حق بر سلامت قربانی تحریم یک جانبه!

به گزارش خبرنگار حقوقی و قضایی خبرگزاری فارس، حجت فیضی حقوقدان و از مدرسان دانشگاه در یادداشتی به موضوع حق بر سلامت و تحریم‌های یک جانبه غربی ها پرداخت.
در زیر این یادداشت را می خوانید:
با نگاهی به اصول و اهداف حقوق بین الملل می توان حق بر بهداشت و سلامت عمومی را از مصادیق بار ز آن و حقوق بشر دانست که اهمیت فوق العاده آن باعث تاکید بر آن در مواد 55 منشور ملل متحد، 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر، مقدمه اساسنامه سازمان بهداشت جهانی و دیگر اسناد ملی و بین المللی شده است.
بررسی مسئولیت حقوقی دولت ها و تعهد به احترام و حمایت و ایفاء حق بر سلامتی در این مختصر نمی گنجد اما اگر حقوق بین الملل، امروز به کمک ملت ها نیاید، چه زمان می توان به آن امیدوار بود.
امروزه جامعه جهانی بیش از پیش نیازمند اتحاد، همدلی و هبستگی آن گونه که در مقدمه منشور ملل متحدآمده است و آن را خواسته مردم ملل متحد دانسته است می باشد.
اگر دولت ها در زمینه سلامت با یکدیگر همکاری نداشته باشند امکان مبارزه با فجایع بهداشتی نیست.
عملکرد دولت جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با بیماری کرونا نسبت به دیگر کشورها قابل انتقاد به نظر می رسد.
لیکن قسمتی از آن متأثر از عدم همکاری و معاضدت برخی دولت ها با جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از مهم ترین کشورهای درگیر با این بیماری است.
مساله ای که ریشه در تحریم های یک جانبه آمریکا دارد.
به اقرار بسیاری از زمامداران، کشورها به علت برخود تحکمی آمریکا از کمک کردن به ایران ولو در بخش بشر دوستانه بیم دارند.
در این عرصه چگونه میتوان حسب اظهارات مقامات آمریکایی مدعی بود کالاهای پزشکی و دارویی معافیت تحریمی دارند.
موضوعی که انطباقی با موازین حقوق بین الملل ندارد و مانع تحقق آرمان های ملل متحد می باشد.
عدم لغو تحریم خطری است که نه تنها آحاد جامعه ایران که همسایگان ما را نیز تهدید خواهد کرد.
متأسفانه شاهد آن هستیم، میراثی که زمانی ساخته پرداخته دانشمندانی چون امانویل کانت و ژان ژاک روسو بود هم اکنون بازیچه تصمیمات دولت های قدرت طلب است.
قدرت طلبی آمریکا بر کسی پوشیده نیست.
اما آیا دولتمردان آمریکا برای رسیدن بدان مقصود توجهی به جان مردم دارند؟
اساساً چه توجیهی برای فشار به جمعیت برای کنترل دولت وجود دارد جز اینکه خواسته آمریکا تغییر رژیم (regim change) باشد که آن هم مغایر با موازین حقوق بین الملل است.
گرچه هنوز در ساز و کار حقوق بین الملل برای به کارگیری زور اقتصادی توسط دولتی به جامعه جهانی تدبیری کارا تعبیه نشده است اما این مساله بیانگر آن است که دنیای ما با دنیای اندیشه های صلح جویانه بسیار فاصله دارد.
حقوق بین الملل نتوانسته است سیستم حقوقی افقی، بدون اقتدار عالیه را تثبیت نماید.
این روزها با تبعات منفی زیاد خواهد گذشت، اما در فردای کرونا، جامعه جهانی باید به فکر استقرار نظم نوینی در دنیا باشد تا در آن یک کشور نتواند با تصمیمات خود، برای جان افراد تصمیم بگیرد.
انتهای پیام/