پیامدهای منطقه‌ای نخستین نشست گفت‌و‌گوهای هند و آسیای مرکزی
تسنیم
|
بین‌الملل
|
دوشنبه، 24 دی 1397 - 11:16
به نظر می‌رسد روابط هند و آسیای مرکزی پس از فاز نخست تعریف پروژه‌های منطقه‌ای انرژی، امنیت (در چارچوب شانگهای) و ترانزیت، با برگزاری این نشست وارد فاز جدید سیاسی شده و در آینده می‌توان شاهد حضور پررنگ هند در مناسبات منطقه‌ای آسیای مرکزی بود.
خلاصه خبر
انتخاب استراتژیک هند برای میزبانی ازبکستان
میانجی‌گری در بحران افغانستان و مشارکت فعال در حل مسائل اختلافی با همسایگان در همین راستا صورت گرفته است.
علاوه بر این هند در آسیای مرکزی بیشترین و گسترده‌ترین روابط را با ازبکستان دارد.
این در حالی است که در سال‌های 2015 و 2016 نیز نخست‌وزیر هند، نارندرا مودی دو سفر پیاپی به تاشکند داشت.
کریدور بین‌المللی شمال- جنوب و رقابت با طرح کمربند و جاده چین
طرح کریدور بین‌المللی شمال- جنوب یکی از مهم‌ترین پروژه‌های بین‌المللی هند در سال‌های اخیر بوده است.
مسیر این کردور ترانزیتی از بمبئی در هند شروع شده به بندر استراتژیک چابهار در جنوب شرقی کشورمان رسیده و از مسیر خطوط ریلی و جاده‌ای مناسب و امن ایران (در مقایسه با پاکستان و افغانستان) به افغانستان، آسیای مرکزی، قفقاز، ترکیه و روسیه و نهایتا اروپا می‌رسد.
افغانستان به واسطه این کریدور می‌تواند از بن‌بست ژئوپلیتیکی و به‌ویژه سد پاکستان عبور کرده و به آب‌های آزاد دریای عمان و اقیانوس هند دسترسی پیدا کند.
کشورهای آسیای مرکزی که محصور در خشکی و در بن بست ژئوپلیتیکی چین و روسیه در شمال و شرق، و ناامنی افغانستان در جنوب هستند از طریق گذرگاه ایران می‌توانند منافع قابل توجهی را به دست آورند.
چراغ سبز ایالات متحده آمریکا در مستثنا کردن بند چابهار از تحریم‌های اخیر نیز عزم هند و کشورهای آسیای مرکزی و افغانستان را برای سرمایه‌گذاری و پیش‌برد آن جدی‌تر کرده است.
بعد از چین بزرگ‌ترین طرح‌های انتقال انرژی منطقه‌ای با مسیر هند و پاکستان صورت گرفته است.
هند، بازیگر جدید آسیای مرکزی
برگزاری این نشست چندجانبه نشان‌گر اهتمام جدی و رویکرد نوین هند به بازیگری در آسیای مرکزی است.
تا پیش از این هند برنامه‌های خود را در آسیای مرکزی مبتنی بر رویکرد توسعه مناسبات دوجانبه با کشورها پیگیری می‌کرد، اما از سال 94 و پس از سفر دوره‌ای مودی به کشورهای آسیای مرکزی نشانه‌هایی از برنامه‌های منطقه‌ای هند برای آسیای مرکزی مشاهده شد.
به ویژه با توجه به بن‌بست ژئوپلیتیکی هند برای ارتباط با آسیای مرکزی تنها از مسیر ایران، جمهوری اسلامی ایران می‌تواند حداکثر بهره‌برداری را با پیوست کردن طرح‌های اقتصادی و منطقه‌ای خود به برنامه‌های هند در آسیای مرکزی صورت دهد.
میانجی‌گری در بحران افغانستان و مشارکت فعال در حل مسائل اختلافی با همسایگان در همین راستا صورت گرفته است.
علاوه بر این هند در آسیای مرکزی بیشترین و گسترده‌ترین روابط را با ازبکستان دارد.
این در حالی است که در سال‌های 2015 و 2016 نیز نخست‌وزیر هند، نارندرا مودی دو سفر پیاپی به تاشکند داشت.
کریدور بین‌المللی شمال- جنوب و رقابت با طرح کمربند و جاده چین
طرح کریدور بین‌المللی شمال- جنوب یکی از مهم‌ترین پروژه‌های بین‌المللی هند در سال‌های اخیر بوده است.
مسیر این کردور ترانزیتی از بمبئی در هند شروع شده به بندر استراتژیک چابهار در جنوب شرقی کشورمان رسیده و از مسیر خطوط ریلی و جاده‌ای مناسب و امن ایران (در مقایسه با پاکستان و افغانستان) به افغانستان، آسیای مرکزی، قفقاز، ترکیه و روسیه و نهایتا اروپا می‌رسد.
افغانستان به واسطه این کریدور می‌تواند از بن‌بست ژئوپلیتیکی و به‌ویژه سد پاکستان عبور کرده و به آب‌های آزاد دریای عمان و اقیانوس هند دسترسی پیدا کند.
کشورهای آسیای مرکزی که محصور در خشکی و در بن بست ژئوپلیتیکی چین و روسیه در شمال و شرق، و ناامنی افغانستان در جنوب هستند از طریق گذرگاه ایران می‌توانند منافع قابل توجهی را به دست آورند.
چراغ سبز ایالات متحده آمریکا در مستثنا کردن بند چابهار از تحریم‌های اخیر نیز عزم هند و کشورهای آسیای مرکزی و افغانستان را برای سرمایه‌گذاری و پیش‌برد آن جدی‌تر کرده است.
بعد از چین بزرگ‌ترین طرح‌های انتقال انرژی منطقه‌ای با مسیر هند و پاکستان صورت گرفته است.
هند، بازیگر جدید آسیای مرکزی
برگزاری این نشست چندجانبه نشان‌گر اهتمام جدی و رویکرد نوین هند به بازیگری در آسیای مرکزی است.
تا پیش از این هند برنامه‌های خود را در آسیای مرکزی مبتنی بر رویکرد توسعه مناسبات دوجانبه با کشورها پیگیری می‌کرد، اما از سال 94 و پس از سفر دوره‌ای مودی به کشورهای آسیای مرکزی نشانه‌هایی از برنامه‌های منطقه‌ای هند برای آسیای مرکزی مشاهده شد.
به ویژه با توجه به بن‌بست ژئوپلیتیکی هند برای ارتباط با آسیای مرکزی تنها از مسیر ایران، جمهوری اسلامی ایران می‌تواند حداکثر بهره‌برداری را با پیوست کردن طرح‌های اقتصادی و منطقه‌ای خود به برنامه‌های هند در آسیای مرکزی صورت دهد.
