پدربزرگم در جنگ جهانی جنگید، عرب نیا نقشش را بازی کرد/ شعرهای مولانا مرا به خلسه می‌برد
حسین ثوری رئیس فدراسیون بوکس با حضور در خبرگزاری فارس گفت: پدربزرگم کسی بود که در دوران جنگ جهانی اول و دوم با متفقین به خصوص انگلیسی‌ها (زمان کمپانی هند شرقی) جنگید و شهید شد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، بدون شک احمد ناطق نوری را در بوکس ایران همه میشناسند، مردی که نزدیک به سه دهه سکان فدراسیون بوکس ایران را برعهده داشت و سرانجام پس از 29 سال ناچار شد به دلیل بازنشستگی صندلی ریاست فدراسیون را به حسین ثوری یکی از مدیر جوانان استان سیستان و بلوچستان بدهد.
ثوری مسئولیت فدراسیونی را برعهده گرفت که نزدیک به سه دهه با مدیریت "سنتی" ناطق نوری گام های خود را برداشته بود و به ضرس قاطع این طور می‌توانیم بگوییم که دهه سوم مدیریت ناطق نوری با حواشی بسیار زیادی روبرو بود و دیگر موفقیت دوران دهه 70 را در فدراسیون بوکس شاهد نبودیم.
تمام ملی پوشان از شرایط مدیریت فدراسیون گلایه داشتند، غریب به 80 درصد از اعزام های تیم ملی به تورنمنت های بین المللی در پای پرواز لغو می‌شد و این اتفاقات آب سردی بود بر جسم نالان فدراسیون بوکس، با تمام اتفاقاتی که در فدراسیون بوکس رخ می‌داد، دیگر توانی در تن خسته بوکس ایران باقی نمانده بود، اما ثوری جوان بزنگاه از روزهایی که بوکس ایران نفس های آخر خود را می‌کشید از راه رسید و نیروی جوانی را به فدراسیون پا به سن گذاشته ایران تزریق کرد، پای رینگ بوکس به جعبه جادویی باز شد، تیمهای ملی به تورنمنت‌های معتبر اعزام شدند و سرانجام پای خارجی‌ها هم به تورنمنت بین المللی که به میزبانی چابهار برگزار شد، باز شد.
این سرآغاز روزهای خوب بوکس ایران بود و قطعا ادامه هم خواهد داشت.
چرا که بوکس در ایران طرفداران زیادی دارد و به جرات می‌توانیم بگوییم که بوکس یکی از رشته‌های جذاب در ورزش ایران است.
حسین ثوری با حضور در دفتر خبرگزاری فارس صحبت‌های جالبی را مطرح کرده که شما را در ادامه به خواندن این گفت‌وگو دعوت می‌کنیم.
فارس: برای اینکه مخاطبان بیشتر شما را بشناسند، بیوگرافی خود را به طور کامل مطرح کنید.
حسین ثوری هستم، متولد سال ۱۳۵۳از شهرستان خاش و از توابع استان سیستان و بلوچستان و از روستای بلوچ‌آباد.
خوشحالم که یک روستایی هستم که در روستا زندگی کردم.
من در روستا قد کشیدم و خودم را روستایی می‌دانم، من سال ۱۳۶۹ وارد بوکس شدم.
از سال ۶۹ تا ۷۵ در تمام مسابقات قهرمانی کشور حضور داشتم، اما هرگز نتوانستم یک قهرمان بزرگ مثل سایر قهرمانان که ما داریم، بشوم.
این برای من خیلی جای سوال بود که چرا زمینه رشد در استان سیستان و بلوچستان در آن مقطع واقعا وجود نداشت.
این مسائل همیشه در ذهن من مانده بود تا اینکه سال ۱۳۷۹ به عنوان سرمربی تیم استان سیستان و بلوچستان انتخاب شدم.
سال ۸۰ نیز به عنوان رئیس هیأت بوکس استان سیستان و بلوچستان و انتخاب شدم.
تمام تلاشم را کردم تا به هر حال در استان سیستان و بلوچستان یک کاری انجام دهیم.
مربی دو ستاره آیبا(فدراسیون جهانی بوکس) هستم، اما به دلیل اینکه در کلاس ها نتوانستم شرکت کنم، مدرک مربیگری را هنوز دریافت نکردم.
داور تک‌ستاره فدراسیون بوکس هستم، چندین قضاوت در مسابقات مختلف قهرمانی کشور داشتم.
سال ۱۳۹۲ به اتفاق محمد آبی و بابک بردبار به عنوان داوران برتر فدراسیون بوکس انتخاب شدم.
نزدیک به ۱۵-۱۴ سال رئیس هیأت بوکس استان سیستان و بلوچستان بودم.
۴ سال به عنوان مدیرعامل ستاد دیه در قوه قضائیه کار کردم و متعاقب آن از سال ۱۳۹۲ به عنوان مدیرکل ورزش و جوانان استان سیستان و بلوچستان انتخاب شدم.
فارس: پس از طی این مسیر طولانی هم به ریاست فدراسیون بوکس انتخاب شدید.
امروز توفیقی شد تا در خدمت شما باشم، سال گذشته نیز با رای مجمع فدراسیون بوکس به عنوان رئیس فدراسیون بوکس انتخاب شدم.
در حال حاضر نیز یک سال از دوران ریاست بنده در فدراسیون بوکس گذشته است.
در طول این مدت تمام تلاشمان بر این بوده که تقریبا کارهایی را انجام دهیم که نو و تازه باشد.
برای خانواده بزرگ بوکس قابل لمس باشد که این کار، کار جدیدی است.
در همین راستا شروع کردیم با ارتباط گرفتن با ارگان‌های مختلف به خصوص اصحاب رسانه، صداوسیما، نیروهای مسلح، دانشجویان، دانش‌آموزی و بحث کارگری که خوشبختانه همه این ارتباطات به وقوع پیوست.
یک کار خوب دیگری که انجام شد اینکه ما بتوانیم در زمینه بحث اسپانسرینگ موفق باشیم و قاعدتا برای اجرایی شدن این تفکرات می‌طلبد که شبکه‌های مختلف تلویزیون ما را حمایت کنند.
خوشبختانه شبکه ورزش ما را حمایت کرد و گام به حرصه جعبه جادویی گذاشتیم و این اتفاق خوبی برای ما بود.
حالا ما شاهدیم که بوکس از پستوی نهان خارج شد و امروز از قاب زیبای تلویزیون دیده می‌شود.
*در این یک سال سختی‌های زیادی کشیدم
فارس: آیا از این یک سال ریاست خود راضی بودید؟
واقعا سال سختی بود.
ناطق نوری ۲۹ سال سکاندار این فدراسیون بود و البته زحمات زیادی برای این فدراسیون کشید، به هر حال بعد از ۲۹ سال وقتی یک جابجایی صورت می‌گیرد، قاعدتا نوع نگرش و نوع تفکر و تغییری که می‌خواهید ایجاد کنید، سخت است و با مقاومت‌های زیادی مواجه می‌شوید.
نمی‌توانم بگویم ما دچار سختی نبودیم، سختی‌های زیادی را تحمل کردیم، اما وقتی به نتیجه کار خودمان نگاه می‌کنیم، خوشحالیم.
من در مجمع سال گذشته قول هایی داده بودم، می‌توانم به جرات بگویم به غالب آن‌ها دسترسی پیدا کردیم.
آنچه که من اعلام کرده بودم بوکس از صداوسیما پخش خواهد شد، شد.
اینکه گفته بودم بوکس به نیروهای مسلح کشیده می‌شود،این اتفاق رخ داد.
اینکه گفته بودم بوکس در ارگان‌های مختلف نهادینه خواهد شد، این نیز نهادینه شد و اینکه تیمهای خودمان را ساماندهی کنیم، کلاس‌های آموزشی، مربیگری و عدالت در بین استان‌های مختلف برقرار شود، تا حدود زیادی توانستیم در این رابطه موفق باشیم و امروز می‌توانیم مدعی باشیم برای اولین بار شاید این اتفاق افتاده باشد.
شاید یک اتفاق قشنگی رخ داده این است که ما در عمل ۴ تیم ملی در اردوهای مختلف داریم، تیم ملی نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان.
امروز که من در خدمت شما هستیم، نزدیک به ۷۰ بوکسور در اردوهای مختلف حضور دارند و یک رنگین‌کمان زیبایی از اقوام مختلف در تیمهای ملی حضور دارند.
فارس: با رزومه‌ای که از شما داریم ثابت می‌کند که برای اولین بار مدیر نشده‌اید.
در استان سیستان و بلوچستان با همه رشته‌های ورزشی به عنوان مدیرکل سر و کار داشتید.
در حال حاضر می‌خواهیم از شما سوال کنیم چقدر بین مدیرکلی و رئیس فدراسیون بودن تفاوت وجود دارد؟
سختی‌های کار در کدام پست بیشتر است؟
در مدیرکلی با تمام ورزش‌ها سروکار دارید و در استان با فرهنگ، با خلق و خوی مردمی کار می‌کنید که بین آن مردم زندگی کرده‌اید و بزرگ شده‌اید و یک اشرافیت کاملی نسبت به این موضوعات دارید.
اما مدیریت در فدراسیون متفاوت است اینجا با تمام استان‌های کشور و سلایق و فرهنگ‌های مختلف روبه‌رو هستید.
به همین دلیل باید تا حدودی خود را منطبق کنید با تمام افکار و ایده‌های مختلف.
تفاوت عمده در کار در فدراسیون را این طور دیدم که اختلاف سلیقه، اختلاف نگرش‌ها در نوع مدیریت‌ها، در نوع گزینش، حتی در ریزترین امور بسیار زیاد است.
باید همه اینها را به نحو شایسته‌ای مدیریت کنیم تا به هر حال آن چیزی عاید ما شود که رضایت نسبی همه را به دست بیاوریم.
البته رضایت مطلق را قطعا شما نمی‌توانید در هیچ کاری به دست بیاورید.
در فدراسیون‌ها این بیشتر نمود پیدا می‌کند و باید این دقت عمل را داشته باشیم که فرهنگ‌ها، سلایق‌های مختلف را خوب بشناسیم.
*توجه کردن به حواشی انرژی هدر دادن است
فارس: در ماه‌های ابتدایی مدیریت شما، برخی از منتقدان علیه شما جبهه گرفته بودند.
اما در حال حاضر گویا به یک آرامش رسیده‌اید؟
من باید صادقانه در مورد این موضوع به شما بگویم اگر بخواهیم به حرف‌ها و حواشی که به وجود می‌آید توجه کنیم، فکر می‌کنم انرژی هدر دادن است، چون باید به هدفی که مدنظرمان است فکر کنیم.
ما در فدراسیون بوکس یک دستاورد بسیار بزرگ داشته‌ایم.
آن هم این بود که در مشهد مقدس سند توسعه بوکس را رونمایی کردیم و امروز هر کاری که انجام می‌دهیم بر اساس آن نقشه راهی است که ما قبلا آن را طراحی کرده‌ایم و بر اساس آن جلو می‌رویم؛ یعنی یک هدف‌گذاری شده تا المپیک ۲۰۲۴، یعنی هدف اصلی ما المپیک ۲۰۲۴ است که ما بتوانیم نتایج کار را در آنجا به دست بیاوریم.
در حال حاضر بنده به ضرس قاطع می‌گویم ما روی نونهالان برنامه‌ریزی کرده‌ایم که تا المپیک ۲۰۲۴ بتوانند در قامت تیم بزرگسالان ما حضور پیدا کنند.
این را به این نتیجه کامل رسیده‌ایم که شما در هر جا و هر سنگری که باشید مطمئن باشید که مخالفانی خواهید داشت.
شما می‌توانید از صحبت‌های مخالفان خود برای پیشرفت کار خود استفاده کنید.
منتها اگر احساس کنید مخالفت‌ها بر اساس یک سری مسائلی است که قاعدتا این مسائل بتواند آن روند توسعه و پیشرفت کار ما را بگیرند مطمئن باشید بنده هیچ توجهی به این صحبت‌ها نخواهم داشت.
فارس: در دوران احمد ناطق نوری مخصوصا در ۴ -۵ سال آخر مدام از بی‌پولی و لغو سفرها گلایه می‌شد، اما احساس می شود این مشکلات حل شده که تیم ملی ما توانسته به سفرهای اخیر بدون دغدغه اعزام شود.
من کاری به گذشته ندارم که چگونه عمل می‌شد، اما ما هزینه‌ها را هدف‌مند کرده‌ایم.
یعنی در راستای آن بحث و مباحثی که می‌بایست برای ارتقای بوکس ما باشد، هدف‌مند کردن هزینه‌ها و اعتبارات فکر می‌کنم یکی از کارهایی بود که در فدراسیون بوکس انجام شده است.
این را به ضرس قاطع می‌گویم هیچ افزایش اعتباری نسبت به ادوار گذشته نداشته‌ایم و این تفاوت هم وجود دارد که نرخ ارز چند برابر شده است، اما ما کارهایمان و اعزام‌هایمان را مرتب انجام می‌دهیم.
حتی نمی‌گویم که حقوق مربیان ما لایق کار آن‌ها است، به آن استانداردها نرسیده‌ایم، اما در پی آن‌ها هستیم، اما اگر قیاسی کنیم حقوق مربیان فعلی را با حقوق مربیان یک سال گذشته، فکر می‌کنم یک افزایش چند ده برابری دارد.
فارس: صحبت‌هایی مطرح کردید در مورد اینکه من زمانی که بوکس را شروع کردم به خاطر کمبود امکانات افسوس می‌خوردم که نتوانستم هیچ وقت یک قهرمان بزرگ شوم.
در جایگاه فعلی چه برنامه‌ای دارید که استعدادها در شهرهای مختلف دیده شوند؟
اگر اجازه می‌دهید، به گذشته برگردم.
سیستان و بلوچستان سال ۱۳۷۹ زنگ تفریح استان سی‌ام کشورمان بود.
این موضوع را همه می‌توانند تأیید کنند.
یک کاری را از سال ۷۰ تا ۸۶ انجام دادیم.
تقریبا ۶ تا ۷ سال زمان برد تا ما بتوانیم به قهرمان بوکس ایران تبدیل شویم.
بوکس استان سیستان و بلوچستان برای اولین بار عنوان قهرمانی را به دست آورد و از آن زمان به بعد این اتفاق تکرار می‌شد.
در حال حاضر هم می‌توانیم مدعی شویم که یکی از قطب‌های اصلی بوکس کشور هستیم.
ما باید یک کار ماندگار در بوکس کشور انجام دهیم.
فکر می‌کنم اگر بتوانیم چشم‌ها را روی آن استعدادهای نابی که در استان‌های مختلف وجود دارد باز کنیم می‌توانیم آن نتایج درخشانی که مدنظر است، برسیم.
بنده در آن سال‌ها مدیرکل بودم.
دوران مدیرکلی من با ۴۶ رشته ورزشی و ۴۶ هیأت ورزشی که در استان داشتیم، بنده سروکار داشتم و نقاط ضعف و قوت تمام فدراسیون‌های کشور را که ما با آن‌ها سروکار داشتیم را مورد بررسی قرار می‌دادیم که کدام فدراسیون موفق است و کدام فدراسیون موفق نیست و چرا؟
شاید به ضرس قاطع بگویم.
میزبانی تمام مسابقات قهرمانی کشور را در آن سه سال و چند ماهی که مدیر کل ورزش استان سیستان و بلوچستان بودم همه آن‌ها را برگزار کردیم.
یعنی من به تمام هیأت ها ابلاغ کرده بودم یک میزبانی قهرمانی کشور را در استان سیستان و بلوچستان داشته باشیم.
ما در هیچ رشته‌ای ظرفیتی به اندازه بوکس نداشتیم که همه استان‌ها بیایند و نفرات اضافه با خود بیاورند و اعلام کنند که این نفرات اضافی ما را هم بپذیرید؛ یعنی شما در رشته‌هایی که عنوان رشته ملی ما محسوب می‌شد، ما میزبان آن‌ها بودیم.
* برای بچه‌های پا برهنه زمین فوتبال ساختیم
فارس: بهترین خاطره دوران مدیریت شما کدام است؟
بهترین خاطره‌ای که در دوران مدیرکلی دارم این است که ما یک روز به قصرقند سفر کردیم.
قصرقند یک منطقه بسیار کم‌برخورداری در سیستان و بلوچستان است.
به منطقه تلنگ معروف است.
فرماندار منطقه خانمی به نام حمیرا ریگی بود که در حال حاضر سفیر ایران در برومئه‌ای است.
وقتی به آنجا رفتیم چند کودک پابرهنه دیدیم و این موضوع همه واقعی است.
آن‌ها یک قلکی تهیه کرده بودند و به من گفتند که ما می‌خواهیم شما برای ما یک زمین چمن فوتبال درست کنید.
این بچه‌ها بین سنین ۶ تا ۱۲ سال بودند.
هیچ کدام از آن‌ها در پاهایشان کفش نبود.
لباسهایشان همه پاره بود.
آن‌ها آمدند و گفتند ما آرزو داریم یک زمین فوتبال اینجا داشته باشیم.
این ماجرا برای سال ۹۳ است در آن مقطع اداره کل ما از نظر مالی خیلی شرایط خوبی نداشت.
همان موقع به خانم فرماندار اعلام کردم که بیایید یک کار مشارکتی با هم انجام دهیم، شما زیرساخت زمین بازی را برای ما فراهم کنید و ما هم در عرض یک هفته این زمین را هر طور که شده با چمن مصنوعی برای این کودکان درست می‌کنیم.
فرماندار در آن مقطع بلافاصله با این موضوع موافقت کرد و از ادارات مختلف دعوت کرد تا یک زمین مینی‌فوتبال آماده کند، ما هم در عرض یک هفته یک زمین شیک و خیلی خوب با چمن مصنوعی تحویل آن بچه‌ها دادیم.
این منطقه تلنگ یک منطقه بسیار صعب‌العبور است.
این یکی از بهترین خاطره‌های دوران مدیریت من است.
به یاد دارم در آن مقطع به یکی از دوستان خود در کرمان زنگ زدم و به او گفتم من هیچ پولی در حال حاضر ندارم، اما ضامن پرداخت پول شما می‌شوم.
در آن مقطع مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان هزینه زمین چمن مصنوعی بود.
ما برای این موضوع ردیف بودجه نداشتیم اما از اعتباراتم استفاده کردم و این چمن مصنوعی را خریدم.
این کار در عرض ۱۰ روز به صورت کار جهادی انجام شد و یک زمین مینی‌فوتبال را برای بچه‌های منطقه تلنگ مهیا کردیم.
در نخستین روز با همان بچه‌ها شروع به فوتبال بازی کردیم.
این موضوع هیچ وقت از ذهن من پاک نخواهد شد.
فارس: در تاریخ ورزش ما ثابت شده ما هر زمانی که مربی خارجی آورده‌ایم، از آن سود برده‌ایم، آیا برای رده‌های پایه شما تصمیم دارید مربی خارجی بیاورید؟
مطمئن باشید که به هر حال هم علم ثابت کرده و هم تجربه ثابت کرده که مجموعه ورزش قهرمانی به سمت یک اصولی پیش می رود که باید منطبق باشد و این انطباق پذیری را همه ما باید داشته باشیم.
شاید یکی از کارهایی که ما کردیم و در همین راستا بود، این بود که اول مربیان خودمان را در سراسر کشور هم‌تراز با مربیان روز دنیا کنیم.
شاید کاری که ما بهمن‌ماه انجام دادیم این بود که "آدام کوشی‌یر" مربی بین‌المللی به ایران آمد و در بحث آموزش کارهای خوبی را انجام داد.
ما باید در طول سال چند مرحله این کار را انجام دهیم.
این را هم اعلام کنم شاید ما یکی از مربیان بزرگ دنیا را به ایران دعوت کنیم تا به استان‌های کشورمان سفر کند تا در ادوار مختلف به خصوص استان‌های بوکس‌خیز کشورمان حضور پیدا کند و در بحث آموزش فعالیت کند.
این جزو اصول کاری فدراسیون بوکس است.
بیشتر هم اعتقاد بر این داریم که اگر بتوانیم مربیان هم‌تراز با مربیان خوب دنیا پرورش دهیم، خیلی بهتر میتواند برای ما ثمربخش باشد تا اینکه ما یک مربی خارجی را به ایران بیاوریم و این مربی را فقط برای یک تیم ملی نگه داریم.
بیشتر ما اعتقاد بر این داریم که از دانش مربیان بزرگ دنیا برای افزایش مربیان خوب کشورمان استفاده کنیم و مطمئن باشید سال آینده با قدرت و زمان بیشتر در بازه‌های مختلف و در استان های مختلف این کار صورت خواهد گرفت.
* ما موفق شویم بوکس را از قاب زیبای تلویزیون به صورت زنده تماشا کنیم
فارس: آیا از یک سال ریاست خود در فدراسیون بوکس با تمام این بالا و پایین‌هایی که وجود داشته راضی بودید یا خیر؟
انصافا بگویم شاید معایب زیادی در کار ما بود.
شاید به دلیل این بود که ما یکسری افراد را در کنار خودمان داشتیم که سالیان سال با ما دوست بودند و رفیق بودند اما نه در حوزه کاری، در حوزه بیرون با ما دوست بودند.
شاید من نوع نگاهم به آن‌ها نوع نگاهی بود که خودم داشتم، اما دیدم آن‌ها متفاوت‌تر از آن چیزی هستند که مدنظر من بوده است.
ما با خیلی از دوستان در تمام مسابقات در بخش‌های مختلف کنار یک سفره بودیم، اما حالا در بحث مدیریت که وارد شدیم این دوستی‌ها متفاوت شد.
علی‌رغم تمام سختی‌ها، کاستی‌ها، کمبودها و شاید ناملایمت‌ها، ندیده شدن بعضی از کارهای بزرگ، من احساس می‌کنم که در یک سال ما راه‌های بزرگی را رفتیم.
ما جدای از مسائل نتیجه که بود و این موضوع هم نیاز به زمان دارد، فکر می‌کنم ۲ تا ۳ سال زمان نیاز است تا ما مسائل فنی خودمان را ببینیم.
ما حرکت‌های خیلی بزرگی را انجام دادیم.
تابوهای بزرگی را که در بوکس وجود داشت و هرگز به تصور کسی نمی‌آمد ما موفق شویم بوکس را از قاب زیبای تلویزیون به صورت زنده تماشا کنیم.
به تصور کسی نمی‌آمد که ما نیروهای مسلح را وارد مجموعه بوکس کنیم.
شاید سال ۱۳۹۷ ما از لحاظ تعداد برگزاری برنامه و تعداد برگزاری مسابقات در قهرمانی کشور در قالب سنین مختلف شاید بیش از ۳۰ مسابقه را برگزار کردیم و این در نوع خود بی‌نظیر بود.
۱۸ استان کشور میزبان مسابقات کشوری بودند؛ یعنی این به جریان افتاد ورزش بوکس در استان های مختلف من فکر می‌کنم کارهای بزرگی انجام دادیم.
شما از هر مربی در هر جای ایران سوال کنید به این موضوع اذعان می‌کنند، میل و رغبت و اشتیاق جوانان برای روی آوردن به ورزش بوکس خیلی بیشتر شده است.
این میتواند در راستای درآمدزایی برای مربیان ما و درآمدزایی برای هیأت‌های ما حائز اهمیت باشد.
از قبل آن ما می‌توانیم آن میوه کار خودمان را که نتیجه کار همگانی بوده را برداشت کنیم و آن هم قهرمانان خوبی است که در حوزه قهرمانی به دست آوردیم.
فارس: ما می‌توانیم این‌طور بگوییم که پخش مستقیم بوکس از جعبه جادویی و برگزاری نخستین تورنمنت بین‌المللی جام مکران از دستاوردهای رئیس فدراسیون بوکس بوده است؟
بله، اگر از من سوال کنند که بهترین دستاورد شما در طول این یک سال چه بوده، می‌گویم برگزاری مسابقاتی در حد استاندارد بین‌المللی در سیستان و بلوچستان برگزار شد و تیمهای خوبی در این تورنمنت حضور پیدا کردند و پخش شدن این مسابقات به صورت سه روز متوالی از شبکه ورزش بزرگ‌ترین دستاورد ما در طول یک سال گذشته بوده است.
*توسعه سواحل مکران دستور مقام معظم رهبری است
فارس: آیا بازهم تصمیم به برگزاری تورنمنت‌های بین‌المللی را دارید یا خیر؟
به امید خدا مطمئن باشید سال آینده طبق تقویمی که ما داریم دو برنامه بین‌المللی طراحی کرده‌ایم که آن را یکی در مهرماه برگزار خواهد شد به عنوان جام شکست حصر آبادان و دیگری به همین نام یا نام دیگری انتخاب خواهیم کرد.
به هر حال همانطور که شما مستحضر هستید توسعه سواحل مکران الزام اساسی است که از سوی مقام معظم رهبری به این موضوع پرداخته شده است و ما هم در راستای وظیفه ذاتی خودمان در این راستا گام برمی‌داریم که ان‌شاءالله برگزاری این جام در ایران متداوم باشد.
* دهه 70 نسل طلایی بوکس ایران بود
فارس: ما در دهه اخیر یک نسل خوبی را در بوکس داشتیم و هر وقت به مسابقات اعزام می‌شدند می‌دانستیم به مدال می‌رسند.
حالا یکسری از آن‌ها بازنشسته شده‌اند و تقریبا مابقی هم به انتهای خط رسیدند.
در حال حاضر هم به خاطر مشکلاتی که طی چند سال اخیر داشتیم، پشتوانه‌های خیلی خوبی نداریم.
چه برنامه‌هایی برای آینده دارید تا پشتوانه نسل طلایی تا چند سال آینده محکم شود؟
من در راستای این موضوع باید این‌طور بگویم که نسل طلایی بوکس دهه ۷۰ بود.
ما دهه ۷۰ قهرمانان خیلی بزرگی در کشور داشتیم.
در آسیا و در آستانه کسب مدال المپیک هم پیش رفتند ازجمله صمدی، کورش مولایی، اسفندیار محمدی و خیلی از عزیزان دیگر مثل بیژن باتمانی، اکبر احدی، اینها یک دهه بسیار درخشانی را در بوکس داشتند و واقعا نسل طلایی بودند که تکرار آن دهه برای ما که به این اندازه ادعای انگیزه داریم، من اگر برگردم به آن دهه ۷۰ فکر می‌کنم که کار بسیار بزرگی را کرده باشم.
شما دو مدال طلای آسیا و یک نقره و چند برنز در یک رویداد در دهه ۷۰ رخ داد که تیم ایران در خارج از ایران مقام سوم را کسب کرد.
این یعنی بی‌نظیر.
خیلی اتفاق بزرگی بود.
فکر می‌کنم تکرار این کار یکی از سخت‌ترین کارها است.
من شاید باورتان نشود، حتی از آن دوره دائم سوال‌های زیادی می پرسم که چه کسانی مربی بودند؟
دائما از خودم سوال می‌پرسم مربیان آن مقطع چه برنامه‌هایی داشتند که ما از تجربیات آن‌ها استفاده کنیم.
من در آن مقطع در بوکس فعالیت می‌کردم.
همه اینها را چهره به چهره می‌شناسم.
شاید بگویم بتوانیم از آن تجربه‌ها در راستای برندسازی استفاده کنیم.
اعزام به مسابقات مکرر و حمایت از قهرمانان قطعا میتواند به تیم ملی کمک کند.
اعزام مکرر این تیم ملی به مسابقات بین‌المللی اگر به 10 مسابقه نگاه کنیم، در هر مسابقه‌ای که ملی‌پوشان حضور پیدا کردند هم تجربه جدیدی را کسب کردند هم پاداش گرفتند.
شاید تقریبا نزدیک به ۲ میلیون تومان پاداش گرفتند در هر بازی.
اینها همه انگیزه می‌شود برای آن‌ها.
در مسابقاتی که سال گذشته در رودهن برگزار شد، دوستان لطف کردند پاداش به نفرات برتر دادند.
در تورنمنن جام کران در چابهار نیز همه ملی‌پوشان ما از ۵۰۰ دلار تا ۱۵۰ دلار پاداش دریافت کردند.
این مسائل برای ایجاد انگیزه برای ماندن در آن مسیری است که قرار است رشد کنند.
برای دیده شدن این کارها می‌طلبد که رسانه‌ها هم به ورزشکاران کمک کنند.
ما اگر بتوانیم در بوکس برندسازی کنیم قطعا اسپانسرها نیز جذب این رشته می‌شوند.
مطمئن هستم با وجود استعدادهای نابی که ما می‌بینیم قطعا آینده خوبی در انتظار ما است.
این نفرات حال حاضر مطمئنم ظرف یکی دو سال آینده از آن‌ها به عنوان چهره‌های مطرح بوکس نام خواهیم برد.
*باید از تیم ملی بوکس اعزامی به تایلند انتظار زیادی داشته باشیم.
فارس: در ۴ سال گذشته تیمهای ملی بوکس کشورمان به جرات می‌توانیم بگوییم تعطیل بوده است و شرایط به خاطر لغو شدن اعزام‌های مکرر طوری بود که خیلی‌ها می‌گفتند روزهای پایانی بوکس فرا رسیده و به زودی درب فدراسیون بوکس برای همیشه بسته می شود اما حالا شاهدیم که با حضور حسین ثوری خون تازه‌ای در این فدراسیون جاری شده و تیم ملی برای اینکه بتواند تجربه کسب کند، در مسابقات بین‌المللی مختلف حضور پیدا می‌کند.
حالا قرار است سال آینده تیم ملی در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کند، چه نتیجه ای اگر در تایلند رقم بخورد میتواند برای رئیس فدراسیون قابل قبول باشد؟
در ۵-۶ سال گذشته یک خلا بسیار بزرگی در بوکس ما وجود داشت.
این را هر آدم منصفی می‌داند.
شاید بگویم در ۶-۵ سال گذشته به غیر از مدال رضا حسن‌نیا، که بر اساس خلاقیت یک ورزشکار با ظرفیت و با استعداد و زحماتی که مربیان آن مقطع کشیده بودند به وجود آمد، ما هیچ دستاوردی از مسابقات مختلف نداشتیم.
اگر احسان روزبهانی را در نظر بگیرید او نیز بر اساس خلاقیت و استعداد و کمک مربی خود توانست در مسابقات نیمه حرفه‌ای سهمیه المپیک را کسب کند.
چندین دوره مسابقات گزینشی المپیک و قهرمانی آسیا برگزار شده که به غیر از مدال برنز سجاد کاظم زاده که سال گذشته کسب شد اتفاق خاصی رخ نداده است.
این باعث شده بود جامعه بوکس دچار یک ناامیدی و سستی شوند.
به هر حال آنچه که من احساس می‌کنم این است که با توجه به آن خلائی که ناشی از بازشستگی نسل طلایی بوکس کشور و اینکه ما دیگر در ۶-۵ سال گذشته به دنبال رفتن به سمت نسل جدید و پشتوانه‌سازی نبودیم یک خلائی در بحث تیم ملی به وجود آمد.
من فکر نمی‌کنم که بتوانیم به این سرعت اتفاقات دهه ۷۰ را دوباره تکرار کنیم.
ما باید منصفانه بپذیریم که ما در ۶-۵ سال گذشته واقعا بوکس‌مان به سمتی رفت که تمام پشتوانه‌هایمان را از دست دادیم و ایجاد یاس در تیمهای ملی می‌شد و یا اینکه پای پرواز اعزام‌ها لغو می‌شد.
به هر حال این موجب می‌شد که بوکسورهای زیادی از این رشته زده شوند.
این را من به عنوان کسی می‌گویم که در آن زمان رئیس هیأت بوکس در یک استان بودم و این یاس و ناامیدی به بنده نیز در آن مقطع منتقل شده بود و در آنجا هم ما قهرمان خودمان را می‌دیدیم که چند ماه در اردو حضور پیدا می‌کرند و بعد پای پرواز سفر او لغو می‌شد و این قهرمان ما می‌رفت و دیگر بازنمی‌گشت.
من اینها را دیده بودم واین به بحث پتشوانه‌سازی تیم ملی ما آسیب می‌زد.
همین خلا باعث می‌شد که بچه‌های ما دیگر به تیم ملی برنگردند.
پس از اینکه بنده مسئولیت فدراسیون بوکس را برعهده گرفتم بلافاصله تیمهای ملی را تشکیل دادیم فکرمی‌کنم ما بتوانیم این خلاها را جبران کنیم البته باید از سنین پایین به جوانان و نوجوانان و بعد بریم به رده بزرگسالان.
در شرایط فعلی نمی‌توانیم مدعی باشیم که تیم بزرگسالان ما میتواند در مسابقات قهرمانی در تایلند آن افتخارات آن نسل طلایی در دهه ۷۰ را تکرار کنند.
نباید از تیم ملی بوکس اعزامی به تایلند انتظار زیادی داشته باشیم.
* از خانواده بزرگ بوکس می‌خواهم سعه صدر داشته باشند
فارس: برای اینکه ما بتوانیم به دوران طلایی بوکس برگردیم چقدر نیاز به زمان داریم؟
من فکر می‌کنم حداقل ۳ تا ۴ سال نیاز داریم تا بتوانیم به آن چیزی که می‌خواهیم برسیم.
به خصوص یک رده سنی نوجوانان ما به جوانان و جوانان ما بیایند به سمت رده بزرگسالان و بعد از آن من مطمئن هستم پایان دوره کاری حسین ثوری در ۴ سال اول پایان خوبی خواهد بود.
نتایج خوبی را خواهیم گرفت و این را من اطمینان دارم.
با انگیزه این صحبت را می‌کنم.
می‌دانم این کاری را که پیش گرفته‌ایم، یک کاری است که نیاز به زمان دارد و دوستان و بزرگواران خانواده بوکس می‌خواهم سعه صدر داشته باشند.
* بهتر از اکبر احدی اصلا در ایران مربی وجود ندارد
فارس: اکبر احدی سرمربی تیم ملی با دستان خالی هدایت تیم ملی را برعهده گرفته و برخی‌ها از عملکرد او انتقاد می‌کنند، نظر شما در مورد سرمربی تیم ملی بوکس چیست؟
در شرایط فعلی بارها هم اعلام کرده‌ام؛ بهتر از اکبر احدی اصلا در ایران مربی وجود ندارد؛ یعنی شاید کسی باشد که من نمی‌شناسم، اما بنده خودم مربی دو ستاره آیبا هستم.
من مربی بودم که بوکسور ساختم و قهرمان آسیا تحویل دادم و با مربیان ایران به خوبی ارتباط دارم و همه آن‌ها را می شناسم و کار آن‌ها را نیز دیده‌ام.
اکبر احدی یکی از سرمایه‌های ملی ما است.
حفظ اکبر احدی برای ما بسیار بسیار الزامی است همانطور که حفظ دیگر مربیان ما جزو سرمایه‌های ما هستند.
بنده اعقتاد دارم هرگز نباید در دوران مدیریت من سرمایه سوزی شود.
هرگز نباید کادرسوزی شود.
ما باید کادرهای خودمان را تقویت کنیم، حتی اعتقاد دارم کسی که با بنده هم مخالف است برای رشد و ارتقای او تلاش می‌کنیم.
به هر حال اکبر احدی در مدت یک سالی که با او کار می‌کنم، دیده ام که به عنوان مربی آنچه که در توان بوده را در خدمت تیم ملی گذاشته و هم‌چنان پرقدرت تلاشش را می‌کند.
برای اینکه بتواند نتایج خوبی را کسب کند.
در دوره قبل قهرمانی آسیا ما یک مدال برنز کسب کرده‌ایم و اگر بتوانیم در مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند دو مدال برنز کسب کنیم، پس این نشان می‌دهد که ما دو برابر دوره گذشته نتیجه کسب کرده‌ایم اما اگر همان یک مدال برنز را کسب نکنیم بنده به عنوان رئیس فدراسیون باید بگردم تا ایراداتمان را پیدا کنم.
فارس: شما در صحبت‌هایتان این طور مطرح کرده‌اید که در نهایت من دو دوره رئیس فدراسیون خواهم ماند، آیا این صحبت ها صحت دارد؟
یک مثال می‌زنم، روزی که من به عنوان مدیرکل ورزش استان سیستان و بلوچستان فعالیتم را آغاز کردم، از یک دستگاه دیگر وارد ورزش و جوانان شدم، آن روز من به یاد دارم آقای خادم می‌گفت که ای کاش در اداره ورزش و جوانان ما نیروهایی تربیت می‌شدند که ما از یک دستگاه دیگر نیرو نمی‌آوردیم برای مدیرکلی استان‌ها.
بنده افتخار می‌کنم که پس از پایان مدیریتم در سیستان و بلوچستان سه نفر از معاونان من در پست‌های گوناگون مسولیت برعهده گرفتند.
یکی از آن‌ها مدیرکل استان خوزستان، دومی مدیرکل استان سیستان و بلوچستان و دیگری هم در حال حاضر به عنوان دبیر فدراسیون بوکس در خدمت فدراسیون است.
به این کادرسازی و نیروسازی اعتقاد دارم.
بنده اگر در طول این ۸ سال نتوانم فردی قوی‌تر از خودم پیدا کنم و در این مباحث موفق باشم قاعدتاً ضعف را باید در من بجویید.
البته من فکر می‌کنم در طول ۸ سال هر مدیری میتواند برنامه‌های خود را اجرا کند.
* قول می دهم موفقیت ما در بانوان بیشتر از مردان خواهد بود
فارس: پوشش بانوان با حجاب اسلامی در میادین بین‌المللی از سوی کنفدراسیون بوکس آسیا و فدراسیون جهانی تصویب شده است.
برنامه‌های فدراسیون بوکس برای راه‌اندازی فعالیت بانوان چیست؟
خواسته یا ناخواسته در جامعه علاقمندان بسیار زیادی در بوکس بانوان وجود دارد.
باور کنید از شماره‌های ناشناس فراوانی با من ارتباط برقرار می‌کنند و فیلم‌های مختلفی از تمرین بانوان با حجاب اسلامی برای من ارسال می‌کنند.
اما متأسفانه باید به این موضوع اشاره کنم در تمام فعالیت‌های زیرزمینی بوکس بانوان زیر نظر آقایان تمرین می‌کنند که قطعا این موضوع ممکن است در درازمدت آسیب‌زا باشد.
خیلی دوست داشتم حداقل در مبحث آموزش مربیان و داوران یک کار اساسی صورت بگیرد و موافقت‌های اصولی صورت بگیرد.
شاید از اولین برخورد من با رئیس فدراسیون جهانی بوکس غفور رحیم‌اف و با صحبت‌هایی که با رئیس کنفدراسیون آسیا داشتم( خوشبختانه هر دوی آن‌ها یک دوستی نزدیک دارند) یعنی با توجه به ارتباطاتی که ما با آن‌ها برقرار کردیم این موضوعات را مطرح کردیم و خوشبختانه هر دو مسلمان هستند و کاملا شرایط کشورهای اسلامی و بانوان مسلمان را درک می‌کند.
ما حتی یک لباسی را به آن‌ها نشان دادیم که لباسی دقیقا مثل لباس بانوان ووشوی کشورمان است.
به آن‌ها گفتیم اگر شما این لباس را تأیید کنید ما هم می‌توانیم با مسئولان کشورمان در مورد این موضوع صحبت کنیم.
خوشبختانه متوجه شدیم آن‌ها لباس‌هایی را محجبه‌تر از لباس‌هایی که ما پیشنهاد داده بودیم را تأیید کردند.
لباسی کاملا اصولی و مطابق شرایط بانوان کشورمان طراحی شده است.
من اعلام می‌کنم در صورتی که بوکس بانوان ما راه بیفتد ما این قول صد درصد را به شما می‌دهم موفقیت بانوان ما به مراتب بیشتر از مردان خواهد بود.
حتی در یک سال.
اگر از من سوال کنند در بخش مردان در یک سال می‌توانیم چند مدال کسب کنیم و در بخش بانوان چند مدال کسب می‌کنیم من به شما قول می دهم در بخش بانوان مدال‌های زیادی را می‌توانیم سبک کنیم.
من این را مطمئن هستم.
فارس: اگر فرزندان شما یک روز بخواهد در بوکس فعالیت کند آیا شما اجازه می‌دهید یا خیر؟
ما خانوادگی بوکس کار می‌کنیم.
یاسین داماد من است و او بوکس تمرین می‌کند.
در مورد پسرانم باید بگویم که پارسا در کلاس ژیمناستیک فعالیت می‌کند.
اگر او یک روزی تصمیم بگیرد در رشته بوکس فعالیت کند، قطعا او مختار است چنین تصمیمی را بگیرد.
من شخصیت حسین ثوری در بوکس شکل گرفته است.
شاید اگر بوکس نبود، وضعیت من این نبود و اتفاقات دیگری در زندگی برای من رخ می‌داد.
*پدر بزرگم در جنگ جهانی با انگلیسی‌ها جنگید و شهید شد
فارس: گویا پدربزرگ شما از نسلی بوده که با انگلیسی‌های جنگیده، از آن برای ما بگویید.
پدربزرگ من میرجیهند کسی بود که در دوران جنگ جهانی اول و دوم با متفقین به خصوص انگلیسی‌ها (زمان کمپانی هند شرقی) جنگید.
پدربزرگم در هر دو دوره زمانی که بلوچستان توسط قوای اشغالگر تحت فشار بود تا مرزهای سیستان و بلوچستان را تغییر بدهند و به سمت هندوستان ببرند به همراه دیگر بلوچ‌ها دلاوری‌های زیادی را داشتند.
دره نالک قتلگاه انگلیسی‌ها است که می‌خواستند مرزهای سیستان و بلوچستان را تغییر دهند.
پدربزرگ من یکی از مبارزین اصلی این جنگ‌ها بوده، در همین مبارزات به فیض شهادت نائل می‌شود و حتی زندگینامه او به صورت یک فیلم سینمایی درآمد که نام آن فیلم سینمایی هم خاک و آتش بود که فریبرز عرب‌نیا نقش پدربزرگ من را در آن فیلم ایفا کرده است.
به هر حالا افتخار می‌کنیم به این کار بزرگ و این پدربزرگی که داشتیم.
این ماجرا به دلیل نبودن شرایط موجود جایی ثبت نشده و این ماجرا سینه به سینه نقل شده است.
جالب است که ژنرال دایر فرمانده قشون انگلیس در بلوچستان در کتاب مهاجران سرحد این موضوع را در کتاب خاطرات خود می نویسد، اما یک نفر در انگلیس این کتاب را می‌بیند و این کتاب را به زبان فارسی برمی‌گرداند و این کتاب در حال حاضر موجود است.
نقد این کتاب آمدند کتابی را به نام مدافعان سرحد نوشتند و آن کتابی که سرهنگ دائر نوشته بود، در کتاب خاطرات خود نوشته بود ما می خواستیم برای آن‌ها مدرسه بسازیم اما آن‌ها ما را می‌زدند و…(باخنده) در واقع خاطراتش را از نگاه خودش نوشته است.
اما یک نویسنده‌ای از منطقه کتابی به عنوان مدافعان سرحد را نوشت و بر اساس آن خاطرات سینه به سینه شده را به چاپ رساند.
*قهرمان دوومیدانی در 400 متر بودم
فارس: اگر قرار باشد یک ورزش دیگر به غیر از بوکس را انتخاب کنید چه رشته‌ای را انتخاب خواهید کرد؟
کاملا متفاوت است، رشته قبل از فعالیتم من در بوکس، والیبال بود و در این رشته فعالیت خیلی زیادی داشتم.
در کلاس دوم راهنمایی با توصیه مربی ورزشی خودم مرحوم اسماعیلی که او نیز به دلیل تصادف به رحمت خدا پیوست، با والیبال به خاطر شرایط قدی که داشتم خداحافظی کردم و به بوکس آمدم.
مرحوم اسماعیلی به من پیشنهاد داد یا به کشتی بروم یا در یک رشته رزمی فعالیت کنم، به همین دلیل وارد بوکس شدم.
به غیر از والیبال شطرنج هم بازی می‌کنم و بازی شطرنج را خیلی دوست دارم.
من قهرمان ۴۰۰ متر دو و میدانی آموزشگاه استان هم شدم.
فارس: نظر شما در مورد پدر بوکس ایران چیست؟
حاج احمد ناطق نوری به گردن همه ما حق دارد از جمله بنده حقیر.
فارس: مبین کهرازه با تیم ملی به مجارستان رفت و دیگر برنگشت.
نظر شما چیست؟
خیلی متاسفم که فردی به خاطر کشور خودش را سرزمین مادری خود را با همه سختی‌ها و همه نداری‌ها و همه آنچه که کمبود لقب می‌کند پشت کند به اصل و ریشه خود و برود در دامن چیزی که سرابی نیست، من خیلی متأسفم از این بابت.
امیدوارم او به این نتیجه برسد که هیچ چیزی خانواده خودش نمی‌شود.
هیچ چیزی سرزمین خودش نمی‌شود و هیچ جایی وطن خودش نمی‌شود.
ما یک مثالی داریم به زبان بلوچی که چوب خشک وطن به همه چیز دنیا می‌ارزد و قاعدتا هر جای دنیا مبین کهرازه بمیرد او را به ایران می‌آورند و در همین جا دفن می‌کنند.
* کهرازه اگر برگردد میتواند ملی پوش بماند
فارس: اگر او یک روزی تصمیم بگیرد از کاری که کرده ابراز ندامت کرده و به ایران برگردد به او کمک می‌کنید.
مطمئن باشید هیچ کسی عنادی با کهرازی ندارد.
او یک جوان سرشار از انرژی و با استعداد است.
اگر همین حالا بود می‌توانست استعدادهای خود را در قالب تیم ملی در تورنمنت‌های اخیر و پیش رو به همه نشان دهد و برای کشورش افتخارآفرینی کند.
او می‌توانست ملت را شاد کند.
او می‌توانست مردم سیستان و بلوچستان را شاد کند او مطمئن باشد اگر بخواهد برگردد هیچ اتفاقی برای او نخواهد افتاد.
مبین باید بداند آن‌هایی که از او مصاحبه علیه کشور خودمان می‌گیرند یک روزی که استفاده‌هایشان را از مبین کردند، او را پس خواهند داد.
مبین مطمئن باشد که آن‌ها دلسوز او نیستند.
بداند که دلسوز او خانواده‌اش هستند.
فارس: او پس از بازگشت میتواند در تیم ملی هم فعالیت کند؟
بله بنده تضمین می‌کنم به هیچ عنوان هیچ مشکلی برای او پیش نخواهد آمد و او میتواند مثل گذشته در تیم ملی فعالیت کند.
بنده قول می‌دهم روزی که او تصمیم به بازگشت گرفت با دوستانمان با دسته گل به استقبال مبین به فرودگاه خواهیم رفت.
فرهاد قائمی را خیلی دوست دارم
فارس: شما اگر سرمربی تیم والبیال باشید کدامیک از بازیکنان تیم ملی را انتخاب خواهید کرد.
من علاقه خاصی به همه بازیکنان تیم ملی والیبال دارم از ظریف گرفته تا بهنام محمود، فرهاد قائمی را در والیبال خیلی دوست دارم و از موسوی خیلی خوشم می‌آید.
او جزو بازیکنانی هست که او را خیلی دوست دارم.
*طرفدار تیم ملی هستم اما رنگ آبی را دوست دارم
فارس: رابطه شما با فوتبال چطور است؟
من فوتبال را هم دوست دارم.
بازی کردن را دوست ندارم، تنها یک‌بار در دوران مدیرکلی ۹۰ دقیقه در یک زمین بازی کردم و همان موقع کتفم آسیب دید و بازیکنان منتخب تیم استان بازی کردیم و این برای اولین و آخرین باری بود که فوتبال بازی کردم (باخنده) اصلا فوتبالم خوب نیست.
فارس: استقلالی هستید یا پرسپولیسی؟
من طرفدار تیم ملی هستم.
اما از رنگ آبی خیلی خوشم می‌آید.
فارس: اگر یک روز از عمر شما باقی مانده باشد آن یک روز چه کار می‌کنید؟
انصافا من به همه زنگ می‌زنم و از همه حلالیت می‌طلبم.
یک شعری یادم آمد بهتر است آن را بگویم: آنکه ما را یار بود / از ایزد ما او را یار باد
آنکه ما خار کرد/ از عمر برخوردار باد
* مولانا را دوست دارم و شعرهای او من را به خلسه می‌برد
فارس: گویا علاقه زیادی به شعر گفتن دارید؟
بله من شعر می‌گویم.
خیلی هم شعر می‌گویم البته از زمانی که فدراسیون بوکس آمده‌ام شعر گفتن‌هایم کمتر شده است.
گه گداری که بی‌کار می‌شوم طبع شعر گفتن گل می‌کند اما درگیری‌های بوکس یک مقدار من را از این موضوع دور کرده است.
شاید در این یک سالی که به فدراسیون بوکس آمده‌ام، دو تا سه شعر ۱۰ بیتی گفته‌ام.
فارس: از شاعرهای معاصر ایرانی کدام را بیشتر دوست دارید؟
من به شاعران گذشته و شاعران کلاسیک خیلی علاقه دارم.
واقعا شعرهای مولانا را که می‌خوانم یک طوری به خلسه می‌روم.
به اصطلاح امروزی بگویم با شعرهای مولانا خیلی حال می‌کنم.
من وصیت کرده‌ام که این شعر را بعد از مرگم روی سنگ قبرم بنویسند.
روزها فکر من این است همه شب سخنم/ که چرا غافل از احوال خویشتنم
مانده‌ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا/ یا چه بود است مراد وی از این ساختنم
مولانا را خیلی دوست دارم.
شعرهای حافظ خیلی سخت است اما دوست دارم.
با حکایت‌ها و داستانی‌هایی که از حضرت سعید باقی مانده است خیلی لذت می‌برم.
شعرهای معاصر نیما یوشیج، سهراب سپهری را هم علاقه دارم.
فارس: آخرین کتابی که خوانده‌اید با این حساب کتاب شعر بوده است...
من در تمام سفرهایی که دارم حتی داخل هواپیما می‌روم کتاب شعر را پیدا می‌کنم و در طول سفر شعر می خوانم.
خیلی شعر خواندن را دوست دارم.
* در تمام سفرها کتاب شعر می‌خوانم و اهل موسیقی محلی هستم
فارس: رابطه شما با موسیقی چطور است؟
رابطه ام با موسیقی عالی است.
موسیقی‌های محلی را خیلی دوست دارم.
کردی، آذری، بلوچی، لری، ترکمن و آهنگ های عربی محلی خودمان را خیلی دوست دارم.
فارس: بهترین خاطره شما در یک سال اخیر در فدراسیون بوکس چه بوده است؟
انصافا هنوز به خاطره خیلی قشنگی برخورد نکردم.
روزی نبوده که یک حاشیه برای ما به وجود نیاوردند.
شاید هم من مقصر بودم.
فارس: صحبت های پایان شما را می‌شنویم...
سال 97 با تمام خوبی ها، بدی ها، سختی ها در حال به پایان رسیدن است.
امیدوارم که سال 97 توام با روزها و خاطرات خوب و خوش برای همه ملت ایران باشد.
روح تمام رفتگان و همه عزیزان ما شاد و غرق در رحمت الهی باشد.
برخی از عزیزان ما در بخش داوری و ...
حال دستشان از این دنیا کوتاه است و دیگر در بین ما نیستند.
از خدا برای همه هموطنان عزیز سلامتی و عاقبت بخیری می‌خواهم.
از اصحاب رسانه و خانواده بزرگ بوکس به خاطر حمایت‌هایشان تشکر می‌کنم.امیدوارم سال 98 سالی باشد همراه با موفقیت های بزرگ برای کشور عزیزمان، سالی پر برکت و روز افزون برای ملت شریف ایران باشد.
سال 98 سال آغاز مسیری موفق و بزرگ برای مردم ایران با تمدن و بزرگ باشد.
ما خودمان را خادم بزرگ ورزش ایران می‌دانیم.
انشاالله همه ما در راستای وظایفی که داریم گام‌های موفقی برای کشورمان برداریم.
برای همه هموطنان عزیز آرزوی سلامتی و موفقیت را در سال 97 دارم.
انتهای پیام/س
