ماجرای اهانتهای غرب که جهان اسلام را برآشفت
اهانت به دین اسلام و بیش از یک میلیارد و 900 میلیون مسلمان در حالی در کشورهای غربی مصداق آزادی بیان شمرده میشود که همین کشورها، موضعی سختگیرانه در قبال سخنگفتن از موجودیت نامشروع رژیم صهیونیستی از خود نشان میدهند.

اهانت به دین اسلام و بیش از یک میلیارد و 900 میلیون مسلمان در حالی در کشورهای غربی مصداق آزادی بیان شمرده میشود که همین کشورها، موضعی سختگیرانه در قبال سخنگفتن از موجودیت نامشروع رژیم صهیونیستی از خود نشان میدهند.
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری فارس، شامگاه یازدهم شهریور خبری منتشر شد که نشان میداد نشریه هتاک «شارلی ابدو» دست به بازنشر کاریکاتورهای موهن علیه پیامبر گرامی اسلام(ص) زده است.
کاریکاتورهایی که این نشریه آنها را مجدداً منتشر کرد، اولین بار در سال ۲۰۰۶ توسط در یک روزنامه دانمارکی منتشر شده بود.
اقدام این نشریه که دفترش از سال ۲۰۱۱ تحت حفاظت پلیس فرانسه قرار دارد، نهتنها تاکنون از سوی مقامات فرانسوی محکوم نشده بلکه «امانوئل ماکرون»، رئیسجمهور فرانسه اظهار داشته که کفرگویی بخشی از آزادی بیان است!
ماکرون نهتنها از کفرگویی و اهانت به مقدسات بیش از یک میلیارد مسلمان دفاع کرده، بلکه کسانی که میخواهند بدون پذیرفتن آزاد بودن کفرگویی و توهین به مقدسات، شهروند فرانسه باشند را هم مورد انتقاد قرار داده است.
رئیسجمهور فرانسه در حالی کفرگویی و اهانت به مقدسات ادیان را مقولهای از جنس آزادی بیان تعبیر میکند که دادگاهی در فرانسه در سال ۱۹۹۸ «پروفسور روژه گارودی» را بهخاطر انتشار تحقیقات علمی درباره آنچه هلوکاست خوانده میشود مجرم شناخت.
به این ترتیب در فرانسه، سؤال کردن درباره یک ادعای صهیونیستها که بخشی از پایه و اساس جنایات گسترده آنان علیه ملت فلسطین و تشکیل یک رژیم جعلی شد، هرگز مقولهای از جنس آزادی بیان نیست اما اهانت آشکار به مسلمات اعتقادی بیش از یک میلیارد مسلمان میتواند آزادی بیان تلقی شود.
اسلامستیزی در غرب را شاید بتوان دارای ریشههای تاریخی دانست اما بدیهی است که در سالها و دهههای اخیر افزایش اهانت به مسلمانان و اعتقادات آنان در کشورهای غربی بههیچروی قابل تردید نیست.
اکنون برخی نمونهها از رفتارهای ضداسلامی در غرب در سالهای اخیر اشاره میشود و این البته همه ماجرای اسلامستیزی در غرب نیست؛ اینها تنها نمونههایی است که گاه و بیگاه از میان تفکرات اسلامستیزانه مستولی بر ساختار سیاسی و فرهنگی غرب سر باز میکند.
کتاب موهن نویسنده مرتد بریتانیایی-هندی
کتاب موهن «سلمان رشدی» نویسنده مرتد بریتانیایی-هندی با نام «آیات شیطانی» را شاید بتوان سرآغازی بر این هتک حرمتها در سالهای اخیر دانست.
این کتاب نخستن بار در سال ۱۹۸۸ منتشر شد و هفتهها اعتراض مسلمانان در نقاط مختلف جهان از جمله در داخل انگلیس را در پی داشت.
در ۱۴ فوریه سال ۱۹۸۹ میلادی امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، حکم ارتداد سلمان رشدی را به دلیل نوشتن این کتاب که در آن به پیامبر اسلام (ص) و قرآن کریم اهانت شده بود، صادر کردند.
از آن پس، رشدی زندگی مخفیانهای را در انگلیس میگذراند که تاکنون ادامه داشته است.
آنچه که بار دیگر انزجار مسلمانان را برانگیخت و نویسنده این کتاب موهن را بر سر زبانها انداخت، اقدام ملکه انگلیس در سال ۲۰۰۸ در اعطای لقب "شوالیه" به سلمان رشدی بود!
این لقب در صدر فهرست القاب و عناوین در انگلیس قرار دارد و به هنرمندان، ورزشکاران، دیپلماتها، روزنامهنگاران و سایر افراد برجسته اعطا میشود.
این اقدام از سوی سازمانها و کشورهای اسلامی محکوم شد و بار دیگر استانداردهای دوگانه غربیها را در قبال حقوق بشر و آنچه آزادی بیان میخوانند، نشان داد.
فیلم موهن هلندی
پخش فیلم موهن «تئودور ون گوگ»، روزنامهنگار، فیلمساز و چهره مشهور تلویزیون در هلند که در آن به اسلام بهعنوان عامل سرکوب زنان مسلمان پرداخته شده، واکنشهای تندی را به همراه داشت و مسلمانان حاضر در این کشور را خشمگین کرد.
سرانجام وی دوم نوامبر سال ۲۰۰۴ به دست «محمد بویری» مراکشیتبار کشته شد.
این قتل چندین مورد عملیات خشونتآمیز علیه مراکز مسلمان در هلند را به همراه داشت.
اهانت نشریه دانمارکی
سپتامبر سال ۲۰۰۵ روزنامه هتاک «یولاندز-پستن» دانمارک کاریکاتورهایی موهن به پیامبر اسلام (ص) را منتشر کرد که خشم مسلمانان جهان را برانگیخت.
این روزنامه در توجیه اقدام هتاکانه خود ادعا کرد که این تلاشی بوده تا به بحث در رابطه با نقد اسلام و خودسانسوری کمک کند.
در پی این اقدام، سازمانهای مرتبط با مسلمانان در دانمارک از سفارتهای کشورهای اسلامی و دولت دانمارک خواستند به این اقدام پاسخ دهند و شکایتی قضایی را علیه این روزنامه تنظیم کردند که در ژانویه سال ۲۰۰۶ رد شد.
دولت دانمارک دیدار با نمایندگان کشورهای مسلمان در این خصوص را هم نپذیرفت و گفت در این مسئله دخالت نخواهد کرد.
در پی این اقدام هتاکانه و بیتوجهی دولت دانمارک، اواخر ژانویه و اوایل فوریه سال ۲۰۰۶ اعتراضات شدیدی در سرتاسر جهان برگزار شد که برخی از آنها به خشونت کشیده شد و در نتیجه آن دهها نفر جان خود را از دست دادند.
« آندرس فو راسموسن» نخستوزیر وقت دانمارک این بحران را بدترین بحران بینالمللی برای این کشور از زمان جنگ جهانی دوم توصیف کرد.
پارلمان اروپا هم ۱۵ فوریه سال ۲۰۰۶ بدون توجه به توهین انجام شده به مقدسات مسلمانان و جریحهدار شدن احساسات آنها، قطعنامهای را در محکومیت خشونت ناشی از انتشار کاریکارتور تصویب و با دانمارک اعلام همبستگی کرد.
در این قطعنامه همچنین ادعا شد که آزادی بیان مطلق است و تحت تاثیر هیچ نوع سانسوری قرار نمیگیرد.
این کاریکاتورها در نشریات کشورهای فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، آلمان، نروژ، هلند، سوئیس، لهستان و جمهوری چک هم به چاپ رسید.
«فتنه» سیاستمدار هلندی
«خیرت ویلدرز»، سیاستمدار راستگرای هلندی در سال ۲۰۰۸ با انتشار فیلمی ۱۵ دقیقهای با نام «فتنه» که به دلیل محتوای بسیار توهینآمیزش و از ترس خشم مسلمانان هیچ یک از شبکههای هلندی حاضر به پخش آن نشدند و سرانجام به صورت اینترنتی پخش شد، اسلام را دینی خشن معرفی کرد.
این فیلم از سوی جامعه مسلمانان و حتی غیرمسلمانان تقبیح شد، با این حال تلاشها برای تحت پیگرد قرار دادن ویلدرز به دلیل تبعیض، نژادپرستی و تحریک مسلمانان موفق نبود زیرا دادستان عمومی هلند مدعی شد این فیلم قوانین ملی این کشور را نقض نکرده است.
نکته قابل توجه درباره این فیلم که اسلام را دشمن آزادی و دینی خشونتطلب و مسلمانان را تروریست معرفی میکرد، این بود که ۵ سال بعد از انتشار فیلم، «آرنود ون دورن» قانونگذار مشهور هلندی و پخشکننده این فیلم که در آن سالها به تحقیق در خصوص دین اسلام مشغول بود، اعلام کرد که نظرش کاملاً عوض شده و دین اسلام را «دین صلح» خواند.
او با گروییدن به اسلام دنیا را در بهت فرو برد.
پسر او «اسکندر اِیمیَن دِوری» ۲۲ ساله هم در سال ۲۰۱۴ در همایش بینالمللی صلح در شهر دبی یکی از ۳۷ نفری بود که دین اسلام را پذیرفت.
او درباره این تصمیم گفت: «پدرم را دیدم که بعد از مسلمان شدن، آرامش بیشتری پیدا کرده و این زمانی بود که فهمیدم چیزی خوب در این دین وجود دارد و باعث شد برداشت خود از اسلام را تغییر دهم.» وی در ادامه گفت که روند تغییر نگرش وی با خواندن آیات قرآن کریم آغاز شد.
قرآنسوزی کشیش آمریکایی
در سال ۲۰۱۳ یک کشیش اسلامستیز آمریکایی با نام «تری جونز» که پیشتر فراخوان برگزاری مراسم سوزاندن ۲۹۹۸ جلد قرآن را در دوازدهمین سالگرد حادثه ۱۱ سپتامبر داده بود، دستگیر شد.
اما بنابر گزارش رسانههای آمریکایی، پلیس وانتبار او را که در آن تعداد زیادی قرآن و یک کبابپز قرار داشت، به این دلیل متوقف نکرد که قصد داشت کتاب آسمانی مسلمانان را در یک پارک عمومی در حومه شهر «مالبری» فلوریدا آتش بزند، بلکه دلیل آن نداشتن پلاک و همچنین حمل غیرقانونی سوخت و اسلحه بوده است.
البته این اولین بار نبود که وی قصد انجام چنین کاری را داشت، پیشتر در سال ۲۰۱۰ بعد از درخواست وی برای برگزاری مراسم قرآنسوزی، «رابرت گیت» وزیردفاع وقت آمریکا در تماس با وی، از او خواسته بود مراسم برنامهریزی شده را لغو کند زیرا به گفته گیت، چنین اقدامی میتوانست جان سربازان آمریکایی را در سراسر جهان به خطر بیندازد.
با این حال جونز در آوریل سال ۲۰۱۲ کتاب آسمانی مسلمانان را به آتش کشید و در سال ۲۰۱۱ هم بر چنین اقدامی نظارت کرد.
بعد از قرار گرفتن ویدئویی از اقدام او بر روی اینترنت، مسلمانان خشمگین در غرب آسیا و افغانستان دست به اعتراضات زدند.
اهانت نظامیان آمریکایی به قرآن کریم
در فوریه سال ۲۰۱۲ سربازان آمریکایی حاضر در پایگاه هوایی «بگرام» افغانستان ۳۱۵ جلد قرآن کریم را به همراه اقلام مذهبی دیگر سوزانند.
این اقدام که آمریکا مدعی شد عمدی نبوده، اعتراضات گسترده ضد آمریکایی را در سراسر افغانستان به راه انداخت که در نتیجه آن ۳۰ افغانستانی و ۶ سرباز آمریکایی کشته شدند.
اهانت نشریه فرانسوی شارلی ابدو
هفتهنامه فرانسوی «شارلی ابدو» در اقدامی تحریکآمیز کاریکاتورهای موهن به ساحت مقدس پیامبر اسلام (ص) را که در سال ۲۰۰۵ در روزنامه هتاک «یولاندز-پستن» منتشر شده بود، بازنشر کرد.
این نشریه در سال ۲۰۰۶ هم همین کاریکاتورها را بازنشر کرده بود که انزجار مسلمانان را در پی داشت.
اقدام اخیر یک روز قبل از محاکمه کسانی انجام شد که متهم به دست داشتن در حمله به دفتر این مجله هستند.
سردبیر این نشریه در توجیه حمله به اعتقادات میلیونها مسلمان، گفت که این اقدام برای یادآوری این بوده که این نشریه از "آزادی بیان" دست نکشیده، در حالی که در این کشور مانند چندین کشور غربی دیگر که ادعای آزادی بیان دارند، انکار واقعه ادعایی «هولوکاست» جرم تلقی میشود.
گرچه «امانوئل ماکرون»رئیسجمهور فرانسه این هتاکیها را جزو موازین آزادی بیان خوانده، بسیاری از خود غربیها معتقدند این نشریه بارها پا را فراتر از طنز و هجو گذاشته و محتوایش توهین بوده است.
انتهای پیام/