کیهانی: برای قهرمانی خون بالا آوردم/ گفتند پول بده تا فوتبال بازی کنی!
حسین کیهانی که ارزشمندتربن مدال ایران در بای‌های آسیایی را کسب کرد، می‌گوید: برای کسب مدال خون‌ها بالا آوردم، اما قدرمان را ندانستند.
حسین کیهانی که ارزشمندتربن مدال ایران در بای‌های آسیایی را کسب کرد، می‌گوید: برای کسب مدال خون‌ها بالا آوردم، اما قدرمان را ندانستند.
جلال بابایی - گروه ورزشی خبرگزاری فارس- غیر قابل پیش بینی ترین و شاید ارزشمندترین مدال ورزش ایران در بازی‌های آسیایی را به نام خود ثبت کرد، آن هم بدون یک روز داشتن اردو یا مربی خارجی!
همه چیز داخلی بود و به خیلی از ورزشکاران نشان داد که با تمرین در داخل هم می‌توان قهرمان آسیا شد و رکورد زد.
می‌گوید برای کسب مدال طلای آسیا دو بار به خاطر فشار تمرینات خون بالا آوردم.
هدفش این بوده با پاداشی که پس از قهرمانی در بازی‌های آسیایی می‌گیرد برای خودش خانه‌ای بخرد، اما صحبت‌های مسئولان ورزش چنان نا امیدش کرده که انگیزه‌ای برای تمرین ندارد.
بچه روستا است و با افتخار از روستایش یاد می‌کند و با آرامش‌ترین جای جهان را هم همان روستا می‌داند.
پس از آنکه کارش را با سجاد مرادی آغاز کرده هیچگاه به اردو و مربی خارجی فکر نکرده و او را الگوی ورزشی خودش می‌داند.
*در حال حاضر مشغول چه کاری هستی؟
حال و روز خوبی نداریم و انگیزه‌ای برای تمرین نمانده است.
*چرا؟
مگر نمی‌دانید؟
معاون وزیر ورزش آب پاکی را روی دست مان ریخت، با چه امیدی تمرین کنیم.
پاداش‌هایمان مشخص نیست چه زمانی پرداخت می‌شود و نمی‌دانیم برنامه‌ها چطور خواهد شد.
*سال 97 چگونه گذشت؟
از لحاظ ورزشی خیلی برایم خوب بود و بهترین سال عمرم بود.
به روایی که داشتم یعنی مدال بازی‌های آسیایی بود که رسیدم.
*لحظه تحویل سال 97 برای این کار دعا کرده بودی؟
100 درصد.
تنها چیزی که در ذهنم بود، همین بود که در جاکارتا مدال بگیرم که خداروشکر دعایم برآورده شد.
* امید داشتی که به آن برسی؟
صد درصد.
از زمانی که کارم با سجاد مرادی آغاز کردم مطمئن بود که به تمام عناوین می‌توانم دست پیدا کنم.
قبل از کار با سجاد مرادی راه را اشتباه می‌رفتم اما خوشبختانه او به ورزش من سر و سامان داد.
او کارش را به خوبی بلد است و مسیر را به ما نشان داد.
می‌دانستم در جاکارتا مدال می‌گیرم اما در مورد رنگ آن شک داشتم.
واقعیت این است که چند ورزشکار آفریقایی تبعه کشورهای آسیایی هستند، اما به هرحال روز مسابقه مهم است.
*بدترین خبری که امسال شنیدی چه بود؟
همین حرفی که داورزنی زده بود که پاداش‌ها را بعد از جنگ اقتصادی می‌دهیم.
اگر جنگ اقتصادی ست باید برای فوتبال هم باشد.
آیا این ارزشمند است که فوتبال ما یمن جنگ زده یا عمان درجه چندم را می‌برد، پاداش چند صد میلیونی بگیرد، اما ما که با دست خالی و خون بالا آوردن مدال گرفتیم، منظر بمانیم؟
من قبل از بازی‌های آسیایی در پیست شهرکرد خون بالا آوردم.
اکثر روزها در اردو و دور از خانواده هستیم تا به هدف‌مان برسیم.
حالا که رسیدیم با صحبت‌هایی که می‌کنند، نا امید می‌شویم.
برنامه ریزی کرده بودم که در قهرمانی آسیا دو مدال بگیرم، اما حالا با چه انگیزه‌ای کار کنیم؟
یک لحظه خودشان را جای ما بگذارند.
آیا می‌توانند فشار تمرینات و دوری از خانواده را تحمل کنند؟
*ظاهرا پاداش به فوتبال آن هم بدون مدال و موفقیت بیشتر شما را ناراحت کرده است.
بله.
فوتبال تیم‌هایی را برده که در آسیا هیچ هستند.
با چه منطقی به آنها پاداش میلیاردی داده‌اند؟
چطور برای آنها بوده و ما که 6 ماه از مدال‌مان می‌گذرد جنگ اقتصادی را مطرح می‌کنند.
اگر جنگ اقتصادی است باید برای همه باشد.
ورزشکاران غیر از فوتبال از اقاشر ضعیف هستند.
خودئ من خانه ندارم و گفتم با پول پاداش خانه می‌خرم و از مستاجری درمی‌آیم، اما نه تنها خانه نخریدم بلکه برای ورزش حرفه‌ای هم بی انگیزه شدم.
مدال من چرا با ارزشترین شد؟
به خاطر اینکه هیچ کس فکر نمی‌کرد با وجود آفریقایی‌ها بتوانیم به مدال برسیم.
ما همیشه خودمان را ثابت کرده‌ایم و اگر حمایت شویم بیشتر هم خودمان را ثابت خواهیم کرد.
هدفم این بود که در جهانی 20189 مدال بگیرم و پس از آن خودم را برای المپیک آماده کنم، اما با سیاستی که وزارت ورزش در پیش گرفته هیچ کدام نمی تواند عملی شود.
*ظاهرا پاداش 20 میلیون تومانی فدراسیون را هم قبول نکردی، علت چه بود؟
ورزشکاری در همین دوومیدانی بیش از یک میلیارد هزینه‌اش شده و به مدال هم نرسیده، آن وقت من بدون اردو و مربی خارجی مدال طلا آوردم و فقط 20 میلیون تومان پاداش در نظر می‌گیرند.
وقتی هزینه‌ای برای اردوی ما نکردند، حداقل آن را برای پاداش در نظر بگیرند.
کشتی مدال آورانش چند برابر ما بود و هرکدام هم 120 میلیون تومان گرفتند، اما کل پاداش ما سه مدال آور دوومیدانی 120 میلیون هم نمی شود.
* اگر به عقب برگردی باز هم دنبال ورزش می‌روی؟
قطعا باز هم ورزش را انتخاب می‌کنم اما نه در ایران.
جایی می‌روم که قدرم را بدانند.
*شیرین لحظه‌ات در سال 97 چه بود؟
کسب مدال طلای بزای‌های آسیایی
*سخت ترین لحظه‌ات؟
فوت یکی از دوستان نزدیکم.
* آرزویی داشته ای که تاکنون به آن نرسیده باشی؟
تاکنون چیزی نبوده که به آن نرسیده باشم.
*بزرگترین آرزویت چیست؟
دوست دارم اولین دونده ایرانی باشم که به مدال جهانی و المپیک می‌رسم.
*غیر ورزشی چطور؟
آرزویم این است که هیچ انسانی نیازمند دیگری نباشد.
* الگوی ورزشی‌ات چه کسی است؟
سجاد مرادی
*الگوی زندگی؟
پدرم
آخرین فیلمی که دیدی؟
سریال ممنوعه.
*آخرین کتابی که خواندی؟
اکثر کتاب‌هایی که می‌خوانم کردی است.
*رابطه ات با موزیک چگونه است؟
بیشتر کردی گوش می‌دهم.
* بازیگر محبوبت کیست؟
بازی‌های حامد بهداد را دوست دارم.
یکی از فیلمبرداران هم به نام تورج اصلانی که همشهری ام است را خیلی دوست دارم.
به فوتبال هم علاقه داشتی؟
قبل از اینکه به دوومیدانی بیایم فوتبال بازی می‌کردم و سال 89 در تست امیدهای سایپا هم قبول شدم.
*چطور شد ادامه ندادی؟
چون برای ادامه کار پول خواستند.
بعد از قبولی گفتند 10 میلیون بده تا وارد تیم شوی!
من هم دیگر نرفتم و از فوتبال بدم آمد.
*اگر خودت را به یکی از سین‌های هفت سین تشبیه کنی کدام هستی؟
درست است که هنوز سکه هایمان را ندادند، اما چون عاشق طبیعت هستم سکه را دوست دارم.
اگر بخواهی یک کشور دیگر را برای زندگی انتخاب کنی، کجا خواهد بود؟
کانادا.
چند نفر از دوستانم هم آنجا هستند.
* سال 98 را چطور می‌بینی؟
وضعیت اقتصادی اصلا خوب نیست.
هدف خودم این است که در مسابقات جهانی تاریخ ساز شوم و حداقل یک مقدار دل مردم را شاد کنم.
*اگر قرار باشد یک نفر را در این دنیا حذف کنی، چه کسی خواهد بود؟
اصلا دنبال حذف کسی نیستم.
اگر قرار باشد برای زندگی به یک جزیره یا یک سیاره دیگر بروی و یک نفر را با خود ببری، انتخابت چه کسی خواهد بود؟
زندگی در جزیره را اصلا دوست ندارم.
کوهستان و جنگل را ترجیح می‌دهم.
*هنوز زندگی در روستا را ادامه می‌دهی؟
اکثر اوقات در اردو و مسابقات هستم و کمتر فرصت می‌کنم، اما هر زمانی که بیکار باشم به آنجا می‌روم.
* یک جمله در مورد روستایتان؟
آرامش واقعی را فقط آنجا احساس می‌کنم.
* اگر به ثروت خوبی برسی باز هم در روستا می‌مانی؟
قطعا همین طور است.
زندگی شهری و پایتخت نشینی را دوست ندارم.
*نظرت در مورد سجاد مرادی؟
خدا!
*چرا خدا؟
واقعا در ورزش و زندگی نجاتم داد.
شاید اگر با هرکسی دیگر بودم به آن مدال‌ها و موفقیت‌ها نمی‌رسم.
*احسان حدادی؟
شناسنامه دوومیدانی
*مجید کیهانی، رئیس فدراسیون؟
یک برادر بدون تعصب
* فامیل‌تان است؟
پدران‌مان همدیگر را می‌شناختند.
* ظاهرا از دست او هم دل خوشی نداری؟
بحث دل خوشی نیست، اما باید عدالت را رعایت می‌کرد.
بدون هیچ هزینه‌ای مدال گرفتم و فقط 20 میلیون پاداش داد.
*دوومیدانی؟
فشار مرگبار
*سلطانی‌فر وزیر ورزش؟
یک انسان خوش رو و خوش خنده!
*تحویل سال را چطور سپری می‌کنی؟
همیشه در روستا کنار خانواده هستم و هیچ جای دیگر نمی‌روم.
*عیدی می‌دهی یا می‌گیری؟
به خواهرزاده و برادرزاده‌هایم عیدی می‌دهم.
دعایت در لحظه تحویل سال 98 چه خواهد بود؟
سلامتی و تاریخ سازی برای دوومیدانی ایران
انتهای پیام/ر
