کشتار حجاج در جمعه سیاه سال ۶۶ لکه ننگی در پرونده استکبار

به گزارش خبرنگار مهر، در روز جمعه ۹ مرداد ۱۳۶۶ پس از آنکه حجاج ایرانی در تظاهرات برائت از مشرکین، «شعار مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» سر می‌دادند، نیروهای امنیتی عربستان بر آنان آتش گشودند.
در این واقعه ۴۰۵ نفر به تیر مستقیم یا در اثر ازدحام جمعیت کشته شدند که ۲۷۵ ایرانی و ۴۵ تن از حاجیان دیگر کشورها بودند و ۶۴۹ نفر زخمی شدند که ۳۰۳ نفر آنها ایرانی بودند.
به دنبال حمله پلیس آل سعود که نقاب سربازان آمریکایی را به چهره داشتند و با به شهادت رساندن حجاج بیت الله الحرام که در حال راهپیمایی برائت از مشرکین بودند، مردم آگاه و انقلابی قزوین در آن ایام دست به یک راهپیمایی باشکوه زدند.
مردم همیشه در صحنه قزوین به پاس خون شهدا و به نشانه اعتراض به این اعمال وحشیانه با حضور یکپارچه و گسترده در خیابان‌های شهر، انزجار و نفرت خود را با فریادهای مرگ بر آل سعود و مرگ بر آمریکا اعلام کردند.
در این راهپیمایی باشکوه هزاران نفر از مردم شهرستان با سر دادن شعارهای «مرگ بر آمریکا و مرگ بر فهد و تبت یدی ابی لهب بریده باد دست فهد»، در مسجدالنبی اجتماع کردند که در این مراسم حجت الاسلام محمدی مسئول حوزه علمیه قزوین در خصوص جنایات آل سعود و ضرورت هوشیاری مسلمین در برابر استکبار سخنرانی کرد.
در تاکستان نیز راهپیمایان ضمن عبور از خیابان اصلی شهر در مقابل بسیج سپاه پاسداران تجمع کرده و با قرائت قطعنامه‌ای در شش ماده توطئه آمریکای جنایتکار را محکوم و پرچم آمریکا را به آتش کشیدند.
در این روز مردم آبیک نیز خشم انقلابی خود را از ضرب و شتم حجاج حریم امن الهی در جمعه خونین مکه که منجر به شهادت و مجروح شدن عده کثیری از زائران خانه خدا شد با مشت‌های گره کرده در راهپیمایی فریاد زدند و این جنایت را محکوم کردند.
نظیر این مراسم در چند شهر و روستا نیز برگزار شد و مردم بیداری انقلابی خود را با حضور در راهپیمایی نشان دادند.
جمعه سیاه مکه از زبان شاهدان عینی:
نهم مرداد ۱۳۶۶ مصادف با شش ذیحجه برای راهپیمایی برائت از مشرکین انتخاب شده بود.
آن روزها مراسم برائت از مشرکین در شهر مکه انجام می‌شد.
سخنرانی، ساعت ۶ بعدازظهر تمام شد و بعد از آن جمعیت مسیر راهپیمایی را با شعار علیه آمریکا و اسرائیل به سمت پل حجون در کنار قبرستان ابوطالب طی کرد.
نزدیک غروب، راهپیمایی تقریباً تمام شده بود و بلندگوها خاموش بود که فاجعه شروع شد.
حجت الاسلام علی عباسی از حجاج قزوینی که در راهپیمایی برائت از مشکرین حضور داشته، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این فاجعه و جنایت اظهار داشت: نظامیانی که در خیابان‌های اطراف مستقر بودند لباس پلیس عربستان را نپوشیده بودند و با یونیفرم ارتشی در خیابان حضور داشتند و حادثه با چماق‌های پلیس عربستان شروع شد.
وی افزود: در بین مأموران پلیس، عده‌ای هم با لباس معمولی حاضر بودند و با چماق‌های میخ دار و میله‌های آهنی مردم را می‌زدند.
بالای پشت بام ساختمان‌های اطراف، عده‌ای با لباس عربی هر چه به دستشان می‌رسید بر سر حاجیان می‌ریختند و سنگ و شیشه، سطل شن، کپسول، کولر گازی بر سر حجاج فرود می‌آمد، عده زیادی بر اثر برخورد جسم سنگین و متلاشی شدن سرشان شهید شده بودند.
این حاجی قزوینی تصریح کرد: همه هتل‌ها درهای ورودی خود را بسته بودند و فقط ساختمانی که فلسطینی‌ها در آن بودند درها را گشوده بود که در این میان عده‌ای توانستند جان خود را نجات دهند.
جمعیت در محاصره سفاکان رژیم آل‌سعود قرار داشت و ازدحام جمعیت وحشتناک بود.
حجت الاسلام علی صالحی نیز که آن سال، روحانی کاروان بوده و این جنایت را به چشم خود دیده بود و در کوران حوادث حضور داشته هم به خبرنگار مهر گفت: در آن سال تعدادی از حجاج ایرانی از خانواده شهدا و جانبازان بودند و به همین دلیل جمعی از شهدا از مادران و همسران شهید بودند.
جانبازانی هم بر اثر ضربات چماق از روی صندلی چرخدار بر زمین می‌افتادند و خیابان‌ها آن قدر شلوغ بود که هر کس روی زمین می‌افتاد زیر دست و پا می‌ماند و یا مجروح و یا کشته می‌شد.
وی اضافه کرد: زمانی که پلیس مردم را کتک می‌زد، عده‌ای از چماق داران لباس شخصی سوت و کف می‌زدند و هلهله می‌کردند.
که در این میان ارتش شروع به تیراندازی کرد هم گاز اشک آور و سمی و خفه کننده می‌زد که در این زمان عده زیادی از زنان و کسانی که روی زمین افتاده بودند به علت گاز سمی خفه شدند و به خیل شهدا پیوستند.
صالحی یادآور شد: رگبار گلوله مسلسل‌های دستی از سوی پلیس سعودی به سمت حاجیان روانه می‌شد و ازدحام جمعیت آن قدر زیاد بود که اگر کسی گلوله می‌خورد روی زمین هم نمی‌افتاد.
وی گفت: یکی از صحنه‌های جنایت سعودی‌ها این بود که بعضی از شهدا با گلوله‌ای که در پیشانی‌شان خورده بودند شهید شده بودند و ما دیدیم که تک تیراندازها با قناسه از بالای پل مردم را نشانه گرفته‌اند و یک صحرای محشر بود.
فریاد ظلم ستیزی ملل آگاه همچنان بلند است
امروز با گذشت ۳۳ سال از این جنایت هولناک همچنان شاهد ظلم و ستم دول استکباری و سرسپرده در دیگر کشورهای مظلوم چون یمن هستیم که با پشتیبانی سران آمریکایی بی محابا خونریزی می‌کنند و خود را در لایه‌های ثروت‌های به یغما رفته و باج‌های ملل مظلوم که به ابرقدرت‌ها می‌دهند پناهان کرده‌اند اما تاریخ هرگز فراموش نخواهد شد و ملت‌های بیدار چهره‌های وابسته به جنایتکاران را هرگز فراموش نخواهند کرد و با فریاد رسای خود بیداری مسلمین را موجب خواهند شد.
باشد تا جنایتکاران به جزای اعمال خود رسیده و رسوای عالم شوند.