الگوی مفهومی آموزش دانشگاه فردوسی چیست؟
معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: آموزش، مفهومی فراتر از انتقال صرف مطالب درسی است.
ایسنا/خراسان رضوی معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: آموزش، مفهومی فراتر از انتقال صرف مطالب درسی است.
دکتر رضا پیش‌قدم، امروز 8 بهمن ماه در نشستی با عنوان معرفی کتاب الگوی مفهومی آموزش که در سازمان مرکزی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: در راستای تحقق اهداف سند راهبردی دانشگاه فردوسی مشهد در حوزه آموزش و معاونت آموزشی، دانشگاه اقدام به تهیه الگوی مفهومی آموزش برای سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری کرده است.
وی افزود: این الگو به صورت هدفمند فعالیت‌های آموزشی را با مبانی اساسی نظام تعلیم و تربیت همسو می‌کند.
این الگو به مثابه، نقشه راهی است که مسیر حرکت کنشگران عرصه آموزش را مشخص می‌سازد و باید گفت که آموزش، مفهومی فراتر از انتقال صرف مطالب درسی است.
وظیفه استادان، افزون بر انتقال مفاهیم علمی، ایجاد و تقویت شایستگی‌های گوناگون در دانشجویان برای نقش‌آفرینی بهتر در جامعه است.
معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: هدف آموزش در مقطع کارشناسی، افزایش توان اشتغال‌پذیری دانشجویان است و انتظار می‌رود در برنامه‌های درسی، فعالیت‌های کلاسی و نظام اندازه‌گیری و سنجش، افزون بر تمرکز بر مبانی اصلی هر رشته (دانش نظری)، مهارت‌آموزی (دانش عملی) نیز مورد توجه ویژه قرار گیرد.
وی بیان کرد: با توجه به ماهیت هر رشته گرایش، میزان کسب دانش عملی متفاوت و متغیر است اما هدف از آموزش در تمامی رشته گرایش‌ها، تربیت دانش‌آموختگانی است که ظرفیت و توان ورود به بازار کار را دارا باشند.
هدف آموزش در مقطع کارشناسی ارشد، افزایش توان پژوهشی دانشجویان است.
در این مقطع، دانشجویان افزون بر کسب دانش‌های نظری و عملی، اصول اساسی پژوهش را فرا می‌گیرند.
از سوی دیگر می‌توان گفت دانشجویان در این دوره، صلاحیت انجام پژوهش‌های علمی را کسب می‌کنند.
پیش‌قدم با بیان اینکه «هدف آموزش در مقطع دکتری، ایجاد قابلیت مرجعیت علمی اجتماعی در دانشجویان است»، عنوان کرد: در این مقطع، دانشجویان افزون بر توانش‌های کسب شده در مقاطع گذشته، به تدریج یاد می‌گیرند چگونه پژوهش‌های علمی خود را مستند و منتشر کنند و نیز سخنرانی و تأثیرگذاری اجتماعی خود را نیز ارتقا بخشند.
هدف از تربیت دانشجویان در این مقطع کسب قابلیت لازم برای دستیابی به مرجعیت و رهبری علمی اجتماعی در آینده است.
وی اضافه کرد: جهت کسب توانش‌های مذکور در مقاطع سه‌گانه تحصیلی، کلان شایستگی، شایستگی و خرده شایستگی‌هایی مشخص شده است که لازم است به میزان و درجات متفاوت به فراخور هر مقطع تحصیلی تقویت شود.
انتظار می‌رود این شایستگی‌ها در تدوین و اجرای نامه‌های درسی، طرح درس، سنجش و ارزیابی دانشجویان، تهیه و تدوین پایان‌نامه و رساله‌های دانشجویی، برنامه‌های توانمندسازی استادان، ارزشیابی استادان، فعالیت‌های فوق برنامه و مراکز رشد و کارآفرینی و...
لحاظ و عملیاتی شود.
معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: کلان شایستگی‌ها را می‌توان به سه دسته شناختی، هیجانی- اجتماعی و حسی- ادراکی تقسیم کرد.
کلان شایستگی شناختی، تقویت تفکر انتقادی، آینده نگر، خلاق و سیستمی را در برمی‌گیرد.
تفکر انتقادی، اشاره به عبور از حفظیات و پذیرش محض مطالب درسی دارد.
بر این اساس، انتظار می‌رود دانشجویان ضمن کسب قدرت تحلیل و ارزیابی، پرسشگر، منعطف، منتقد و انتقادپذیر شوند.
وی با اشاره به اینکه « تفکر آینده نگر، اشاره به پیش‌بینی آینده، هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی مناسب برای آن دارد»، گفت: انتظار می‌رود دانشجویان با آینده‌پژوهی آشنا و حساس به زمان شوند و توانایی‌های فراشناختی خود، شامل قدرت پایش و مدیریت را افزایش دهند.
تفکر خلاق، به نوآوری و خلق ایده جدید می‌پردازد.
انتظار می‌رود دانشجویان ضمن کسب وسعت نگاه، ایده‌پردازی و خیال‌پردازی کنند، واگرا و متفاوت‌نگر باشند.
پیش‌قدم با بیان اینکه «تفکر سیستمی، اشاره به کل‌نگری و اجتناب از مطلق نگری دارد»، خاطرنشان کرد: انتظار می‌رود دانشجویان با نگاهی ارگانیک و پویا قادر به درک ارتباطات و تعاملات بین مفاهیم و نظام‌های مختلف باشند و از رویکرد پذیرش مطلق اجتناب کنند.
کلان شایستگی هیجانی- اجتماعی، اشاره به مدیریت فردی و میان فردی دارد.
وی افزود: لازم است اعتماد به نفس و حس خودکارآمدی در دانشجویان تقویت شود.
برای «شهروند خوب بودن» دانشجویان باید اخلاق مسائل فرهنگی و هویتی را سرلوحه خود قرار دهند.
حس همدلی و مسئولیت پذیری در آنان تقویت شود تا بتوانند با دیگران به راحتی ارتباط برقرار کنند و مسائل را از زوایای مختلف مشاهده کنند.
معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: کلان شایستگی حسی- ادراکی، اشاره به مدیریت حواس و مدیریت محیط دارد و انتظار می‌رود دانشجویان مهارت‌ورز و حواس‌ورز شوند و بتوانند مهارت‌های عملی را کسب کنند، چیره دست شوند و با به کارگیری حواس مختلف، ظرفیت‌های شناختی و هیجانی خود را افزایش دهند.
همچنین انتظار می‌رود دانشجویان یاد بگیرند چگونه از ظرفیت محیط فیزیکی برای افزایش توانمندی‌های خود بهره بگیرند.
آن‌ها باید تن‌آگاه باشند، به بدن خود توجه کنند، محیط‌آرا باشند و به خلق محیط شاد و آرام کمک کنند.
آن‌ها باید بیاموزند که بدن و شناخت تفکیک ناپذیرند و به یکدیگر کمک می‌کنند.
پیش‌قدم بیان کرد: در مجموع، توجه به توانش و شایستگی‌های شناختی، هیجانی- اجتماعی و حسی- ادراکی می‌تواند فعالیت‌های آموزشی را جهت‌دار کرده و زمینه آموزش جامع برای خلق جامعه‌ای بهتر را فراهم سازد.
امید است با تلاش مدیران و اعضای هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، زمینه عملیاتی کردن آموزش کیفی، جامع و فراگیر فراهم شود تا شاهد بهبود زندگی دانشجویان و رشد و تعالی هر چه بیشتر آنان در جامعه باشیم.
انتهای پیام