کاهش بودجه قرآنی توجیهی برای واماندگی فعالیت‌های قرآن
برخی کارشناسان مطرح می‌کنند که بودجه قرآنی نه تنها در بهبود وضعیت قرآنی چندان مؤثر نیست بلکه حتی می‌تواند حواشی زیادی را وارد این جریان کند.
خبرگزاری تسنیم، میلاد مرجانی: کاهش بودجه قرآنی چند سالی است که جریان قرآنی کشور را تحت‌الشعاع قرار داده است.
با وجود اینکه می‌توان ساعت‌ها وقت گذاشت و انواع یادداشت‌ها، مصاحبه‌ها و گزارش‌ها درباره "مهجوریت قرآن در لایحه بودجه سال 1399" نوشت و یا عاملان اصلی آن را شناسایی و برای اصلاح آن تلاش کرد امّا در این یادداشت قصد دارم از این پرونده به‌صورت گذرا عبور کنم و به مسأله دیگری بپردازم.
مدیران قرآنی مدت‌هاست که کاهش بودجه قرآنی را عامل اصلی عدم بازدهی طرح‌های ملی- قرآنی در کشور مطرح می‌کنند، آنهم بودجه‌ای که در مقابل میدان وسیع فعالیت‌های قرآنی بسیار ناچیز بوده و اصلاً به شمار نمی‌آید.
حال آنکه برخی کارشناسان مطرح می‌کنند که بودجه قرآنی نه تنها در بهبود وضعیت قرآنی چندان مؤثر نیست بلکه حتی می‌تواند حواشی زیادی را بوجود آورد.
چند هفته‌ای است که خبر کاهش بودجه قرآنی، تیتر یک رسانه‌ها قرار گرفته است.
مجموعه‌‌ها و افراد زیادی به‌دنبال این خبر، واکنش نشان دادند.
برخی حتی تعطیلی مؤسسات قرآنی را به آن ربط دادند؛ برخی دیگر با قصد کشف مقصران اصلی، شورای توسعه فرهنگ قرآنی و فراکسیون قرآن و عترت مجلس شورای اسلامی را هدف انتقادات قرار دادند امّا موضوع مهم‌تر از کاهش بودجه؛ وابستگی فعالیت‌های قرآنی به بودجه دولت است.
در این روزها همه درباره چگونگی تخصیص بیشتر بودجه قرآنی سخن به میان می‌آورند امّا فردی پیدا نمی‌شود که بگوید، فعالیت‌های قرآنی در دهه‌های گذشته (دهه‌های 60، 70 و حتی 80) هیچ وابستگی به بودجه دولت نداشت و توسط مردم و خیران قرآنی اداره می‌شد.
برخی مدیران امروزِ نهادهای قرآنی که رشد‌یافتگان جلسات سنتی همان دهه 50 و 60 هستند، امروز دعو این را دارند که فعالیت‌های قرآنی به‌طور مستقمیم وابسته به بودجه دولتی است.
اینکه بودجه قرآنی تا این حد در جریان قرآنی کشور اثر گذاشته است؛ موضوعی غیرقابل انکار است و اینکه تورم و افزایش بی‌حد قیمت‌ها تأثیری بسزایی در فعالیت‌های فرهنگی از جمله حوزه قرآن نگذاشته، موضوعی ساده‌انگارانه است؛ اما بسیاری از کارشناسان قائلند که وابستگی مطلق فعالیت‌های قرآنی به بودجه، سبب واماندگی جریان قرآنی کشور می‌شود.
وابستگی بودجه‌ای، عامل اصلی اُفت و خیز فعالیت‌های قرآنی کشور است و با کاهش چشمگیر بودجه، فعالیت‌های قرآنی نیز تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد و اگر اینطور محاسبه کنیم، فعالیت‌های قرآنی کشور در سال 1399 همانند بودجه‌اش با کاهش 80 درصدی مواجه خواهد شد.
یکی راه‌های برون‌رفت از این وابستگی، استفاده از ظرفیت‌های موجود است.
مثلاً استفاده از مدارس، دانشگاه‌ها و مؤسسات قرآنی.
برگزاری جلسات قرآن‌کریم از سال‌های دور همواره به‌عنوان یکی از مهمترین راه‌های رونق فرهنگ قرآنی و تربیت قاری قرآن مطرح بوده است.
جلساتی که در خانه‌ها، مساجد و مراکز مذهبی و فرهنگی برگزار می‌شده اما در سال‌های اخیر، از رونق و شور و حال آن کاسته شده است.
ما امروز چیزی حدود دو هزار مؤسسه قرآنی و 7 هزار خانه قرآنی در کشور داریم که بخش عمده‌ای از آنها در سطح کشور فعالیت می‌کنند و می‌توانند بستر مناسبی برای اجرای برنامه‌های آموزشی نوجوانان و جوانان را برعهده بگیرند.
مؤسسات قرآنی می‌توانند با استفاده از ظرفیت خیّران قرآنی از منابع اعتباری بهره‌مند شوند.
انتهای پیام/