نویسنده کرمانی از ابتلایش به کرونا می‌گوید/«کرونا» تلخی است که می‌تواند هوشیارمان کند

ایسنا/کرمان نویسنده معروف کرمانی درباره‌ تاثیر شرایط کرونایی بر نوشتن و نویسندگی‌اش گفت: قطعا تاثیر عمیقی خواهد گذاشت، اما نه تاثیری آنی و مشخص.
وقتی می‌نویسید شما تحت تاثیر تمام زندگی‌تان هستید،تمام آن...
در میان همه خبرهای بد این روزها و شنیدن خبرهای ابتلای دوست و آشنا به کرونا که دیگر کم کم دارد برایمان عادی می‌شود، خبر ابتلا به کرونای "مهدی بهرامی" نویسنده رمان «هشت پیانیست» که اخیرا در جایزه ادبی «هفت اقلیم» مورد تقدیر قرار گرفت را از صفحه اینستاگرامش خواندم.
بلافاصله با او تماس گرفتم.
او که دوران نقاهت بیماری را می‌گذراند، گفت: «۵ روز است که علائم ندارم، ولی در کل بیماری سختی است مراقب خودتان باشید».
اینها را که شنیدم کمی از نگرانی‌ام کم شد و از او خواستم که از تجربیات روزهای کرونایی‌اش بیشتر بگوید، در ادامه گفت وگوی کوتاهم با او را می‌خوانید:
بهرامی درباره روزهای قرنطینه گفت: قرنطینه اسفند و فروردین فرصت خوبی برای مطالعه، ورزش کردن در خانه، نوشتن، کنار خانواده بودن و البته غرق شدن در خیال بود.
او ادامه داد: اما اگر درگیر کرونا شوید هیچ‌کدام از اینها را ندارید.
شما بیمارید و بیماری‌تان را می‌توانید به دیگران منتقل کنید، این باعث هراس می‌شود ضمن آنکه توان لازم برای هیچ کاری ندارید، نه ورزش و نه نوشتن؛ این موضوع در کنار امکان همه‌گیر شدن این بیماری و مرگبار بودن آن ناخودآگاه بر روحیه شما اثر می‌گذارد.
نویسنده رمان هشت پیانیست تجربیاتش از ابتلا به کرونا را متناقض دانست و افزود: از یک سو باید از دیگران فاصله بگیری و به این فکر می‌کنی که شاید فاصله و به نوعی جدایی بیشتر از دیگران باعث سلامتی می‌شود، اما از سوی دیگر حسی از یکپارچگی با تمام انسان‌ها ایجاد می‌کند، چرا که احساس می‌کنید به آنها وابسته‌تر از آن هستید که فکر می‌کردید.
مدیون همسر و خواهرم هستم
بهرامی درباره اینکه چگونه با کرونا کنار آمده است نیز به ایسنا گفت: به نظرم کرونا با من کنار آمد و روی مرگبارش را به من نشان نداد و البته گذر از کرونای غیر مرگبار هم بدون کمک خانواده و حمایت دوستان بسیار سخت بود .بدن درد شدید، تعریق مدام و دل دردهای بسیار عذاب آور داشتم.
او با اشاره به حمایت‌ها و همراهی خانواده‌اش گفت: بیش از همه مدیون همسر و خواهرم هستم که تمام مدت مراقب من بودند، البته خیلی‌ها بسیار محبت کردند و مدام جویای احوالم بودند.
این نویسنده کرمانی افزود: احساس تک افتادن به من دست نداد و بیش از قبل در ارتباط با دوستان و اقوامم بودم.
این مطلب مهمی است نباید بیمار کرونایی را تنها گذاشت و البته یک مطلب مهم دیگر اینکه من از کرونا نترسیدم؛ هراس و اضطراب گاهی از خود بیماری آسیب بیشتری می‌رساند.
راه سلامتی احساس مسولیت داشتن نسبت به آدم‌هاست
بهرامی ادامه داد: بیماری یک فرد در چین می‌تواند موجب بیماری شما و آدم‌هایی که دوست دارید شود؛ دور و نزدیک، فاصله و یکپارچگی.
در نهایت اما به نظر می‌رسد راه دراز مدت سلامتی، دوری و فاصله نیست؛ نزدیک شدن و احساس مسئولیت داشتن نسبت به تمام آدم‌هاست.ما در یک دید کلان‌تر یک خانواده هستیم.
بیماری هر یک از ما به سرعت می‌تواند فراگیر شود.
او درباره‌ تاثیر شرایط کرونایی بر نوشتن و نویسندگی‌اش گفت: قطعا تاثیر عمیقی خواهد گذاشت، اما نه تاثیری آنی و مشخص؛ وقتی می‌نویسید شما تحت تاثیر تمام زندگی‌تان هستید،تمام آن.
گاهی بعد از مدتها که بخشی از رمانتان را می‌خوانید ناگهان متوجه می‌شوید که چقدر احتمالا تحت تاثیر رخدادی بوده‌اید که فراموش کرده بودید.
نوشتن فرایند پیچیده‌ای است که بخش بزرگی از آن در اختیار خودتان نیست، و البته که کرونا رخداد عظیمی است که خودآگاه و ناخودآگاه شما را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد.
کرونا تراژدیی است که می‌تواند به حماسه تبدیل شود
بهرامی تعریفش را به عنوان یک هنرمند از کرونا این‌ گونه بیان کرد: کرونا تراژدیی است که می‌تواند به حماسه تبدیل شود.
اگر به کشورهایی مثل نیوزلند یا کره جنوبی نگاه کنیم متوجه می‌شویم این تراژدی با سیاست‌های درست حکمرانان لایق و مسئولیت اجتماعی تک تک افراد جامعه به حماسه تبدیل شده، کرونا تلخی است که می‌تواند هوشیارمان کند.
او صحبت‌هایش را با توصیه‌هایی برای روزهای کرونایی به پایان برد: اگر تب یا سرفه و حتی دل درد داشتید فرض را به کرونا بگذارید.
انکار بیماری می‌تواند کشنده باشد.
همان ساعت‌های اول به پزشک مراجعه کنید و درمان را شروع کنید، درست است که کرونا درمان قطعی ندارد اما داروها و کارهایی است که می‌تواند آن ‌را بی‌اثر کند.
خودتان را حتما قرنطینه کنید.
به دیگران بگویید تا اگر با شما در ارتباط بوده‌اند مراقبت‌های لازم را انجام دهند.
انتهای پیام