یک روز از زندگی یک معلم در روزهای آموزش مجازی
ماه‌های پایانی سال 98 بود که خبر انتشار یک بیماری در ایران مانند بسیاری دیگر از کشورهای جهان پیچید. خبر کوتاه، اما بسیار تاسف بار بود. خبری که نشان از آغاز دوره جدیدی از زندگی در دنیا داشت.
ایسنا/خراسان جنوبی ماه‌های پایانی سال 98 بود که خبر انتشار یک بیماری در ایران مانند بسیاری دیگر از کشورهای جهان پیچید.
خبر کوتاه، اما بسیار تاسف بار بود.
خبری که نشان از آغاز دوره جدیدی از زندگی در دنیا داشت.
مردم مجبور به رعایت قرنطینه خانگی شدند، بسیاری از مشاغل تعطیل شد، عید باستانی مردم دیگر به روال سال‌های گذشته برگزار نشد و مهم‌تر از همه این‌ها، روال طبیعی نظام تعلیم و تربیت در حالی که نیمه سال تحصیلی گذشته بود، دچار اختلال شد.
در این بین آموزش و پرورش برای جبران عقب ماندگی تحصیلی دانش‌آموزان، روش‌هایی از جمله آموزش مجازی را بکار برد و معلمان نیز با وجود اینکه تاکنون این شرایط را در سال‌های خدمت خود تجربه نکرده بودند، با تمام توان پای خدمت و آموزش بودند.
از معلمی که بر روی تخت بیمارستان پیگیر درس دانش‌آموزان خود است یا از دبیری که با کمترین امکانات و بر روی دیواره یخچال خود به تدریس مشغول می‌شود و تا معلمی که «آیلاند فداکاری» سر می‌دهد.
در این راستا، فضای مجازی به علت در دسترس بودنش به کلاس درس برای معلمان تبدیل شد.
شبکه شاد از روز اول اردیبهشت به‌طور رسمی شروع به کار کرد.
فراهم آوردن محیطی جذاب، پویا، امن و متناسب با نیازهای آموزشی و اجتماعی دانش‌آموزان ایرانی از مهم‌ترین دلایل راه‌اندازی اپلیکیشن داخلی شاد است.
گرچه طراحی چنین برنامه‌ای مطابق با الگوهای نظام آموزشی آن هم بدون هیچ تجربه‌ای از گذشته جای قدردانی دارد، اما این شبکه نیز با مشکلاتی از جمله سرعت کم همراه است.
زینب حمیدی که یکی از معلمان خراسان جنوبی است همانند همه معلمان این روزها نوع جدیدی از تدریس را تجربه می‌کند، او 12 سال سابقه خدمت دارد و به گفته خودش در این سال‌ها در مناطق دورافتاده و حتی با امکانات صفر تدریس داشته و اکنون پس از این سال‌ها تجربه جدیدی از کلاس درس را دنبال می‌کند که در طول سال‌های خدمتش هیچ گاه آن را درک نکرده است.
او تدریس دانش‌آموزانش را در این روزها در فضای مجازی پی می‌گیرد و علاوه بر آن همچون بسیاری از مادران دیگر در این شرایط وظیفه همراهی فرزندش را برای آموختن دروس به شیوه مجازی برعهده دارد.
حمیدی از روزهای ابتدایی شیوع کرونا در ایران می‌گوید، از روزهایی که مدارس تعطیل شد و هنوز ساز و کار مشخصی برای تدریس تعریف نشده بود و او از طریق تلفن هر روز با دانش‌آموزانش در ارتباط بود و محتواهای درسی را از طریق فضای مجازی برایشان ارسال می‌کرد.
وی در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: در روزهای ابتدایی شیوع کرونا مجبور بودیم برای ارتباط با دانش‌آموزان به صورت فرد به فرد با آنان تماس حاصل کرده و یا در فضای مجازی جویای پیشرفت تحصیلی‌شان شویم.
این معلم اظهار کرد: پس از راه‌اندازی اپلیکشن شاد، بسیاری از مشکلات مرتفع شد، از جمله اینکه معلمان در فضای منسجم‌تری با دانش‌آموزان خود در ارتباط بودند.
اما این برنامه نیز مشکلاتی دارد، مشکلاتی از جمله سرعت پایین و عدم توانایی لازم برای دانلود و بارگذاری حجم زیادی از محتواها، عدم نصب بر روی برخی گوشی‌ها و مواردی از این دست.
وی افزود: بسیاری از والدین در روزهای ابتدایی راه‌اندازی این اپلیکیشن به دلیل نداشتن گوشی‌های لازم نتوانستند آن را بر روی گوشی خود نصب کنند و تا زمان خرید گوشی، فرزندانشان از قسمتی از فرآیند تحصیل عقب ماندند که وظیفه جبران این عقب‌ماندگی نیز بر دوش معلمان بود.
این دبیر آموزش و پرورش بیان کرد: هرچند ارتباط چهره به چهره معلم و دانش‌آموز تاثیر بهتری در آموزش دارد، اما اگر به درستی از ظرفیت فضای مجازی در روزهایی که مجبور به استفاده آن هستیم، بهره گرفته شود، می‌توان به یافته‌ها و ابعاد جدیدی از آموزش در این روزها نیز دست یافت.
حمیدی ادامه داد: آنچه که مهم است این است که باید از ره‌آورد این روزهای سخت برای ادامه راه فرآیند تعلیم و تربیت به خوبی بهره گرفت، همانگونه که روزهای سخت زندگی، تجربه‌ای برای بهتر زندگی کردن هستند.
وی تصریح کرد: تجربه موفق یا ناموفق بهره‌گیری از فضای مجازی در این روزها می‌تواند نویدبخش گشایش راه تازه‌ای در نظام آموزش و پرورش باشد و آن را از حالت سنتی خارج کند.
این معلم بیان کرد: به عقیده من بسیاری از دروس نیاز چندانی به آموزش چهره به چهره ندارند و پس از این دوران نیز می‌توان تدریس این دروس را به همین منوال در فضای مجازی پی گرفت و در عوض وقت بیشتری به دورس پایه‌ای و عملی در مدارس اختصاص داد.
کوله‌باری از تجربه برای روزهای آینده تعلیم و تربیت
حمیدی اظهار کرد: معلمان همواره در شرایط مختلف مشغول تدریس بوده و نه تنها هیچ‌گاه دست از تدریس خود برنداشته‌اند، بلکه همواره روش‌های جدیدی را به اقتضای شرایط برای یک آموزش باکیفیت ابداع کرده‌اند، از معلمی که در روزهای جنگ تحمیلی دست از تدریس برنداشت و کلاس درسش میعادگاه دیدار با خداوند شد و تا معلمی که برای آموختن کلمه‌های زندگی هر روز به دورترین نقاط مرزی سفر می‌کند، در این شرایط نیز معلمان همچون همیشه فرآیند تدریس خود را دنبال می‌کنند، هرچند شاید با سختی‌هایی برایشان همراه باشد.
این معلم یادآور شد: امیدوارم با تجربه‌ای که از این نوع آموزش به دست می‌آوریم، بتوانیم فردای بهتری را در نظام تعلیم و تربیت ایران رقم بزنیم.
انتهای پیام
