ماه رمضان؛ ظرفِ احیای جان‌های خشکیده
اینکه در این ماه عزیز، پر نور و رحمت، دهان از آب و غذا برگیریم و چشم بر گناه و زبان از عصیان و عمل از حرام برنگیریم، ملتهبم کرده است، کامم خشکیده و جانم خشکیده‌تر.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اینکه تو را دوست دارم و خوبان و خوبی‌ها را دوست ندارم، برایم سؤال شده است، اینکه آلودگی به گناه و معصیت برایم سهل شده و لذتبخش گیجم کرده است، اینکه تو را فریاد می‌زنم و تو را یاری‌گر خود می‌دانم و باز به سمت بدی‌ها و نافرمانی‌ها می‌روم، حیرانم کرده است.
اینکه در این ماه عزیز، پر نور و رحمت، دهان از آب و غذا برگیریم و چشم بر گناه و زبان از عصیان و عمل از حرام برنگیریم، ملتهبم کرده است، کامم خشکیده و جانم خشکیده‌تر، دریغ از قطره آبی از این دریای بی‌کران لطف و رحمت که جانم را تَر و قلبم را احیا کند و صد افسوس بر این شوره‌زار دل که باران بهاری هم در او اثر نکند.
باران که در لطافت طبعش حلال نیست
در دشت لاله روید و در شوره زار خس
اما تو دعوتم کرده‌ای و امیدم بخشیده‌ای، تو فرموده‌ای که به فکر شوره‌زار دلم باشیم؛ شوره‌زاری که فقط یک دانه در آن می‌شکفد و تنها یک دانه سر بر می‌آورد و می‌روید
در شوره زار، تخم ندامت ثمر دهد
و من پشیمان و نادم از ترک احسان و انجام گناه و می‌ترسم از عذاب، خشم و آتشت
دارم امید عاطفتی از جناب دوست
کردم جنایتی و امیدم به عفو اوست
پس تو را در این روز یازدهم ماه مهربانت اینطور می‌خوانم:
«اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَیَّ فیهِ الْاِحْسانَ وَکَرِّهْ اِلَیَّ فیهِ الْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ وَحَرِّمْ عَلَیَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ بِعَوْنِکَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ؛ خدایا در این ماه نیکی را پسندیده من گردان، و نادرستی‌ها و نافرمانی‌ها را مورد کراهت من قرار ده، و خشم و آتش برافروخته را بر من حرام گردان، به یاری ات ای فریادرس دادخواهان.»
* حجت‌الاسلام احمد صادقی، استاد حوزه و دانشگاه
انتهای پیام/