راهی برای استجابت سریع دعا
اضطرار مقام است نه موقعیت که برخی گمان کنند مضطر به کسی گویند که در اوج بدبختی، بی‌کسی و بی‌یاوری قرار گرفته است، آنکه اضطرارش بیشتر باشد اجابتش سریع‌تر می‌شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چه سرّی است در این اضطرار که هرچه بیشتر می‌شود خواستۀ انسان را زلال‌تر و با صفاتر می‌کند، و از این مهم‌تر خواسته‌ها را با ارزش‌تر و مفیدتر؟
انسان غیر مضطر در خواستنش مُجد نیست؛ البته خواسته‌هایش کم ارزش، و آنکه اضطرارش بیشتر باشد اجابتش سریع‌تر می‌شود.
اضطرار مقام است نه موقعیت که برخی گمان کنند مضطر به کسی گویند که در اوج بدبختی، بی‌کسی و بی‌یاوری قرار گرفته است، اضطرار فضیلت است نه گرفتاری که برخی گمان کنند مضطر کسی است که به ندانم‌کاری و چه کنم چه کنم افتاده است.
اضطرار ارزش است چون با تسلم، رضا، صبر و استقامت همراه است و مضطر واقعی کسی است که هرگز خودش را در بن‌بست نمی‌بیند؛ چون خود را در پناه خداوند قادر و متعال می‌داند.
مضطر واقعی کسی است که راه نجات را یافته است و آن را از رئوف مهربان طلب می‌کند، مضطر واقعی کسی است که از غیر خدا نمی‌ترسد و با ایمانی که دارد محزون نمی‌شود، هرچه هست خضوع است و خشوع، هرچه هست تسلیم است و رضا.
مضطر واقعی ناامید است از غیر خدا و امیدوار است به فضل و رحمت خدا.
او تاریکی را در پناه بردن به خلق می‌داند و نور و روشنایی را در پناه به خالق جستجو می‌کند و می‌یابد، او می‌داند اگر خدا را در این حال بخواند، مورد اجابت قرار می‌گیرد، می‌داند که خدا دوست دارد به مضطرین درگاهش پاسخ دهد؛
پس چه زیباست خواندن دعای روز بیست و دوم از ماه مبارک رمضان به زبان مضطری که:
«اَللّهمَّ افتَح لی فیه ابوابَ فَضلکَ وَ اَنزل عَلَیّ فیه بَرَکاتکَ وَ وَفّقنی فیه لموجبات مَرضاتک و اسکنّی فیه بحبوحات جَنّاتکَ یا مجیبَ دَعوَه المضطَرّینَ؛
خداوندا در این روز بر من درهای فضل و کرمت را بگشا و بر من برکاتت را نازل فرما و بر موجبات رضا و خشنودیت موفقم بدار و در وسط بهشت‌هایت مرا مسکن بده، ای پذیرنده دعای پریشانان و درماندگان.»
* حجت‌الاسلام احمد صادقی، استاد حوزه و دانشگاه
انتهای پیام/