اقتباسی شاعرانه از «صحیفه سجادیه» برای روزهای کرونایی

پس از توصیه رهبر معظم انقلاب به توسل به درگاه خداوند و طلب شفاعت از نبی مکرم اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) برای دفع بلاها و رفع مشکلاتی نظیر شیوع ویروس کرونا، یکی از اساتید پیشکسوت حوزه علمیه قم، شروع به سرودن اشعاری بر اساس دعاهای صحیفه سجادیه کرده است.
گروه اجتماعی خبرگزاری فارس: پس از توصیه رهبر معظم انقلاب به توسل به درگاه خداوند و طلب شفاعت از نبی مکرم اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) برای دفع بلاها و رفع مشکلاتی نظیر شیوع ویروس کرونا، یکی از اساتید پیشکسوت حوزه علمیه قم، شروع به سرودن اشعاری بر اساس دعاهای صحیفه سجادیه کرده است.
حجت‌الإسلام‌والمسلمین «محمدحسن زمانی»، دکترای رشته «قرآن و مستشرقان» در اولین گام، با اقتباس از دعای پانزدهم صحیفه سجادیه، ابیاتی را به تناسب حال‌وهوای این روزها سروده است و برای انتشار در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده‌است.
«اللَّهُمَّ لَک الْحَمْدُ عَلَی مَا لَمْ أَزَل أَتَصَرَّفُ فِیهِ مِن سَلَامَةِ بَدَنِی، وَ لَک الْحَمْدُ عَلَی مَا أَحْدَثتَ بی مِن عِلَّةٍ فِی جَسَدِی فَمَا أَدرِی، یا إِلَهِی، اَیُّ الحَالَینِ أَحَقُّ بِالشُّکرِ لَک...»
بارالها تو سزاوار سپاسی دائم
هستی آدم و عالم به تو باشد قائم
گاه انواع نِعَم را تو کنی ارزانی
صحت و عافیت و داروی هر درمانی
همسر وخانه و املاک و بسی فرزندان
چند داماد وعروس و نوه‌های خندان
ثروت وعزتُ در جمع عموم مردم
رزق طیب، عسل و میوه و نان گندم
سفر جمعه و نوروز به صحرا رفتن
یا به شوق وطن و یار به دنیا گشتن
کسب علم و ادب و مدرک علمی در دست
قدرت و مکنت و هم جان و روانی سرمست
«ابر و باد و مه و خورشید» همه در خدمت
همه، آیات الهی و نشان رحمت
غرق در کار و خور و خواب، و غافل از تو
متوجه نشدم کین همه‌اش هست از تو
غَرَضَت زین همه، رشد درجات من بود
عشق‌ورزی و پرستش، و حیات من بود
گرچه بردند بسی بهره دینیِ زیاد
زتمام نِعم ات، همچو امام سجاد (ع)
لیک افسوس که شکرت ننمودم هرگز
گفتگو با تو به خلوت ننمودم هرگز
سهم ایتام وضعیفان نسپردم دیروز
درجهاد طمع وحرص نگشتم پیروز
چون مرا غرقه دریای طبیعت دیدی
و صدای نفس آخر من بشنیدی
خواستی جان مرا از خطر آزاد کنی
با تلنگر زدن از خواب، تو بیدار کنی
شوک بیماری و فقر و تلفِ سرمایه
فوتِ خویشان و کرونا، مرضِ چند لایه
گرچه سخت است ولی منجی انسان گردند
شاید این گمشده مردم به خدا برگردند
با تضرع و دعا هم خطرش دفع کنند
هم تقرب به خدا، هم اثرش رفع کنند
اشک انسان گنهکار، دلش را شوید
غم چو کفاره شود روح، خودش را جوید
کوره چون سرخ شود، شمش طلا ناب شود
تومور از تیغه جراح بدن آب شود
بذر تا زیر فشار خشن خاک نگشت
گل و عطرش به سِزا لایق افلاک نگشت
چون حسین بن علی (ع) هستی خود کرد نثار
ذات پاک ازلی در دو جهان خواندش «ثار»
بوسه بر دست طبیبی که دوا داد، رواست
شکر از لطف حبیبی که شفا داد، رواست
من ندانم ز کدامین کرمت شکر کنم
زِ زیادی نِعَم یا نِقَمَت شکر کنم
امتحان است دو دوران رفاه و سختی
گر موفق بشوی در دو جهت، خوشبختی
بار الها دل من خانه عشقت گردان
از تمامی بدی‌ها و گنه برگردان
برِ من آر فِعل تکالیفِ تو آسان گردد
مرضِ روح من از لطف تو درمان گردد
بچشان با کرمت طعم مناجاتت را
عفو کن با نظرت، ثقل مکافاتت را
این معارف نَسِزَد سر زند از هر نَفسی
بل گرفته است «زمانی» ز صحیفه قَبَسی
*قَبَسی (اقتباسی) منظوم از پانزدهمین دعای «صحیفه سجادیه»
انتهای پیام/