۴۵ هزار هکتار از بیابان‌های استان البرز قابل احیا است

مهدی فتحی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با اشاره به وضعیت بیابان‌های استان البرز، اظهار کرد: مساحت کل بیابان‌های قابل احیای استان البرز بر اساس آخرین اطلاعات و آمار تهیه شده توسط دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها و بر اساس تصاویر ماهواره‌ای ۴۵ هزار و ۱۹۸ هکتار است که از این مقدار ۲۴ هزار و ۶۹۸ هکتار در محدوده سیاسی شهرستان اشتهارد و ۲۰ هزار و ۵۰۰ هکتار در محدوده شهرستان نظرآباد واقع شده است.
وی به اقدامات انجام شده در مناطق بیابانی استان از سال ۷۰ تا پایان سال ۹۸ اشاره کرد و گفت: تهیه طرح‌های مطالعاتی و اجرای بیابان‌زدایی به مساحت ۴۵ هزار و ۱۹۸ هکتار، تهیه طرح مدیریت جنگل‌های دست‌کاشته به مساحت پنج هزار و ۳۶۳ هکتار و کاشت نهال در اراضی بیابانی به مساحت ۱۰ هزار هکتار از جمله این اقدامات است.
معاون فنی منابع طبیعی و آبخیزداری استان البرز همچنین به اقدامات انجام شده در سال جاری پرداخت و گفت: نهال‌کاری با گونه‌های مقاوم به خشکی مانند «تاغ» به مساحت ۱۱۰ هکتار در شهرستان‌های نظر آباد و اشتهارد، اجرای پروژه مراقبت و آبیاری کشت‌های سنواتی به مساحت دو هزار و ۲۴۵ هکتار (۹۲۵ هکتار در اشتهارد و یک‌هزار و ۳۲۰ هکتار در نظر آباد) از جمله این اقدامات است.
فتحی ادامه داد: اجرای پروژه مدیریت چرا به مساحت ۱۶ هزار و ۷۹ هکتار در شهرستان‌های اشتهارد و نظرآباد با اعتباری بالغ بر ۳۱ هزار و ۶۲ میلیون ریال از محل اعتبارات صندوق توسعه سال ۹۸ اجرا شده است.
وی یکی از نتایج حاصل شده اقدامات در اراضی بیابانی را جلوگیری از فرسایش خاک دانست و گفت: افزایش تولید علوفه در اراضی بیابانی و مراتع تخریب شده قشقلاقی، جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهرها، تلطیف هوا در اراضی بیابانی، افزایش سطح آب‌های زیرزمینی، ترسیب کربن، تقویت دامداری در منطقه، جلوگیری از هدر رفتن آب‌های سطحی در اثر افزایش پوشش گیاهی، کاهش گرد و غبار و اثرات زیست محیطی از دیگر نتایج حاصل شده اقدامات است.
معاون فنی منابع طبیعی و آبخیزداری استان البرز در ادامه به مسائل و مشکلات اجرای طرح‌های بیابان زدایی پرداخت و گفت: وجود دام مازاد در عرصه‌های بیابانی استان از جمله شترهای سرگردان، وجود پروانه‌های چرا و طرح‌های مرتعداری در مناطقی که دارای کانون‌های بحرانی هستند، افت آب‌های زیرزمینی، کاهش بارندگی و افزایش شدت بیابان‌زایی، قرار گرفتن قسمتی از کانون‌های بحرانی در اراضی مستثنیات و افزایش شدت فرسایش در اراضی کشاورزی از جمله مشکلات ما هستند.