نشست علمی «غرب زدگی و نفوذ استعمار در ایران» برگزار می‌شود
نشست علمی «غرب زدگی و نفوذ استعمار در ایران»، همزمان با سالگرد بزرگداشت تاریخ نگار و پژوهنده معاصر مرحوم حجت الاسلام علی ابوالحسنی (منذر) در موسسه سرچشمه برگزار می شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، همزمان با سالگرد بزرگداشت بیدارگر بصیر، تاریخ نگار و پژوهنده معاصر ایران مرحوم حجت الاسلام و المسلمین علی ابوالحسنی (منذر)، به همت پژوهشکده تاریخ معاصر ایران و بنیاد فرهنگی شهدای اسلامی (سرچشمه) نشست علمی «غرب زدگی و نفوذ استعمار در ایران» برگزار خواهد شد.
این مراسم از ساعت ۱۵ تا ۱۸ روز سه شنبه ۱۴ اسفند در سالن همایش‌های مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی سرچشمه واقع در میدان بهارستان، نرسیده به چهار راه سرچشمه، انتهای کوچه شهید صیرفی پور با سخنرانی موسی فقیه حقانی، محمد رجبی و حجت الاسلام صادق ابوالحسنی برگزار می‌شود.
حضور کلیه محققان و پژوهشگران حوزه و دانشگاه و عموم فرهیختگان در این نشست بلامانع است.
علی ابوالحسنی، معروف به مُنذِر (۱۳۳۴-۱۳۹۰)، روحانی تاریخ‌نگار معاصر ایران بود.
مجموعه هفت جلدی «مشروطیت و شیخ فضل الله نوری»، از جمله کتاب‌های ماندگار او به شمار می‌رود.
دو کتاب «پایداری تا پای دار» و «تحلیلی از نقش سه‌گانه شیخ شهید نوری در نهضت تحریم تنباکو» نیز از دیگر آثار وی درباره شیخ فضل الله نوری می‌باشد
علی ابوالحسنی فرزند شیخ محمد در ۲۲ آذر ماه (۱۳ رجب) سال ۱۳۳۴ شمسی در غرب تهران متولد شد.
وی در خرداد سال ۵۴ دیپلم فنی گرفت و همان سال در رشته مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت ایران ثبت نام کرد.
دوران دانشجویی وی بیش از ۳ ماه طول نکشید و با تشویق پدر، از دانشگاه انصراف داد و به حوزه علمیه قم رفت.
بدین ترتیب رخت مهندسی را به اهلش سپرد و ردای روحانیت را برگزید و به تدریج در عرصه تاریخ معاصر ایران به طور ویژه درباره نهضت مشروطیت به پژوهش و تحقیق گسترده‌ای پرداخت و بدین سبب شهرتی شایان یافت.
این مورخ ژرف کاو و عالم جریان ساز که هفت سال پیش روی از جهان برگرفت، به باور بسیاری از صاحبنظران، از نمونه‌های بارز تاریخ پژوهی در میان روحانیون به شمار می‌رفت.
مرحوم استاد ابوالحسنی (منذر)، از سلسله جنبانان مواجه با انحرافات فکری و سیاسی در دوران معاصر بود که در مقابل جریانات انحرافی چون وهابیت، بهائیت، فرقانتیسم، غربگرایی، باستان زدگی و تاریخ نگاری سکولار ایستاد و «مکتب باز نگری و بازنگاری تاریخ معاصر ایران» را بنا نهاد.
«غیرت دینی»، «جریان شناسی»، «جامعیت علمی» و «اجتهاد در تاریخ پژوهی»، او را به یکی از «سرمایه های بزرگ تاریخنگاری ایران» تبدیل کرد و توانست در طول عمر کوتاه و پربارش، قریب به ۵۰ کتاب و بیش از ۳۰۰ مقاله را در رشته‌های تاریخ، ادبیات، فرهنگ اسلامی، شعائر دینی و استعمار پژوهی سامان دهد.
افشای چهره حقیقی استعمار و عوامل آن در ایران، خشم فرقه‌های ضالّه و جریانات انحرافی را برانگیخت و بارها وی را در معرض تهدید، تخریب و ترور قرار دادند اما تا آخرین نفس در این مسیر ثابت قدم ماند.
