت‌های اسلامی باید در این رابطه به دو نکته اساسی توجه کنند:
اول: عادی سازی عنوانی فرعی برای به رسمیت شناختن موجودیت اشغالگری رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی است.
دوم: استفاده از اصطلاحات باید بر اساس مبانی و روشهای درست انجام شود، اگر قرار است در تبلیغ عادی سازی روابط از واژه‌های صلح و آتش بس و معاهده استفاده شود، باید به این نکته توجه داشت که واژه‌های اشغالگری، کمک به ظالم و تسلیم شدن در برابر ظلم نیز از بزرگترین نواهی موجود در متون دینی است.
آیات و روایات به کمک به مسلمانان با شدت تاکید کرده است و خواستار مبارزه با کسانی شده که به صورت ظالمانه مسلمانان را از منازل و خانه و کاشانه خود آواره کرده‌اند.
یکی از مهمترین دستاویزهای نظریه پردازان مشروعیت بخشیدن به عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی استفاده از حادثه تاریخی صلح حدیبیه پیامبر با مشرکان مکه است.
این اقدام یک توطئه و عوام‌فریبی ضد ملت‌ها و اعتقادات مذهبی آنان است و این مقایسه بنا به دلایل زیر قیاس مع الفارق است:
الف: نتیجه صلح حدیبیه برتری بخشیدن به اسلام و تأکید بر ضعف مشرکین و زوال آنها بود و مقدمات فتح مکه بدون خونریزی را فراهم کرد.
اما کسانی که تصور می کنند سازش آنها با رژیم صهیونیستی در شرایط کنونی مقدمات فتح بیت‌المقدس را فراهم می‌کند، کاملاً در اشتباه هستند؛ چرا که این اقدام باب امتیازدهی های بیشتر به رژیم اشغالگر صهیونیستی و تخریب بیشتر زیرساخت‌های عربی و اسلامی را باز می کند.
دوم: در زمان امضای صلح حدیبیه مسلمانان وحدت مثال زدنی داشته و در خصوص اینکه از هیچ یک از مبانی خود عقب‌نشینی نکنند، اتفاق نظر داشتند.
اما امروز رژیم‌های سازشکار به دنبال افزایش شکاف و تجزیه در امت اسلام هستند که باعث از بین رفتن تأثیر گذاری آنها در جامعه جهانی می‌شود.
سوم: نکته آخر اینکه حادثه صلح حدیبیه تفاوتی اساسی با معاهده سازش با رژیم صهیونیستی دارد و آن اینکه مشرکان مکه نیروهای اشغالگر نبودند، بلکه جزو اهالی مکه و اطراف آن بودند که با زور و ظلم حاکمیت آن را در اختیار گرفته بودند و افرادی که با اعتقادات آنها مخالفت می‌کردند را محاصره یا آواره می‌کردند.
حتی در جریان صلح مدینه نیز یهودیان مدینه ساکنان اصلی این شهر بودند که البته به عهدی که با پیامبر(ص) داشتند، خیانت کرده و ضد مسلمانان که آنها را در مدینه پناه داده بودند توطئه کردند.
اما رژیم اشغالگر صهیونیستی یک رژیم جعلی و نامشروع است که اراضی فلسطینیان را اشغال کرده و سازش با این رژیم هیچ معنای دیگری غیر از کمک به ظالم نخواهد داشت.
منبع: روزنامه ال اخبار
انتهای پیام/