در دوران کرونا بار دیگر به ملت ایران ایمان آوردم

به گزارش خبرنگار مهر، فرزانه منصوری همسر زنده یاد نادر ابراهیمی که مهمان منصور ضابطیان در برنامه «فرش بنفشه» رادیو ایران شده بود گفت: علی الرغم اینکه ۹۹ شروع شاید ناخوشایندی داشته آرزو می‌کنم امسال خبرهای خوشی داشته باشد که تلخی‌های سال گذشته را برای همه بشریت جبران کند.
وی که در قرنطینه به سر می‌برد، افزود: یک ماه و نیم است بچه‌هایم را ندیده ام و فاصله را حفظ می‌کنیم.
برای خرید هم ماسک می زنم و برای خریدهای ضروری به مغازه‌های نزدیک خانه می‌روم.
منصوری که ۱۴ فروردین سالروز تولد همسر فقیدش بود، در پاسخ به اینکه آیا ابراهیمی که متن‌های عاشقانه بسیاری دارد، در زندگی واقعی هم عاشق پیشه بوده، اظهار کرد: این سوالی است که خیلی‌ها شاید از سال ۶۸ که ۴۰ نامه کوتاه منتشر شد از من و نادر می‌پرسیدند.
وی تاکید کرد: درست است که مردان ایرانی عادت ندارند به صورت زبانی ابراز علاقه کنند.
نادر در «۴۰ نامه کوتاه به همسرم» و «یک عاشقانه آرام» خلاف این عمل کرد.
ما این دو اثر را که توجه همه را جلب کرد زندگی کردیم.
اینها فقط نوشته‌هایی برای دیگران نبوده است.
منصوری یادآور شد: ما زمانی که ازدواج کردیم هیچ نسخه از پیش نوشته شده‌ای نداشتیم.
نادر درباره «یک عاشقانه آرام» گفته بود که این کتاب اصول زندگی و دکترین من برای زندگی مشترک است که البته پس از تجربه یک زندگی مشترک به وجود آمد.
همسر زنده یاد ابراهیمی در پاسخ به ضابطیان که می‌گفت ردپای شما در تمام این آثار وجود دارد، تاکید کرد: من همیشه گفته ام که نادر درباره من مبالغه کرده است.
خودم می دانم همسری که در زندگی مشترک به کمال رسیده باشم نبودم اما به معنای زن خوب و تعریف سنتی ایرانی چرا بودم.
منصوری در پاسخ به اینکه تجربه‌های مختلف شغلی ابراهیمی که در کتاب‌هایی چون «ابوالمشاغل» نیز به آنها اشاره شده پیش از ازدواج بوده یا پس از آن، تصریح کرد: اینها همه بعد از ازدواج بود.
زمانی که ما ازدواج کردیم نادر سه کتاب داشت و زمانی که او این دنیا را ترک کرد بالغ بر ۱۰۰ اثر نوشته بود.
قبل از ازدواج او یکی دو بار به خاطر مبارزات و حق طلبی اش زندان رفته بود.
او اصولاً ظلم ستیز بود و از ۱۳ سالگی وارد کارهای مبارزاتی سیاسی به خاطر عشق به وطن و مردم شده بود.
وی تاکید کرد: با این اعتقادات و آرمانها نادر شغل‌های متفاوتی را تجربه کرد.
او هرگز کار دولتی نداشت و به خاطر اینکه هر وقت می‌دید کارفرما دستوری دارد که با منافع ملی و عقاید او منافات دارد، اگر نمی‌توانست حرفش را به کرسی بنشاند آن کار را ترک می‌کرد و سراغ شغل دیگری می‌رفت.
وقتی ازدواج کردیم این کار ساده نبود.
اجاره خانه بود، دو بچه داشتیم و فرزند سوممان هم آمد.
این موضوع زندگی ما را بهم می‌ریخت ولی ما تحمل می‌کردیم.
منصوری در پاسخ به اینکه کدام یک از این شغل‌ها برای نویسنده‌ای در حد ابراهیمی عجیب‌تر بود، گفت: شما در دو کتاب «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» می‌بینید که نادر کارگری جاپخانه را کرده در زمانی که تایپ وجود نداشته و با حروف سربی چاپ می‌کردند.
بعد او کارگر تعمیرگاه کمباین و ماشین‌های کشاورزی در ترکمن صحرا شده است.
بعد می‌بینید که بعد از ازدواج ما او میرزای یک حجره فرش فروشی در بازار می‌شود و خاطرات بامزه ای از این حسابداری دارد.
اینها در تضاد با هم بودند.
بعد او استاد دانشگاه است و در حوزه هنری کارگردانی و فیلمنامه نویسی تدریس می‌کند در دانشگاه صداوسیما هم فارسی نویسی.
اینها با هم همخوانی نداشتند اما او این تجربه‌ها را کرده است.
وی در پاسخ به ضابطیان که اشاره می‌کرد همین تجربیات پدیده‌ای به نام نادر ابراهیمی را شکل داده است، افزود: صدالبته.
این تجربیات به کار گرفته شده و از آنها استفاده شده است.
نادر اینگونه پخته شده است.
در ادامه ضابطیان به مجموعه تلویزیونی «سفرهای دور و دراز هامی و کامی در وطن» که ابراهیمی ساخته بود اشاره کرد و پیشنهاد داد با پخش قطعه تیتراژ این مجموعه گفتگو به پایان برسد.
همچنین به منصوری گفت هرکاری که داشت در خدمت است.
منصوری نیز در پایان گفت: شعر و ملودی این قطعه از نادر است و فریدون شهبازیان این کار را تنظیم کرده است.
واقعاً این حرف شما که اینطور صمیمانه می‌گوئید اگر کاری داشتم انجام می‌دهید، مرا به این فکر می‌اندازد که در دوران کرونا یک بار دیگر ایمان آوردم ما ملتی هستیم که هوشمندی تاریخی داریم.
در کشور ما مهربانی، فداکاری، از خود گذشتگی‌های بسیاری دیده می‌شود و هرکس به اندازه بضاعت خود می‌خواهد گوشه کاری را بگیرد.
چه پزشکان و پرستاران والامقام ما چه کسان دیگری که دستکش رایگان می‌دهند و داوطلبانه از افرادی که کسی را ندارند پرستاری می‌کنند.
واقعاً دست همه ملت را می بوسم و نمی دانم چه صفتی درباره آنها بگویم.
«فرش بنفشه» به تهیه کنندگی زهرا قائدی و محمد اسماعیل پور با اجرای منصور ضابطیان هر روز ساعت ۱۷ از رادیو ایران پخش می‌شود.