چطور خبرنگاران و رسانه ها حجم درد و پیامدهای وخیم بحران کرونا را کاهش دادند
بعد از شیوع ویروس کرونا، رسانه های رسمی کشور تلاش زیادی داشتند تا دستورات نهادهای مسئول برای پیشگیری از ویروس کرونا را به یک هنجار اجتماعی تبدیل کنند و با تولیدات هوشمندانه خود از حجم درد و پیامدهای وخیم این بحران بکاهند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ بعد از هر رویداد، یکی از نخستین گروههایی که پا به عرصه عمل می گذارند، خبرنگاران و رسانه ها هستند.
بعد از شیوع ویروس کرونا هم خبرنگاران از نخستین گروههایی بودند که برخورد مستقیم با این پدیده داشتند و تلاش کردند برای مقابله با گسترش ویروس فعالیت کنند اما شکل مبارزه خبرنگاران با ویروس کرونا با سایر اقشار درگیر با این ویروس متفاوت بود.
خبرنگاران به جز کرونا با ویروس شایعات و محتواسازیهای اشتباه هم باید مبارزه میکردند.
در زمان مبارزه با این دو جبهه غم بیماری و از دست دادن همکارانشان هم آنها را آزرده خاطر میکرد.
لزوم ارائه آمار خبرنگاران مبتلا به کرونا از طرف معاونت مطبوعاتی
خبرنگاران خودشان مرجع ارائه اخبار مبتلایان، بهبود یافتگان و کشتهشدگان ویروس کرونا بودند اما اطلاعات دقیقی از آمار خبرنگارانی که به ویروس مبتلا شدند در دست نیست و باید معاونت مطبوعاتی به عنوان متولی امر در راستای تهیه آمار مناسبی از خبرنگاران مبتلا به ویروس کرونا اقدام کند.
تنها در این بین خبر فوت برخی از این خبرنگاران به گوش می رسید و یکی از دردناکترین اخباری که بعد از شیوع ویروس کرونا به فعالان عرصه خبر رسید، فوت «سیدعبدالله زاویه» خبرنگار باسابقه و از سردبیران خبرگزاری فارس به دلیل ابتلا به کرونا بود.
خبرنگاران انتقال دهنده پیام قدردانیها از زحمات مدافعان سلامت بودند و اولیت اطلاعرسانی برای این قشر متمرکز بر پیامهای آموزشی و پیشگیرانه بود.
اما در میان این خبررسانیها باید چند نکته مورد توجه ویژه قرار میگرفت؛ باید در کنار القای امید و آرامش به جامعه ترس شیوع را هم یادآور شوند تا منجر به بی تفاوتی مردم نشود.
رعایت این سیاستها در هر خبر و گزارش در حالی باید صورت میگرفت که رسانههای معاند همین استراتژیهای رسانهای را مورد هدف قرار داده بودند.
رسانهها وارد بازیهای سیاسی کرونا نشدند
این رسانه ها از ابتدای شیوع ویروس کرونا صرفا سیاست القای ترس و بی کفایتی مسئولان داخلی را برای کنترل ویروس در پیش گرفتند و با گسترش این ویروس به امریکا و اروپا، سیاستشان شد پنهان کاری و سکوت.
حال در این فضا کار برای رسانه های داخلی دشوارتر می شد اما توانستند با اطلاع رسانی به موقع مردم را با سیاستهای کلی مقابله با ویروس کرونا همراه کنند و در این زمینه کمتر درگیر بازیهای سیاسی داخلی شدند.
آنچه در این بین بیش از همه وقت و انرژی آنها را می گرفت این بود که خبرنگاران خبرگزاریها و مبادی رسمی خبر، باید به شایعات و دروغ سازیهای برخی خبرنگار نما هم پاسخ می دادند یعنی در واقع در دوجبهه باید فعالیت صورت می گرفت یک طرف کرونا و طرف دیگر شایعهسازان.
در کنار پاسخ به شایعات یکی از سیاستهای اصلی خبرنگاران در مواجهه با رفتارهای اجتماعی تلاش برای الگوسازی هنجارها بود تا با تکرار برخی سیاستها یک رفتار خاص را به هنجار اجتماعی تبدیل کنند.
نمونه این رفتارها در خانه ماندن، تلاش برای مراعات فاصله های اجتماعی، رفتارهای انسانی و تلاشهای داوطلبانه برای مقابله با ویروس بود؛ چرا که هنجارسازی در سطح جامعه با دستورات سلبی امکان پذیر نیست و در واقع واژه فرهنگسازی در همین مواقع عینیت پیدا می کند، اصلیترین وسیله برای فرهنگسازی هم رسانهها هستند.
نباید در این زمینه واژه رسانه ها به مبادی رسمی خبر محدود کرد و برای این فرهنگسازی هر فرد با محتوای خاصی که در فضای مجازی تولید کرد نقش رسانه ای خود را عملی ساخت
نباید در این زمینه واژه رسانه ها به مبادی رسمی خبر محدود کرد و برای این فرهنگسازی هر فرد با محتوای خاصی که در فضای مجازی تولید کرد نقش رسانه ای خود را عملی ساخت و در واقع هر فرد برای مقابله با کرونا تبدیل به یک رسانه شد، نقش مبادی رسمی رسانه در اینجا بازتاب دادن به محتواهای برتر تولید شده در فضای مجازی بود و این عملکرد تنها از طریق خبرنگاران فعال در صف خبر امکان پذیر نبود و نیروی های ستادی خبر مانند دبیران و سردبیران تمرکز بیشتری بر این عملکرد داشتند.
به روز بودن محتواسازیها و سرعت عمل در انتشار اخبار فرهنگسازانه رویکرد دیگری بود که باید رسانه ها در پیش میگرفتند و با توجه به اینکه دوران اوج شیوع ویروس کرونا در ایران همزمان شده بود با تعطیلات عید نوروز و رسم و رسومات این عید باستانی، دشواری فرهنگسازی در رسانه ها دو چندان می شد و باید ضمانت های اجرایی برای شعارهای پیشگیرانه از طرف نهادهای رسمی هم با این محتواها همراهی می کرد، تا نتیجهای که به عنوان مثال در روز 13 فروردین حاصل شد به دست بیاید.
در نهایت می توان گفت برای مقابله با دشواری ها و مخاطرات کشور گاهی رزمندگان پیشگام هستند و در خط مقدم مبارزه و گاهی پزشکان و پرستاران، در مورد بروز حوادث گاهی آتشنشانان از خود گذشتگی می کنند و پا پیش می گذارند و گاهی راهداران.
اما در زمانی که تمام این مشکلات پیش می آید خبرنگاران و رسانه ها در میدان حاضر هستند و به وظایفشان عمل می کنند، وظیفه آنها نشان دادن خطرات و فعالیتهای دیگران است، در حالی که خود در پشت این فعالیتها پنهانند.
البته در این بین پیامهای مدیران و مسئولان کشور از رئیس جمهور گرفته تا رئیس قوه قضائیه از تلاش خبرنگاران گاهی امید تازه ای به این قشر می داد تا بتوانند با روحیه ای دوباره به پوشش اخبار مرتبط با ویروس کرونا بپردازند.
انتهای پیام/