مسئول سابق کمیته بدنسازی فدراسیون: کراتین تاثیری بر عملکرد فوتبالیستها ندارد
مسئول سابق کمیته بدنسازی فدراسیون فوتبال معتقد است: کراتین تاثیری بر روی بهبود عملکرد ورزشکاران استقامتی ندارد و تنها بر روی تمرینات سرعتی تاثیرگذار است.
مسئول سابق کمیته بدنسازی فدراسیون فوتبال معتقد است: کراتین تاثیری بر روی بهبود عملکرد ورزشکاران استقامتی ندارد و تنها بر روی تمرینات سرعتی تاثیرگذار است.
دکتر غلامرضا جهانی، با بیان این که کراتین هیچ تاثیری بر روی ورزش های استقامتی ندارد، افزود: بسیاری از فوتبالیست ها به اشتباه تصور میکنند که با مصرف مکمل کراتین، عملکرد آنها در ۹۰ دقیقه بازی بهبود پیدا میکند، در حالی که مصرف مکمل کراتین هیچ تاثیری بر روی ورزش های استقامتی از جمله فوتبال ندارد و تنها در ورزش های سرعتی که کوتاه مدت، سریع و انفجاری هستند همانند دوی سرعت، دوی صدمتر، پرتاب نیزه، چکش و...
تاثیر مثبت دارد.
وی همچنین با بیان این که کراتین جزء مواد دوپینگ محسوب نمیشود، گفت: کراتین جزء مکملهایی است که وقتی ورزشکاری آن را مصرف میکند تبدیل به اسید آمینه میشود.
البته به ازای یک گرم اسید آمینهای که در داخل عضلات وجود دارد، فرد باید ۲ تا ۳ گرم آب مصرف کند و این آب پس از تجمع در سلولهای عضلانی سبب افزایش حجم عضلات به طور کاذب میشود.
بنابراین برخلاف تصور خیلیها که معتقدند کراتین سبب افزایش حجم عضلات میشود، تصور اشتباهی است.
تنها چیزی که سبب افزایش حجم عضلات میشود تمرینات قدرتی صحیح و علمی است که باید به مرور زمان انجام شود.
جهانی اظهار کرد: زمانی که فردی وارد رشته بدنسازی میشود، اولین چیزی که به آنها توصیه میشود مصرف مکمل کراتین است.
شاید فرد در کوتاه مدت پس از استفاده این مکمل شاهد افزایش حجم عضلات بازو و سینه شود، اما این افزایش حجم کوتاه مدت و کاذب است و بلافاصله پس از قطع این مکمل دوباره عضلاتش به حالت اولیه بازمیگردد.
بنابراین افزایش حجم عضلات در اثر انجام تمرینات طولانی مدت بدست میآید نه بخاطر مصرف مکمل.
وی در پایان افزود: به ورزشکاران توصیه میشود به هیچ عنوان از مکملها استفاده نکنند، زیرا بیش از ۹۵ درصد مکملها آلوده هستند و ورزشکار پس از مصرف، تست دوپینگش مثبت اعلام میشود.
ضمن این تحقیقات نشان میدهد که مکملها تاثیر زیادی بر بهبود عملکرد ورزشکار ندارد و تنها از نظر روانی ورزشکار تصور میکند عملکردش پس از مصرف مکمل افزایش پیدا کرده است.
همچنین چون پروتئینها قابلیت ذخیره شدن در بدن را ندارند، مصرف پیش از اندازه پروتئینها سبب میشود تا به اسید آمینه تبدیل و از طریق ادرار دفع شوند.