"کویت ایستادگی می کند؟"

"از زمان علنی شدن توافق صلح امارات-اسرائیل، این پرسش مطرح گشت که آیا کویت تاب و توان ایستادگی در برابر موج جدید فشار آمریکا برای عادی‌سازی روابط و صلح با اسرائیل را دارد و آیا می‌تواند بر ارش های ملی خود استوار بماند؟"
به گزارش ایسنا، دکتر شفیق ناظم الغبرا، استاد علوم‌سیاسی دانشگاه کویت در یادداشتی در خصوص موج عادی سازی روابط با اسرائیل که تل آویو و همپیمانش آمریکا سعی دارند آن را در منطقه تبلیغ کرده و کشورهای عربی دیگر را به قدم گذاشتن در مسیر مشابه امارات قانع کنند و چگونگی موضع کویت در قبال این مساله و میزان پایداری این کشور چنین نوشت: "در روزهای گذشته و پس از انتقاد جارد کوشنر، داماد و مشاور ارشد رئیس‌جمهور آمریکا از دیدگاه کویت درباره پیمان سازش اماراتی-اسرائیلی، این پرسش فراوان مطرح گردیده است.
کوشنر در مناسبت های مختلف بارها درمورد کویت به خاطر التزام به حق و حقوق ملی فلسطینیان سخنان ناراحت کننده‌ای گفته است.
اساس و جوهر اصلی موضع کویت تداوم عدالت و قانون و آنچه که اعراب در سال ۲۰۰۲ در ابتکار صلح عربی برآن اجماع کردند، می‌باشد.
کویت هیچگونه مرزی با اسرائیل ندارد که لازم باشد به عادی سازی و توافق با اسرائیل دست بزند.
کویت نیازی به دستگاه‌های جاسوسی اسرائیل یا سرمایه‌گذاری اسرائیل ندارد.
از میان این همه گزینه برای تجارت جهانی و سرمایه‌گذاری های متبادل در جهان چه ضرورتی به سرمایه‌گذاری با رژیم آپارتاید اسرائیلی است؟
کویت مخالف سازش با اسرائیل است؛ چرا که هیچ پیشرفتی در پرونده اختلافات عربی-اسرائیلی به وجود نیامده است.
نه اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی عقب نشینی کرده و نه محاصره غزه را پایان بخشیده است بلکه حتی درحال شهرک سازی و حفاری و یهودی سازی در قدس می‌باشد.
اسرائیل دیوار حائل که نماد نژادپرستی است در سرزمین‌های اشغالی را ازبین نبرده و اسرای فلسطینی در بند را آزاد نکرده ‌و صفحه جدیدی در روابط با ملتی که سرزمینشان را اشغال کرده باز نکرده است و در حقیقت باید گفت آنچه اسرائیل درحال انجامش است تداوم دشمنی و اشغالگری است.
گاهی اوقات آنچه که ناظران و بقیه از بیرون از کویت متوجه آن نیستند این است که زندگی سیاسی در کویت درجریان است و این نشاط سیاسی اجازه اظهار نظر ‌و بیان دیدگاه را به جناح‌های سیاسی و تشکل‌های مدنی و جمعیت‌های عام‌المنفعه می‌دهد.
و علیرغم اینکه کویت در طول تاریخ با بحران‌های سیاسی مواجه بوده و امروزه میزان آزادی‌ها بیش از ۱۰ سال گذشته می‌باشد ، همچنان انتخابات‌های پارلمانی که نماینده جامعه است انجام می‌شود؛ کمااینکه آزادی بیان شهروندان کویتی در شئون داخلی و منطقه‌ای وجود دارد.
به رغم اینکه بیشتر کشورهای همسایه ریشه برخی جریان‌های سیاسی اعم از اسلامگرا و ملی‌گرا و یا حقوقی را برکنده اند کویت آنگونه که کشورهای عربی در خلیج(فارس) با این جریانات پیکار کردند، وارد کارزار نگردید.
این بعد مردمی کویت با قانون اساسی آن در ارتباط است و مرتبط با ملت و همچنین تاریخ فعالیت سیاسی رهبران و امیران آن از یکسو و جامعه و جمعیت‌های مدنی و جریان‌های سیاسی‌اش از سوی دیگر است.
تجربه سیاسی کویت سبب توازن و ایستادگی در برابر فشارهای خارجی در موضوعات خارجی و قضیه فلسطین گردیده است.
کویت هرگز در استقلال رأیش محدودیتی ایجاد نکرده است بلکه همیشه برای دوری منطقه خلیج(فارس) از بحران‌ها تلاش نموده است که نمونه آن مستقل بودن کویت در بحران قطر و کنفرانس صلح قرن بحرین در سال ۲۰۱۹ است.
کویت هرگز قبول نکرد که شاهد اجباری در پوشش "توافق" باشد که حقوق تاریخی فلسطین را پایمال می کند.بنابراین عجیب نیست که کویت در برابر عادی سازی روابط با اسرائیل مقاومت نماید؛زیرا خوب می‌داند که چه اتفاقی برای کشورهایی که مجبور به سازش شدند افتاده است؛ کویت به حکم تجربه می داند که توافق با اسرائیل مقدمه‌ای است برای مشکلات دیگر و سبب جری‌تر شدن و نژادپرستی‌اش می‌شود و درنهایت همه چیز به نفع اسرائیل است.
همچنین کویت به علت عدم همراهی ملت‌های عربی با عادی‌سازی خود را در گرفتاری توافق با اسرائیل نمی‌اندازد.
کویت خود یکی از سرمداران دیدگاه مخالف عادی سازی با اسرائیل است.
روابط آمریکا و کویت هرگز به معنای تبعیت از کاخ سفید یا سیاست‌های آمریکا نیست.
چنان که بعد از آزادی کویت در سال ۱۹۹۱ از چنگال رژیم بعث‌ عراق، کویت با سازش و عادی سازی با اسرائیل مخالفت نمود و بخاطر دفاع از حقوق کوبا علیه ایالات متحده رأی داد و در مجمع عمومی سازمان ملل مانع از تصویب قطعنامهٔ "تروریستی" خواندن حماس به خاطر پاسخ موشکی‌اش در برابر حمله و هجوم اسرائیل به غزه ، گردید.
منطق کویت در این رابطه براین حقیقت استوار است که حماس سازمانی است که در سرزمین خود مبارزه می‌کند و هرگز رفتارهای خشونت‌آمیزی در هیچ جای جهان انجام نداده است، بلکه حماس بر مقاومت در برابر اشغالگری اسرائیل تمرکز دارد.
کویت همزمان درکنار تشکیلات خودگردان فلسطین به ریاست محمود عباس ایستاده است و پشتیبانی‌اش از آژانس کمک به پناهندگان فلسطینی متوقف نشده است.
کمااینکه به پشتیبانی از لبنان ادامه می‌دهد.
همه اینها نشان از درایت کویت و قدرتش در رد دیکته‌های یکجانبه و ناعادلانه‌ای دارد که دولت ترامپ در پی آنها بوده است و شاید دیدگاه و موضع رسمی کویت نتواند مستقیما روی توازن قدرت در فلسطین تاثیر بگذارد ولی روی مردم فلسطین و دیگر مسلمانان و اعراب معتقد به مقاومت علیه اسرائیل تاثیر چشمگیری خواهد داشت."
انتهای پیام