موانع رشد سیاستگذاری عمومی کارآمد در ایران تبیین شد
موانع رشد سیاستگذاری عمومی کارآمد در ایران طی نشستی با حضور کارشناسان در دانشگاه باقرالعلوم(ع) بررسی و تجزیه و تحلیل شد.
به گزارش خبرنگار مهر، به همت گروه علوم سیاسی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دومین نشست از سلسله نشست‌های علمی «سیاست گذاری عمومی در ایران» با محوریت: موانع رشد سیاستگذاری عمومی کارآمد در ایران، با حضور ماشاالله حیدرپور عضو هیأت علمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، رضا عیسی نیا مدیر گروه علوم سیاسی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی و دیگر اعضای گروه و با مشارکت دانشجویان دوره دکتری سیاستگذاری عمومی دانشگاه باقرالعلوم (ع) برگزار شد.
در ابتدای نشست حیدرپور بحث خود را با تعریف اصطلاح سیاستگذاری عمومی بدین شرح آغاز کرد.
سیاستگذاری عمومی در مختصرترین و در عین حال جامع‌ترین تعریف به عنوان علم عمل دولت معنا می‌شود، در قالب این تعریف صاحب نظران این دانش بین بخشی مطرح می‌نمایند، ارزیابی کارآمدی فرایند و چرخه سیاستگذاری عمومی مبتنی بر آمال، اهداف و نیات سیاستگذاران تحلیل و بررسی نمی‌شود بلکه آنچه که در این رابطه معیار ارزیابی موفقیت و کارآمدی سیاستگذاری عمومی باید قرار گیرد، تبعات، پیامدها و نتایج آن است.
در چارچوب این معیار یعنی تفاوت قائل شدن بین نیات و اهداف با پیامدها و نتایج سیاستگذاری عمومی ملاک ارزیابی در این رشته بین بخشی میزان موفقیت و کارآمدی آن در تأمین منافع آحاد جامعه و حل مسائل عمومی با کمترین هزینه و بیشترین سود است.
وی ادامه داد: اگر بر اساس این تعریف و فارغ از نگرش‌های جانب دارانه سیاسی مبتنی بر حب و بغض به ارزیابی کار آمدی سیاستگذاری عمومی در ایران بپردازیم، در قالب مؤلفه‌های علمی حاکم بر رشته سیاستگذاری عمومی به این تحلیل دست خواهیم یافت که سیاستگذاری عمومی و کارآمدی آن در ایران با چالش‌ها و موانع متعدد و متکثری روبرو بوده و هست که مانع مفید و کارآمدی آن در کشور گردیده است.
در ادامه نشست حیدرپور در بحث «موانع رشد سیاستگذاری کارآمد در ایران» گفت: از جمله مهمترین این موانع را می‌توان این گونه برشمرد:
- فقدان نگرش جامع علمی به سیاستگذاری عمومی
- حاکمیت رویکرد نهادی در حوزه سیاستگذاری
- بی توجهی به چرخه و فرایند سیاستگذاری
-عدم تعریف دقیق مسائل عمومی
- درهم آمیختگی سیاستگذاری عمومی و سیاستگذاری دولتی
-بی توجهی به اتخاذ راهبرد مفید و کارآمد
-حاکمیت سیاستگذاری صعودی
-استقرار رویکرد خطی به جای چرخه سیاستگذاری عمومی
-عدم تعریف دقیق منافع ملی
-نگرش جناحی و سیاسی به سیاستگذاری عمومی
-حاکمیت ارزیابی سیاسی در عرصه سیاستگذاری عمومی
حیدرپور افزود: نکته‌ای که در اینجا لازم به یادآوری است، این است که این موانع و چالش‌ها را در عرصه نظری و علمی می‌توان از یکدیگر منفک و مجزا نمود اما در عالم واقع بر اساس شکل گیری یک نظام شبکه ای درهم تنیده به نوعی این موانع با یکدیگر آمیختگی پیدا نموده اند که سبب شکل گیری ساختاری پیچیده و مرتبط با یکدیگر را فراهم نموده است که مقابله و مرتفع نمودن آنها در قالب یک طرح و برنامه تک بعدی مقطعی ممکن نخواهد بود و اصلاح آن نیازمند اقدامات فرایندی چند بعدی دقیق و سامان مند مستمری می‌باشد.
حیدرپور تنها راهکار کارآمدی سیاستگذاری در ایران را کاربست مدل ترکیبی دانست و افزود: استفاده از نگرش نقادانه همه گروه‌های ذی نفع جامعه در شناسایی مساله و تصمیم گیری و ارائه راهکار، فرآیند سیاستگذاری را در ایران کارآمد خواهد کرد.
در پایان نشست، شرکت کنندگان هریک به پرسش و پاسخ و نقد و بررسی مطالب ارائه شده پرداختند.