روایت عشق معلم رامسری در اردیبهشت کرونایی مازندران

ایسنا/مازندران هفته پیش عکسی در فضای مجازی استان مازندران دست به دست شد که در آن خانم معلمی میان حیاط مدرسه با رعایت پروتکل‌های بهداشتی سرگرم تدریس به دانش آموز خود بود، ذیل این عکس هشتگ "یادگیری تعطیل نیست" درج شد و تعهد و احساس مسئولیت آموزگار رامسری نیز به عنوان تیتر این خبر خودنمایی می‌کرد.
با دیدن عکس اولین سوالی که به ذهنم خطور کرد این بود چرا با توجه به شیوع همه‌گیر بیماری کرونا و تعطیل شدن مدارس در کل کشور، این آموزگار به تنهایی در حیاط مدرسه مشغول تدریس به یک دانش آموز است.
معصومه فرجاد آموزگار پایه اول دبستان شهید لَمتَر محمدی شهرستان رامسر پس از اطلاع از مشکلات و بیماری سرپرست خانواده دانش آموزِ خود، تدریس را در حیاط مدرسه انجام داد.
این‌بار گمان دیگری به ذهنم رسید حتما والدین و یا یکی از اولیاء این دانش آموز به بیماری کرونا مبتلا شده و امکان تحصیل در خانه برای این محصل فرآهم نیست و بنابراین خانم معلم، شاگرد خود را به مدرسه دعوت کرده است.
برای پی بردن به حقیقت ماجرا که چرا این آموزگار دست به چنین کاری زده تصمیم گرفتم که از خود او موضوع را جویا شوم.
معصومه فرجاد که بیش از ۱۵ سال سابقه کار در مقطع ابتدایی و پیش دبستانی دارد در گفت‌وگو با ایسنا به تشریح ماجرا پرداخت و اظهار کرد: این دانش آموز که یک از شاگردان خوبم در پایه اول ابتدایی است به دلیل مشکلات خانوادگی از حضور در کلاس‌های غیر حضوری جامانده و به خصوص در درس ریاضی عقب افتاده بود، به همین دلیل از او خواستم تا روزهای شنبه و دوشنبه به مدرسه آمده تا با برگزاری کلاس جبرانی عقب ماندگی وی جبران شود.
وی در پاسخ به سوال خبرنگار که چرا مشخصا این دانش آموز را انتخاب کرده و مشکلات خانوادگی او چیست، می‌گوید: خانواده دانش‌آموز در خانه مادربزرگ که همان مادرِ پدر شاگردم است، ساکن هستند، متاسفانه مادربزرگ این دانش آموز به علت سکته مغزی در بستر افتاده و قادر به فعالیت نیست و همچنین پدر دانش آموز که کارگر ساختمانی بوده با پرت شدن از داربست دچار شکستگی دست شده است بنابراین مشغله مادر این محصل بسیار زیاد بوده و دیگر قادر به رسیدگی درس فرزندش نیست.
این معلم رامسری افزود: بنا به دلایل فوق تصمیم گرفتم برای کمک به خانواده دانش‌آموز و همچنین جبران عقب افتادگی درسی محصل این کار را انجام دهم چراکه معلمان در واقع عضوی از خانواده دانش آموزان محسوب می‌شوند، هم ساعات زیادی با آنان بوده و هم نسبت به محصلان خود مسئولند و از آنجا که او شاگرد کلاس اول دبستان بوده که پایه حساس آموزشی به شمار می‌رود بنابراین اقدام به این کار کردم.
فرجاد در پاسخ به سوال آیا به نظر شما می‌توان این اقدام را به عنوان یک راهکار فراگیر برای تمام دانش آموزان نیازمند اجرایی کرد، گفت: معتقدم در وهله اول باید دانش آموزانی که مشکل دار بوده و علیرغم خانه نشینی قادر به تحصیل نیستند، را شناسایی کرد و سپس در گام بعدی با هماهنگی اولیاء مدرسه و دانش آموزان و برنامه ریزی دقیق این دانش‌آموزان تحت پوشش علمی قرار گیرند.
وی دارای مدرک کارشناسی علوم تربیتی است، شایسته می‌دانم درباره ماهیت شبکه آموزشی دانش آموزان موسوم به «شاد» از وی سوالاتی بپرسم، اینکه آیا این سامانه توانسته در شرایط کرونا موفق عمل کند و اگر کرونا در سال ۹۹ ادامه یابد آیا شاد می‌تواند جایگزینی برای تحصیل دانش آموزان باشد.
این معلم رامسری تصریح کرد: در ابتدای امر بسیاری از والدین و حتی برخی معلمان نسبت به این سامانه جبهه گرفتند و استقبالی خوبی در ابتدا از شبکه آموزشی دانش آموزان نشد اما با پیشرفت زمان و الزامی شدن استفاده از سامانه توسط وزارتخانه، همگی عضو شدند که بدلیل نبود زیرساخت‌ها و فقدان بسترهای لازم اختلالاتی هنگام استفاده از سامانه ایجاد می شود.
فرجاد خاطرنشان کرد: پایین بودن سرعت و عدم پوشش همگانی اینترنت مشکلاتی است که در در این بین وجود دارد و چنانچه این معایب رفع شود می‌تواند، موثر باشد.
وی در ادامه با اشاره به اینکه فضای مجازی به هیچ عنوان مناسب تحصیل سنین پائین نیست، گفت: در سطوح ابتدایی ارتباط معلم با دانش آموز عامل اصلی برای تعلیم و تربیت است و تا ارتباط مطلوب و مناسب بین معلم و شاگرد برقرار نشود تدریس مثمرثمر نخواهد بود بنابراین دانش آموزان سنین پایه نیازمند ارتباط چشمی و نزدیک با معلم خود هستند.
این معلم رامسری با تاکید بر اینکه در آموزش سطوح ابتدایی نخست باید ارتباط نزدیک حسی و عاطفی محقق شود و سپس تدریس انجام گیرد، یادآور شد: بر این اساس استفاده از فضای مجازی برای سطوح پایه به تنهایی کاربردی نداشته و چنانچه در کنار آموزش حضوری قرار گیرد می تواند قابل قبول باشد.
گفت و گویم با این معلم به پایان رسیده و با خود می‌اندیشم که چه بسیارند از این معلمان که بی‌منت، هم‎چون باران بر کویر خشک اندیشه‌ها می‌بارند و هر سختی را به جان می‌خرند تا نسلی پویا و موفق تربیت کنند برای فردایی بهتر و با همه چالش‌های موجود این معلمانند که کارخانه انسان سازی‌اند و آینده تا ابد مدیون معلم است.
انتهای پیام