عدم همکاری برای بازگشت اتباع بحرین نشان سیاست ضدشیعی آل خلیفه است
پروفسور «نادر انتصار» معتقد است رژیم آل خلیفه با عدم همکاری در خصوص بازگشت شهروندان بحرینی که به ایران سفر کرده اند سیاست ضد شیعی خود را نشان داد.
خبرگزاری مهر- گروه بین الملل: به رغم اینکه بسیاری از کشورهای منطقه با همکاری مسئولان کشورمان برای بازگرداندن اتباع خود اقدام کردند ولی دولت بحرین با وجود آمادگی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران برای همکاری، هیچ گونه اقدامی به منظور بازگرداندن اتباع خود به عمل نیاورده است و پیشنهادهای ارائه شده از سوی برخی را نیز نپذیرفته است.
بر اساس آماری که ایران اعلام کرده حدود ۱۳۰۰ نفر از شهروندان بحرینی که برای زیارت و گردشگری به ایران آمده‌اند به دلیل تجاهل دولت بحرین نسبت به رسیدگی به وضعیت شأن مجبور به اقامت طولانی و ناخواسته در ایران شده‌اند.
در این خصوص سید عباس موسوی سخنگوی وزارت امور خارجه با اشاره به انتقال اولین گروه شهروندان بحرینی به کشورشان، اظهار داشت: وزارت امور خارجه در راستای اقدامات انسان دوستانه برای انتقال شهروندان خارجی به کشورهای متبوع خود تلاش‌هایی را صورت داد و در نتیجه‌ی اقدامات و هماهنگی‌های مکرر با وزارت خارجه سلطنت عمان، صبح امروز (سه شنبه) نخستین گروه از شهروندان بحرینی عازم کشورشان شدند.
وی افزود: جمهوری اسلامی ایران با تقدیر ویژه از دولت عمان و ارج نهادن به رویکرد انسانی آن کشور برای همکاری و اهتمام در این اقدام بشر دوستانه، امیدوار است با تعامل مثبت از سوی دولت بحرین و استمرار این روند، سایر شهروندان بحرینی در ایران نیز طبق برنامه تنظیم شده به میهن خود بازگردند.
در خصوص این موضوع خبرنگار مهر گفتگویی با پروفسور «نادر انتصار» رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آلاباما آمریکا انجام داده است که در ادامه می آید.
*حدود هزار و پانصد شهروند بحرینی که برای زیارت یا سیاحت به ایران آماده اند با شیوع کرونا نتوانسته اند از ایران خارج شوند.
به رغم اهتمام ایران دولت بحرین برای بازگشت آنها همکاری نمی کند.
دلیل این موضوع چیست؟
اگر ترس بحرین این باشد که این افراد ممکن است به ویروس کرونا مبتلا باشند دولت آن کشور می تواند مانند کشورهای دیگر این افراد را در قرنطینه نگاه دارد و امتحانات لازم را بعمل بیاورد.
ولی من فکر می کنم که موضوع اصلی فشار روی مردم شیعه بحرین است و ترساندن آنها در داشتن را گونه رابطه با ایران در آینده چه برای زیارت و چه برای سیاحت.
*به نظر می رسد مورد مذکور در راستای سیاستهای جمعیتی دولت منامه برای تحت فشار گذاشتن شیعیان بحرین باشد.
ارزیابی شما چیست؟
ایران هراسی یکی از پایه های اصلی سیاست خارجی رژیم آل خلیفه است و این سیاست را تحت نظر رژیم آل سعود بدون وقفه دنبال می کند.
تحت فشار گذاشتن شیعیان بحرین را باید از زاویه دشمنی رژیم آل خلیفه با ایران بررسی کنیم
*دولت بحرین سالهای متمادی در راستای حذف هویت شیعی از این کشور به سلب تابعیت شیعیان و دادن تابعیت به غیر شیعیان پرداخته است.
ارزیابی شما از این رویکرد چیست؟
بله من با این ارزیابی تا مقدار زیادی موافق هستم.
رژیم حاکمه در بحرین که سالها است که با همکاری با عربستان و پیاده کردن سیاستهای ضد شیعه حکومت اقلیت خود را بر اکثر مردم این کشور که شیعه هستند تلقین کرده است برنامه گسترده ای برای سلب تابعیت شیعیان و دادن تابعیت به غیر شیعیان را دنبال می کند.
به طور مثال تعداد زیادی از سنی هائی که اهل کشورهای جنوب آسیا هستند را با کمک مالی به بحرین آورده و به آنها تابعیت داده است.
*چراکشورهای غربی در مقابل سیاستهای ظالمانه دولت منامه علیه شیعیان بی تفاوت هستند و حتی دولت آل خلیفه را نیز تشویق می کنند؟
جواب این سؤال باید خیلی واضح باشد.
این کشورها بحرین را به عنوان بازاری مهم برای فروش تسلیحات خود و پایگاه نظامی برای اجراء سیاستهای خود در خلیج فارس نگاه می کنند.
در این چارچوب سیاستهای ظالمانه دولت منامه علیه شیعیان بزاری دولتهای غربی مسأله حیاتی نیست و این درست مثل سیاست حقوق بشری آنها در مورد آل سعود است.
*به رغم آنکه کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس کشورهای ثروتمندی هستند ولی از نظر شاخصهای توسعه انسانی بسیار ضعیف هستند.
این مورد در گزارشهای توسعه انسانی سازمان ملل در خصوص کشورهای عربی خلیج فارس منعکس است.
دلیل این امر چیست؟
اگر به ارقام منتشر شده از سازمان ملل نگاه کنیم متوجه می شویم که برخی از این کشورها، مانند قطر، عربستان و حتی بحرین از نظر شاخصهای توسعه انسانی در رتبه ۵۰ کشور بالای دنیا قرار دارند.
ولی با توجه به تعداد جمعیت کوچک و درآمد بالای سالانه آنها، این کشورها باید از نظر شاخصهای توسعه انسانی در رتبه های بالاتری که اکنون هستند قرار داشته باشند.
با وجود ثروتی که در این کشورها موجود است، شکاف طبقاتی زیادی در آنها وجود دارد.
این شکاف را بیشتر می توانیم در بین کارگران مهاجر یا موقتی که در برخی از موارد تعدادشان از مردم این کشورها بیشتر هستند دید.
یعنی ثروت فراوان که در موازای فقر در این کشورها وجود دارد، عدالت اقتصادی را به عنوان سدی برای پیشرفت شاخصهای توسعه انسانی در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس ایجاد کرده است.