خشم آنی؛ جرقه‌ای در دامان آتش نزاع و درگیری
یکی از مهم‌ترین دلایل مراجعه به پزشکی قانونی و مراجع قضایی، «نزاع و درگیری» است که به دلایل مختلفی دارد، گاهی بی‌مهری‌ها و کم‌لطفی‌های والدین در دوران کودکی فرد است که در بزرگی سر باز می‌کند، گاهی هیجانات و استرس‌های ناشی از سن و سال دوران بلوغ در نوجوانی است، گاهی بغض، خشم و گاهی نیز مسائل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، مذهبی و … مختلفی باعث بروز این پدیده می‌شود.
ایسنا/زنجان یکی از مهم‌ترین دلایل مراجعه به پزشکی قانونی و مراجع قضایی، «نزاع و درگیری» است که به دلایل مختلفی دارد، گاهی بی‌مهری‌ها و کم‌لطفی‌های والدین در دوران کودکی فرد است که در بزرگی سر باز می‌کند، گاهی هیجانات و استرس‌های ناشی از سن و سال دوران بلوغ در نوجوانی است، گاهی بغض، خشم و گاهی نیز مسائل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، مذهبی و … مختلفی باعث بروز این پدیده می‌شود.
دعوا بر سر جای پارک، بوق زدن ممتد در خیابان، طعنه زدن، پرداخت نکردن حق شارژ ساختمان، پس نگرفتن جنس فروخته شده و غیره شاید در ظاهر موضوعات ساده‌ای به نظر برسد، اما گاهی همین موضوعات پیش پا افتاده و ساده، دلیلی می‌شود بر اختلاف و نزاع‌های بزرگ؛ نزاع‌هایی که هم دامن فرد و هم دامن جامعه را می‌گیرد.
کافی است هر روز صفحه حوادث روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها را مرور کنیم، گاهی به موضوعاتی برمی‌خوریم که شاید به قتل‌هایی اعجاببرانگیزی منتهی شده است؛ قتل‌هایی که به خاطر اتفاقات کوچک و جزئی به وقوع پیوسته، اتفاقاتی که عذرخواهی و اتمام مشاجره می‌توانست پایان خوش آن باشد.
به اذعان اکثر کارشناسان، بسیاری از منازعات به خاطر خشم آنی است که عمدتا در خیابان‌ها و سر موضوعی پوچ و بی‌معنا رخ می‌دهد.
کنترل نکردن خشم می‌تواند دعوایی را که تبدیل به زد و خورد شده به یک دعوای خونین بدل کند.
شاید بسیاری از افرادی که به اتهام قتل یا ضرب و جرح در دادگاه حاضر می‌شوند، هیچ‌گاه جنایت‌کار نبوده‌اند و برای نخستین‌بار دست به چاقو یا هر سلاح سرد دیگری برده‌اند.
نزاع و درگیری یکی از مصادیق خشـونت در جوامـع بـوده و پدیـده‌ای اجتماعـی اسـت کـه در همه دوره‌ها کم و بیــش دیــده می‌شــود.
امــروز نــزاع و درگیــری یکـی از شــاخص‌های مهــم وجـــود خشـونت در جامعـه تلقـی می‌شـود، نزاع نوعــی بی‌نظمــی در روابــط اجتماعــی میــان افــراد و گروه‌هــا است کــه یکــی از مهم‌تریـن مسـائل محسـوب می‌شـود.
ایـن مسـئله پیامدهـای اجتماعـی گوناگونـی را در برداشـته کــه از مهم‌تریــن آن‌هــا می‌تــوان بــه کاهــش ابعــاد گوناگــون امنیــت در جامعــه اشــاره کرد.
پدیــده نــزاع و درگیــری در جامعــه، از آن دســته آســیب‌هایی اســت کــه بــا ایجــاد اخــلال در روابـط اجتماعـی، فضایـی آکنـده از بغـض، کینـه و دشـمنی را در میـان افـراد بـه وجـود مـی‌آورد.
نزاع بار مالی نیز به دنبال دارد.
آسیب‌های ایجاد شده در زد و خوردها موجب پرداخت دیه شده و هر دو طرف را به واسطه رفتن به کلانتری، دادسرا و … از کار یا تحصیل بازمی‌دارد.
این روزها زود عصبانی می‌شویم و گاهی خیلی زود جرقه‌ای کوچک به دعوا و سپس نزاع کشیده می‌شود.
کارشناسان در این‌باره می‌گویند عوامل متعددی موجب افزایش نزاع‌ها در جامعه است؛ افزایشی که می‌تواند زنگ خطری برای جامعه باشد که از مهم‌ترین این دلابل می‌توان به پایین آمدن آستانه تحمل مردم، کمرنگ شدن روحیه ایثار و گذشت در بین افراد جامعه، کم شدن فرهنگ عذرخواهی، عوامل محیطی، عوامل فرهنگی و اطلاعات کم حقوقی در زمینه عواقب نزاع و درگیری اشاره کرد.
در همین رابطه یک وکیل دادگستری به خبرنگار ایسنا، می‌گوید: یکی از مهم‌ترین دلایل مراجعه به پزشکی قانونی و مراجع قضایی، نزاع و درگیری است.
سیدهادی موسوی با بیان این‌که مردم در حالی برای هر موضوع کوچک و بزرگی با یکدیگر گلاویز می‌شوند که بر اساس ماده ۶۱۵ قانون مجازات اسلامی (مصوب ۱۳۷۵)، هرگاه عده‌ای با یکدیگر منازعه کنند، هریک از شرکت‌کنندگان در نزاع، حسب مورد به مجازات مقرر محکوم می‌شوند، ادامه می‌دهد: بر اساس ماده ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی، هر کس عمدا به دیگری جرح یا ضربی وارد آورد که موجب نقصان یا شکستن یا از کار افتادن عضوی از اعضا یا منتهی به مرض دایمی یا فقدان یا نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل مجنی‌علیه شود، در مواردی که قصاص امکان نداشته باشد چنانچه اقدام وی موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یا بیم‌تجری مرتکب یا دیگران شود به دو تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد و در صورت درخواست مجنی‌علیه مرتکب به پرداخت دیه نیز محکوم می‌شود.
وی بیان می‌کند: باید توجه داشت که شخصیت مجنی‌علیه در نزاع دسته‌جمعی مهم نیست یعنی تفاوتی ندارد که مجنی‌علیه از جمله طرف‌های درگیر بوده یا میانجی یا شخص ثالثی باشد، بنابراین لازم نیست مجنی‌علیه حتماً خود از شرکت‌کنندگان در منازعه باشد.
موسوی با تاکید بر این‌که نزاع همچون آشوب و اغتشاش، صرفا با لفظ اعم از کتبی یا شفاهی واقع نمی‌شود مگر با عمل توام شود، می‌افزاید: رفتار فیزیکی لازم برای تحقق این جرم، فعل مثبت شرکت در منازعه یعنی فعل عملی و نه لفظی یا نظایر آن است، در نتیجه چنانچه درگیری لفظی و مشاجره کلامی بین دو طرف به وجود آید برای تحقق جرم منازعه کافی نیست، به عبارتی نزاع باید به صورت فیزیکی باشد که این عمل می‌تواند با استفاده از اعضای بدنی، مانند پرتاب مشت یا لگد، یا استفاده از ابزارهایی اعم از ابزار سرد مانند چاقو، چوب و یا گرم مانند تفنگ به صورت علنی اتفاق بیفتد، به طوری که رفتار آن‌ها منتهی به قتل، نقص عضو یا ضرب و جرح شود.
این وکیل دادگستری تاکید می‌کند: اگر افرادی که در نزاع حضور دارند بدون ارتکاب رفتار فیزیکی صرفا به طرف مقابل دشنام دهد و موجب هتک حیثیت یا اخلال در آسایش عمومی شود، شرکت در نزاع منتفی خواهد بود، لیکن ممکن است این افراد مشمول عنوان مجرمانه دیگر شوند.
وی با تاکید بر این‌که باید دخالت شرکت‌کنندگان در منازعه عمدی باشد، ادامه می‌دهد: چنانچه کسی به نیت خاتمه دادن به نزاع وارد صحنه نزاع و درگیری شود، نمی‌توان او را به شرکت در منازعه محکوم کرد.
لیکن قصد خاص ایراد یکی از صدمات مذکور در ماده ۶۱۵ شامل قتل، نقص عضو، ضرب و جرح ضرورت ندارد یعنی اگر کسی تعمداً وارد صحنه نزاع و درگیری بشود اما وارد شدن صدمات مزبور به طور غیرعمد باشد، به مجازات مقرر برای جرم شرکت در منازعه محکوم خواهد شد.
موسوی با اشاره به این‌که در دعواهای دو نفره که عمومیت بیشتری در جامعه دارد، همان ماده ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی، مرجع تصمیم‌گیری خواهد بود، تاکید می‌کند: بر اساس آن ماده، علاوه بر حبس که به خاطر برهم زدن نظم عمومی یا جلوگیری از تجری مجرم است، مرتکب به قصاص عضو یا پرداخت دیه هم محکوم خواهد شد.
انتهای پیام