بوئین زهرا از مسافربران خودروهای شخصی+فیلم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین، یکی از اقشار زحمتکشی که با شرایط بسیار سخت به مردم خدمات می‌دهند ولی خدمات آنها هرگز دیده نمی‌شود و از کمترین امکانات برخوردارند، رانندگان و مسافربران برون شهری هستند.
شرایط سخت رانندگان خطوط برون شهری برای درآوردن یک لقمه نان حلال در برخی از پایانه‌ها به قدری ملال آور است که درد و دل‌های آنها که تازه یکی از همکاران خود را به دلیل نبود امکانات در این خط از دست داده‌اند دل هر کس را می‌لرزاند.
همین چند روز پیش بود که به دلیل نبود جایگاهی مناسب برای استراحت رانندگان در خط بوئین‌زهرا که مجبور هستند برای انجام یک سرویس بیشتر که بتوانند زندگی خود را بگردانند و مجبورند شب را در خودروی خود، در هوای سرد زمستانی بخوابند، یک راننده جان خود را از دست داد.
استفاده از پیک‌نیک برای فرار از سرما توسط این راننده هرچند که با بی احتیاطی همراه بود، یک خانواده را در آستانه عید نوروز داغدار کرد؛ ولی آیا اگر استراحت‌گاه مناسبی برای این راننده‌ها وجود داشت این اتفاق می‌افتاد و چند فرزند بی پدر می‌شدند؟!
چندی پیش نیز یک خودرو در همین خط به همین علت دچار آتش‌سوزی شد که اگر همکاران وی به دادش نرسیده بودند، این راننده نیز باید غزل خداحافظی را می‌خواند.
این‌ها تنها گوشه‌ای از مشکلات رانندگان این خط برون شهری است؛ همین موضوع سبب شد تا سری به پایانه حمل‌ونقل قزوین – بوئین زهرا بزنیم تا درددل‌های این قشر زحمتکش را شنیده و به مسئولان انتقال دهیم تا شاید مسئولان مرتبط چاره‌ای برای آنها اندیشیده و امکاناتی برای آنها فراهم کنند.
مرگ یک راننده به دلیل نبود امکانات
یکی از رانندگان این خط در این زمینه می‌گوید: ما هیچ امکانات رفاهی در این پایانه نداریم و حتی دریغ از یک سرویس بهداشتی که بتوانیم از آن استفاده کنیمو برخی از راننده‌ها مجبورند به ایستگاه راه آهن مراجعه کنند که آن هم با مقاومت انتظامات آنجا روبه‌رو می‌شوند.
این راننده تصریح می‌کند: اگر ما زیر نظر سازمان حمل‌ونقل و پایانه‌ها هستیم و برای هر سرویس باید صورتحساب دریافت کنیم و تابع قوانین پایانه‌ها هستیم، چرا این سازمان کوچک‌ترین و ابتدایی ترین امکاناتی در اختیار ما نمی‌گذارد؟
این در حالی است که یک ساختمان 200 متری در ایستگاه بوئین زهرا متعلق به همین سازمان وجود دارد که بلااستفاده مانده و به انبار تبدیل شده است.
وی بیان می‌کند: چرا این ساختمان را تجهیز نمی‌کنند و در اختیار رانندگان قرار نمی‌دهند تا در آنجا بتوانند استراحت کرده و مثل همکار مظلوممان برای فرار از سرما جان خود را از دست ندهند.
این راننده که نمی‌خواهد نامش برده شود به خبرنگار تسنیم گفت: ما چه گناهی کرده‌ایم که این شغل را داریم و باید با همه مشکلات آن بسازیم؟!
آیا شهرداری و سازمان وابسته به آن وظیفه ندارد برای ما امکاناتی فراهم کند؟!
حتی اجاره کانکسی که به عنوان دفتر ماست و صورتحساب در آنجا صادر می‌شود از جیب ما پرداخت می‌شود؛ مگر ما چقدر درآمد داریم که بتوانیم هزینه‌های ایستگاه را هم از جیب پرداخت کنیم؟!
خودروهای شخصی مسافران را غارت می‌کنند
راننده‌ای دیگر نیز از غارت مسافران خط توسط مسافربران شخصی گلایه کرده و می‌گوید: متأسفانه مسافران ما را در جلوی چشمان ما غارت کرده و می‌برند، اعتراض هم که می‌کنیم، می‌گویند شما حق اعتراض به آنها را ندارید.
آیا رانندگانی که در این خط مشغول به کار هستند و هزینه صورتحساب پرداخت می‌کنند نباید با بقیه مسافربران که حتی وجهه قانونی نیز ندارند فرق کنند؟
وی می‌افزاید: مسافران ما توسط خودروهای شخصی، تاکسی‌های درون شهری و حتی ون و اتوبوس غارت می‌شوند و ما هم نمی‌توانیم کاری بکنیم، ما ساعت‌ها در این ایستگاه نوبت می‌ایستیم تا بتوانیم یک سرویس برویم ولی بقیه خودروها بدون توجه به این موضوع حقوق ما را پایمال می‌کنند.
این راننده تأکید می‌کند: آیا مسئولی وجود ندارد که جلوی تضییع حقوق ما را بگیرد؟
تا کی باید این روند ادامه پیدا کند؟
حدود 100 خودروی سواری در این خط مشغول به کار هستند که هر کدام در بهترین شرایط تنها سه سرویس می‌توانند انجام دهند، این در حالی است که اگر جلوی مسافربران شخصی گرفته شود وضعیت ما نیز بهتر خواهد شد.
هزینه‌های تمدید کارت هوشمند متعارف نیست
راننده‌ای دیگر از هزینه‌های زیاد کارت هوشمند و تمدید آن می‌گوید و خاطرنشان می‌کند: ما هر سه ماه باید آزمایش عدم اعتیاد بدهیم تا گواهی سلامت و کارت هوشمند ما تمدید شود، ما اگر آزمایش‌های مربوط به آن را به صورت آزاد انجام دهیم برایمان ارزان‌تر تمام می‌شود تا اینکه زیر نظر سازمان و پلیس انجام شود.
این راننده می‌افزاید: هر سه ماه یک بار هم باید خودروهای ما معاینه فنی شود که آن هم با هزینه بیش از حد متعارف انجام می‌شود، هزینه تعمیرات خودرو و قطعات هم که سر به فلک می‌زند.
چرا در این موارد برای رانندگان تسهیلاتی در نظر نمی‌گیرند تا ما با هزینه کمتری بتوانیم امورات خود را اداره کنیم؟
یک راننده دیگر می گوید: به بیمه رانندگان هم متأسفانه سختی کار تعلق نمی‌گیرد؛ یک کار باید چقدر مشقت‌بار باشد تا سخت و زیان آور محسوب شود؟!
آیا رانندگانی که روزها با سختی کار می‌کنند و شب‌ها مجبورند در خودرو بخوابند کارشان سخت نیست؟!
اگر کار ما سخت و زیان آور نیست، پشت میز نشینی سخت و زیان آور است؟!
مسئولان توجهی به مشکلات ما ندارند
وی از مسئولان درخواست دارد که از پشت میز خود بلند شده و سری به این پایانه بزنند تا ببینند رانندگان در چه شرایط سختی در حال خدمات رسانی هستند.
این راننده تأکید می‌کند: سر زدن تنها و وعده و وعید دادن هم کاری از پیش نمی‌برد؛ ما عمل می‌خواهیم.
امکاناتی نداریم و در بدترین شرایط هستیم.چرا باید یک راننده مظلوم به خاطر نبود امکانات جان خود را از دست بدهد؟
این‌ها تنها گوشه‌ای از درد و دل های رانندگان این خط بود که از روی انصاف شرایط بسیار بدی داشتند و جا دارد تا مسئولان در این زمینه و برای رفاه بیشتر این زحمت‌کشان تدابیری بیاندیشد.
شرایط بد اقتصادی از یک سو و سختی کار این قشر از جامعه از سوی دیگر، زندگی را برای آنها سخت کرده و چاره‌ای هم ندارند که بخواهند شغل خود را تغییر داده و یا شرایط کاری خود را بهتر کنند.
به گزارش تسنیم ، این رسانه آمادگی دارد تا پاسخ مسئولان در سازمان حمل و نقل بین جاده ای استان و شهرداری و تاکسیرانی قزوین را شنیده و به رانندگان نیز منتقل کند.
گزارش از جواد حق وردی
انتهای پیام/ ع