روایت روضه‌ای که پس از 115 سال هنوز ادامه دارد

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مجموعه تاریخی و فرهنگی تخت فولاد مدفن بزرگان، علما و عرفای بسیاری است که نزد برخی از مردم هنوز به طور کامل شناخته شده نیستند، به سبب خدمات مذهبی، فرهنگی و اجتماعی و علمی فراوانی که این بزرگان به جامعه ارائه کرده‌اند خبرگزاری تسنیم در سلسله گزارش‌هایی به معرفی مشاهیر تخت فولاد می‌پردازد.
در این گزارش شیخ احمد مجتهد بیدآبادی؛ عالم فاضل و عالم فقیه را معرفی خواهیم کرد.
شیخ احمد مجتهد بیدآبادی؛ عالم کامل و فقیه زاهد، در حدود سال‏1278 قمری در اصفهان به دنیا آمد.
او بزرگترین فرزند آیت‌‏اللّه شیخ محمّدجواد حسین‌‏آبادى بود.
جدش میرزا محمدحسن، ملقب به ناقوس بود، چون خطى بسیار زیبا داشت و عمدتاً به کتابت قرآن و متون اسلامى و نیز تابلوهاى خطى اشتغال داشت.
شیخ احمد بیدآبادى، در آغاز از محضر پدر دانشمندش بهره‏‌مند شد و همواره با جدیت کامل به فراگیرى دانش مشغول بود.
از دیگر اساتید وى، میرزا محمد باقر چهارسوقى (علامه صاحب روضات) و نیز برادرش، علامه میرزا محمدهاشم چهارسوقى بودند.
وى چهارده سال توفیق شاگردى مرحوم صاحب روضات را داشت.
حفظ قرآن در 14 سالگی و اجازه اجتهاد در 13 سالگی
از آنجا که هوش و ذکاوتى سرشار داشت، قرآن را در سن چهارده سالگى حفظ کرد.
کتاب معالم را در سن هفت سالگى خواند و از حفظ کرد.
اشعار ابن مالک در کتاب سیوطى را که حاوى حدود هزار بیت است، از حفظ مى‏‌خواند.
از همه مهمتر اینکه در سن سیزده سالگى به مرتبه رفیع اجتهاد نائل آمد و از اساتید معظّم خود اجازه‏ اجتهاد گرفت و به میرزا احمد مجتهد معروف گردید.
وى شش اجازه از اساتید خود دریافت کرد که یکى از علامه صاحب روضات به سال 1304 قمری و دیگرى اجازه اجتهاد از علامه میرزا محمدهاشم چهارسوقى به سال 1305 قمری و اجازه ششم از پدرش به سال 1308 قمری در سن سى سالگى است.
آیت ‏اللّه میرزا محمدجواد حسین‏‌آبادى در اجازه‏اى که به فرزندش، شیخ احمد داده، چنین مى‏‌نویسد: «چون بعضى از برادرانم از علما، براى فرزندم شیخ احمد از من استجازه کردند، در حالى که او نوجوانى بیش نبود، به آنان گفتم که اگرچه در این زمان هیچ‏کس به اندازه او به چنین درجه‏اى از علم نرسیده است، ممکن است اهل عناد گمان کنند که اجازه‏ من به او از حب پدرى است و به این جهت گفتم که دیگر اساتید به وى اجازه دهند.
پس جمعى از بزرگان علماء، کثراللّه تعالى امثالهم، به او اجازه اجتهاد دادند، بعضى قبل از بلوغ وى بود و بعضى بعد از بلوغ وى، به حیثى که هیچ‏کس جرأت انکار آن را نیافت و چون تعداد اجازت آن به پنج رسید، من نیز این اجازت را با ششمین اجازه از جانب خودم تمام کردم».
ارشاد و هدایت مردم توسط شیخ بیدآبادی
وی حدود پنجاه سال در اصفهان به اقامه جماعت و هدایت و ارشاد مردم ‏پرداخت.
در هفته، سه چهار شب منبر مى‏رفت و مردم را با مواعظ شافیه و نصایح کافیه‏ خود بهره‏مند مى‌‏نمود و در ماه مبارک رمضان، نماز و منبر آن مرحوم، رونق و اهمیّت به سزایى داشت.
بیدآبادی به امر تدریس نیز همّت مى‏‌گماشت و مَدْرس‌های وى یکى در مدرسه میرزا مهدى و دیگرى کنار منزلشان بود که هنوز موجود است.
در مدت پنجاه سال حضور در محله‏ بیدآباد و مدرسه‏ میرزا مهدى، بزرگانى چند در محضر آن استاد بزرگ حضور مى‏‌یافتند و از علوم و کمالات و فضایل وى بهره‌‏ها مى‌‏بردند؛ از آن جمله مى‏توان به آیات و حجج اسلام ذیل اشاره نمود:
برادر وى میرزا محمّدعلى شاه‌‏آبادى؛ آقا جمال‌‏الدین خوانسارى؛ شیخ محمّدرضا کلباسى، صاحب اجازه‏ روایات از ایشان؛ ملا على ماربینى؛ آقارضا مظاهرى؛ سیّد عبدالحسین طیّب؛ آقا محمّد مقدس؛ شیخ احمد بیان‌‏الواعظین، صاحب اجازه روایت از ایشان؛ آقا سیّد محمدرضا شفتى.
از مرحوم میرزا احمد مجتهد بیدآبادى تألیفات مرتّبى باقى نمانده است و جزوات فقه و اصول نامرتب از تقریرات اساتیدش پس از فوت وى توسط اولادش نزد آیت‌الله شاه آبادی فرستاده شد.
جایگاه ویژه شیخ بیدآبادی در اخلاق و تقوی
شیخ احمد مجتهد از جایگاه ویژه‌‏اى در اخلاق و زهد و تقوى برخوردار بود و در فضایل انسانى و مکارم اخلاقى، مدارج بالایى را پیمود.
چنانکه شاگردش بیان‌‏الواعظین اشاره کرده است، او در اخلاق و ارادت به خاندان عصمت و طهارت جدیّت تام داشت.
وى محل سکونت خود را اهدایى از طرف حضرت رضا (ع) مى‏‌دانست و همه ساله در منزلش مراسم روضه‏‌خوانىِ دهه‏ اوّل محرم برپا بود؛ چنانکه این سنت پس از 115 سال هنوز ادامه دارد.
وی از شب بیستم و یکم ماه رمضان شبانه‏‌روزى در مدرسه میرزا مهدى معتکف مى‏‌شد و عبادت مى‏‌کرد و در نوافل و مستحبات بسیار جدّى بود؛ به طورى که دعاى کمیل را در سجود نمازهاى مستحبى مى‌‏خواند.
در مورد جدیت در امر تحصیل همین بس که در طول چهارده سال شاگردى مرحوم صاحب روضات، حتى روزهاى تعطیل را هم به درس وى مى‏‌رفته است.
مرحوم شیخ احمد مانند پدر بزرگوارش در اصفهان به اجراى حدود الهى مى‏‌پرداخت.
وی در مدرسه میرزا مهدى(مسجد المهدى) محکمه و مراجعه داشته، علاوه بر تدریس، به امور قضا و رفع اختلافات نیز اشتغال داشت.
شیخ احمد مجتهد بیدآبادى در روز چهارشنبه 21 جمادى‌‏الاول 1357 قمری مصادف با 29 تیر 1317 شمسی در حدود 80 سالگی وفات یافت و در تخت فولاد داخل بقعه‏ بروجردى به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/164/ت