آیا ورزش می‌تواند از پسِ تبعات منفی کرونا برآید؟

ایسنا/اصفهان با آمدن ویروسِ کرونا کمتر کسی فکر می کرد این مهمان ناخوانده این قدر ماندنی و ویران گر باشد.
با شیوع این ویروس در چین و در ادامه در دیگر کشورها، کم کم تبعات آن نیز در بخش‌های مختلف پدیدار شد و محدودیت‌های کاری و بسته شدن بسیاری از مراکز در جهان، آسیب جبران ناپذیری را به حوزه اقتصادی وارد کرد.
باشگاه‌ها و اماکن ورزشی جزء اولین مراکزی بودند که به علت شیوع ویروس کرونا تعطیل شدند و به احتمال زیاد آخرین مکان‌هایی هم باشند که بازگشایی می شوند و همین امر باشگاه‌های خصوصی را با مشکلات مالی شدیدی مواجه کرده است.
یک متخصص مدیریت تبلیغات و بازاریابی در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینکه با شیوع ویروس کرونا دنیا درگیر مبارزه و مقابله با آن شده است و حوزه ورزش نیز از این امر مستثنی نبوده است، گفت: این تاثیرات آن قدر زیاد است که می توان همچون دیگر حوزه ها آن را به دوران کرونا و پساکرونا تقسیم کنیم.
تاثیر ویروس کرونا بر ورزش دنیا به طور گسترده ای جدی و با توجه به مقالات علمی بین المللی و تحلیل دقیق اخبار می‌توان گفت تا سال‌ها جبران ناپذیر است.
این ویروس آثار زیان باری بر ورزش دنیا تحمیل کرده است، از ابعاد اقتصادی مانند کاهش ارزش باشگاه‌ها، کاهش درآمدهای حوزه ورزش و...
گرفته، تا ابعاد اجتماعی مانند بیکاری، نشاط جامعه و...
سجاد فرخی، اظهار کرد: باشگاه‌ها منابع مختلفی برای درآمدزایی دارند، اما مهمترین منابع درآمدی یک باشگاه ورزشی شامل اسپانسرینگ، حق پخش تلویزیونی، فروشگاه‌های مجاز باشگاه و فروش اقلام جانبی است.
با یک نگاه اجمالی می توان متوجه شد که کرونا ویروس بر تمام این جنبه ها تأثیر گذاشته است.
طبق اعلام باشگاه‌های بزرگ، با کنسل شدن مسابقات یا برگزاری مسابقات بدون تماشاگر، هر باشگاه چیزی حدود ۳ الی ۵ میلیون دلار ضرر می‌کند که این خسارت غیرقابل جبران است.
وی ادامه داد: اخیرا باشگاه بارسلونا طرحی را برای بررسی روی میز مدیران گذاشته که مسابقات تیم فوتبال این باشگاه به جای ورزشگاه نیوکمپ در ورزشگاه یوهان کرایف که تیم "ب" و زنان بازی می‌کنند برگزار شود.
چرا؟
به دلیل مخارج بالای ورزشگاه اصلی این باشگاه و اینکه تماشاگران همیشه سرمایه اصلی یک باشگاه محسوب می شوند و با حضور نداشتن تماشاگر، خالی بودن این ورزشگاه که گنجایشی تقریبا یک یازدهم ورزشگاه اصلی دارد، بار روانی کمتری به تیم وارد کند.
این استاد دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان، تصریح کرد: اما آیا برگزار نشدن مسابقات و رقابت های مختلف ورزشی تنها برای باشگاه‌ها ضرر دارد؟
در جواب این سوال باید بگوییم خیر.
برگزار نشدن مسابقات مختلف ورزشی برای شهرها و کشورها نیز زیان بار است.
در مسابقات داخلی و بین المللی، تیم‌ها دائم در سفر هستند و به دنبال آن تماشاگران و هواداران نیز برای تشویق به شهرها و کشورهای مختلف سفر می‌کنند.
همین سفرهای ورزشی باعث رونق صنعت گردشگری و در نتیجه موجب درآمدزایی یک کشور می‌شود، اما در دوران کرونا کشورها از آن محروم می شوند.
البته از این دیدگاه تنها به جنبه اقتصادی ورزش و تأثیر آن بر اقتصاد یک کشور یا منطقه پرداخته می‌شود و از جنبه های فرهنگی و اجتماعی نباید غافل شویم.
وی خاطر نشان کرد: باید به تعویق افتادن مسابقات بزرگی مانند فرمول یک یا رویدادهای بزرگ جهانی مثل المپیک، اشاره کنیم که این ویروس برنامه های کلان یک کشور را دچار اختلال می کند و قطعا استراتژیست های بزرگ کشورها که برنامه ریزی های بلندمدت کشور را پایه ریزی می کنند دچار فشار دو چندان خواهند شد و برنامه های کشورها برای یک سال به چالش کشیده می شود.
این موضوع در کشورهای پیشرفته که چابکی سازمانی در آنها نهادینه شده دردسرساز است، چه برسد به کشورهای جهان سوم که مدیریت به سامانی ندارند.
این کارشناس بازرگانی و بازاریابی با اشاره به بحث اسپانسرینگ و تبلیغات، گفت: از دیدگاه مدیریت موضوع بعدی بحث اسپانسرینگ و تبلیغات است.
در دورانی که تمام کسب و کارها با رکود مواجه شده اند، باشگاه‌ها و نهادهای ورزشی برای جبران ضرر متحمل شده باید به دنبال قراردادهای بهبود یافته‌ای با اسپانسرها باشند و به فکر تبلیغاتی که عقب افتادگی ناشی از دوران کرونا را جبران کنند، اما آیا کسب و کارهایی که خود متضرر شده اند حاضر هستند قراردادهای حمایتی خود را با باشگاهها افزایش دهند؟
آیا سازمانهایی که خود با رکود اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند حاضرند مبالغ قراردادهای خود را با سازمانهای ورزشی ارتقاء دهند؟
اگر واقع بینانه به قضیه نگاه کنیم، می بینیم که پاسخ منفی است.
پس باشگاه‌ها و سازمان های ورزشی چگونه درآمد خود را افزایش دهند؟
با فروش اقلام مرتبط با باشگاه؟
اگر پاسخ شما مثبت است باید بپرسم به چه کسانی؟
تماشاگران و هوادارانی که خود درگیر بیکاری و کاهش درآمد و در شرایط بدتر درگیر بیماری شده اند؟
وی افزود: اوضاع از آنچه فکر می کنیم برای ورزش وخیم تر است.
کاهش دستمزدها که در باشگاه‌های بزرگ اتفاق افتاده است، در درجه اول با نیت اجرای مسئولیت اجتماعی آن باشگاه انجام شده و در گام بعدی عبور از دوران کرونا را تا حدودی میسر کرده است، اما این راهکار یک اقدام اولیه و موقتی است و در دراز مدت با نارضایتی سازمانی و کاهش وفاداری اعضا، باعث تضعیف سازمان می‌شود.
وی ادامه داد: باشگاه‌ها برای عبور از دوران کرونا و حتی در دوران پسا کرونا باید طرحی نو داشته باشند و اجرایی کنند، این مسئله نیازمند تغییر تفکر مدیریتی است.
ایجاد کارگروه‌های تخصصی در باشگاه و فدراسیون ها از موارد لازم و ضروری است که باید در آینده جلوی بسیاری از مخارج غیرضروری سازمان‌های ورزشی گرفته و منابع جدید مالی جستجو شود.
فرخی تصریح کرد: بررسی راهکارهای عبور از دوران کرونا و پساکرونا در ورزش، نیازمند ساعت‌ها کار تخصصی است که امیدوارم باشگاه‌های ورزشی و فدراسیون ها، چشم انداز مدیریتی سازمان خود را بازنگری و اصلاح کنند.
انتهای پیام